فرق توکن و سکه

تفاوت سکه و توکن

💰توکن در مقابل سکه: تفاوت چیست؟

حتی کارشناسان و نویسندگان مشهور این صنعت اغلب از هر دو کلمه به گونه‌ای استفاده می‌کنند که انگار معنی یکسانی دارند. اما همانطور که در این مقاله یاد می گیرید، تفاوت فنی است که بین توکن کریپتو در مقابل کوین وجود دارد.

توکن چیست؟

توکن هر دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاک چین ایجاد می شود.

هر کسی می تواند به راحتی با نوشتن یک سری کدهای کامپیوتری یا حتی با استفاده از ابزارهای خودکار، یک توکن رمزنگاری ایجاد کند.

سکه (Coin) چیست؟

سکه یک ارز رمزپایه است که بر روی بلاک چین خود کار می کند. همچنین به عنوان «توکن محلی» بلاک چین نیز شناخته می‌شود و اغلب به عنوان راهی برای پروژه‌ها برای پرداخت هزینه‌های تراکنش در حالی که برنامه‌های خود را بر روی همان بلاک چین ایجاد می‌کنند، عمل می‌کند.

ساختن یک بلاک چین به منابع انسانی و مالی زیادی (میلیون ها دلار) نیاز دارد، به این معنی که همه نمی توانند یک سکه راه اندازی کنند. با این حال، هر کسی می‌تواند یک رمز رمزنگاری ایجاد کند و نام آن را هر چیزی که می‌خواهد بگذارد.

تفاوت بین سکه و توکن چیست؟

با توجه به تعاریف بالا، ممکن است بتوانید برخی از تفاوت‌های بین سکه‌های کریپتو در مقابل توکن‌ها را تشخیص دهید. اما ما آنها را در لیست زیر معرفی می کنیم تا درک واضح تری داشته باشید:

• سکه ها یک بلاک چین محلی دارند، در حالی که توکن ها ندارند.
• ایجاد یک توکن نسبت به یک سکه هزینه کمتری دارد زیرا اولی بر روی یک بلاک چین موجود ساخته می شود.
• زمانی که پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن های خود را به عنوان یک سکه به بلاک چین جدید منتقل کند، توکن ها در نهایت می توانند به سکه تبدیل شوند. موارد انتقالات موفق شامل بایننس کوین (BNB) ، ترون (TRX) ، زیلیکا (ZIL) است که قبلاً به عنوان توکن در بلاک چین اتریوم وجود داشت.

سکه ها در درجه اول به عنوان یک ارز دیجیتال پرداخت عمل می کنند، در حالی که از سوی دیگر توکن ها می توانند موارد استفاده مختلفی را ارائه دهند. به عنوان مثال، طبقه بندی نشانه های زیر را داشته باشید:

• توکن‌های امنیتی: نشانه‌های امنیتی دارایی‌های دیجیتالی هستند که «اوراق بهادار» سنتی را نشان می‌دهند. به عنوان مثال، برخی از توکن های امنیتی نشان دهنده سهام یا اوراق قرضه شرکت خاصی هستند که برای جمع آوری سرمایه از سرمایه گذاران منتشر می کنند.
• توکن‌های دارای پشتوانه: این توکن‌ها نشان‌دهنده دارایی‌هایی هستند که در دنیای واقعی وجود دارند، به عنوان مثال، یک قطعه از املاک و مستغلات یا نسخه‌های توکن‌شده طلا که در یک مخزن ذخیره می‌شوند. چنین توکنی اجازه می دهد تا این دارایی ها بدون هیچ گونه نقل و انتقال فیزیکی کالای پایه، مورد معامله قرار گیرند.
• توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT): NFTها توکن‌هایی هستند که عمدتاً به عنوان کلکسیون کار می‌کنند. کاربران می توانند تقریباً برای هر چیزی، از جمله هنر، ورزش، املاک مجازی، بلیط رویداد و غیره، NFT ایجاد کنند.
• پول توکن شده (استیبل کوین): این ها توکن های رمزنگاری هستند که نسخه های دیجیتالی یک ارز فیات را نشان می دهند. آنها معمولاً ۱: ۱ در برابر ارز اصلی مرتبط هستند و بنابراین همیشه برای همان ارزش قابل بازخرید هستند. نمونه های معروف عبارتند از USD Coin (USDC) ، Tether (USDT) و Gemini Dollar (GUSD).

مثال ها

سکه ها

با توجه به تفاوت بین توکن در مقابل سکه، ارزهای دیجیتال زیر به عنوان سکه معرفی می شوند:

• بیت کوین (BTC)
• اتر (ETH)
• لایت کوین (LTC)
• مونرو (XMR)
• ترون (TRX)
• سکه بایننس (BNB)
• کاردانو (ADA)
• زیلیقا (ZIL)

ما از اتر (ETH) و بایننس کوین (BNB) برای نشان دادن بیشتر تفاوت توکن های رمزنگاری با سکه های کریپتو استفاده خواهیم کرد.

توکن های اتر (ETH) و ERC-20

اتر (ETH) یک سکه و “توکن محلی” بلاک چین اتریوم است. این دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار است و عمدتاً توسط توسعه دهندگان و سایر شرکت کنندگان شبکه برای پرداخت هزینه های شبکه استفاده می شود.

با این حال، ماهیت بلاک چین اتریوم به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا با استفاده از استانداردی به نام ERC-20، توکن های خود را در بالای شبکه ایجاد کنند. بنابراین، هر توکنی که در اتریوم ایجاد شود، به درستی به عنوان یک «توکن» و نه «کوین» نامیده می‌شود. عنوان سکه به درستی متعلق به اتر (ETH)، ارز دیجیتال محلی شبکه اتریوم است.

نمونه خوبی از توکن ERC-20 در اتریوم، توکن (BAT) است. BAT توسط توسعه دهندگان Brave Browser به عنوان یک توکن کاربردی استفاده می شود که به کاربران امکان می دهد برای مشاهده تبلیغات و تبلیغ کنندگان برای فضاهای تبلیغاتی در مرورگر پول کسب کنند.

دیگر توکن های ERC-20 در اتریوم عبارتند از: Chainlink (LINK)، Tether (USDT)، بیت کوین پیشرفته (WBTC)، Dai (DAI)، Compound (COMP) و بسیاری دیگر.

بایننس کوین (BNB) و توکن های زنجیره هوشمند بایننس

BNB (صادر شده توسط صرافی بایننس) در ابتدا به عنوان یک توکن ERC-20 در بلاک چین اتریوم در سال ۲۰۱۷ راه اندازی شد. با این حال، بایننس این توکن را پس از انتشار در سال ۲۰۱۸ به زنجیره بلوکی محلی خود، بایننس چین انتقال داد . بنابراین، نام بایننس کوین را کاملاً پذیرفت.

امروزه، BNB به عنوان وسیله ای برای توسعه دهندگانی است که بر روی زنجیره هوشمند بایننس ساخته شده اند تا هزینه تراکنش ها را پرداخت کنند.

توکن های دیگری که در حال حاضر در زنجیره هوشمند بایننس وجود دارند عبارتند از Wrapped BNB (WBNB)، توکن PanCakeSwap (CAKE)، Planet (PLNT) و غیره.

سکه ها در مقابل توکن ها: نتیجه نهایی

یک راه آسان برای تشخیص تفاوت بین سکه های رمزنگاری و توکن این است که بفهمید آیا یک ارز دیجیتال دارای بلاک چین است یا خیر. اگر بلاک چین داشته باشد، یک سکه است و اگر نداشته باشد، یک توکن است.

دانستن این موضوع شما را در موقعیت بهتری برای استفاده صحیح از کلمات، چه در نوشتن یا صحبت کردن با مردم در مورد دارایی های ارزهای دیجیتال، قرار می دهد.

نتیجه

همانطور که در ابتدا اشاره کردیم، هیچ کس شما را به دلیل ندانستن تفاوت بین توکن و سکه سرزنش نمی کند. در عین حال، ما معتقدیم که اطلاعات به اشتراک گذاشته شده در این مقاله به شما درک واضح تری از موضوع داده است و دیگر توکن ها را با سکه اشتباه نمی گیرید.

تفاوت سکه و توکن دیحیتال چیست؟

سکه در واقع ارز مستقلی است که معامله می‌شود، مانند بیت کوین، اما توکن پلتفرمی است که تراکنش‌ها روی آن انجام می‌شود، مانند توکن erc20 که توکن اتریوم است.

مقدمه

در دنیای رمزارزها برای اشاره به واحدهای رمزارز از کلمه سکه یا کوین (Coin) استفاده می‌شود. البته این کلمات در مکالمات روزمره و محاوره ای در خصوص رمزارزها به کار نمی‌رود.

مانند ارزهای معمول که کسی آن ها را با واحد سکه یا اسکناس مثلا 100 واحدی اعلام نمی‌کند. عملا برای اشاره به مقدار ارز یا رمز ارز از نام خود رمز ارز یا نام زیر واحد آن استفاده می‌شود. به طور مثال 1 بیت کوین یا ده هزار ساتوشی

اما در دنیای رمزارزها برای بررسی یک رمزارز خاص باید به مفاهیم دیگری هم آشنا بود تا بتوان بررسی درست تر و بهتری انجام داد.

احتمالا کلمه توکن Token نیز به گوشتان خورده است. توکن چیست؟ گاهی کلمات توکن و کوین به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. اما آیا این دو یک مفهوم هستند؟ تفاوت‌ها و شباهت های آن‌ها چیست؟

لازم به ذکر است برای سادگی مفاهیم گاهی از عبارت توکن برای تعریف جامع تر آن به جای کوین استفاده شده است. اما هر جا که لازم بوده تفاوت‌ها گوشزد شده یا از کلمات مناسب استفاده شده است.

تعاریف

برای درک بهتر موضوع باید با چند تعریف آشنا شویم.

دارایی یا asset : به مفهوم یک شی یا حق یا هر منبع با ارزشی که قابلیت تصاحب توسط اشخاص را دارا باشد. به طور مثال هوا و اکسیژن بسیار با ارزش و حیاتی هستند ولی هیچ کسی حق تصاحب آن را ندارد.

نور و انرژی خورشید دارایی محسوب نمی‌شوند. اما زمین یک دارایی محسوب می‌شود. اسکناس‌ها که در حقیقت ما به ازای یک دارایی فیزیکی در تصرف دولت صادر کننده آن هستند نوعی دارایی به حساب می‌آیند.

طلا و اشیای گران‌بها نیز دارایی هستند. حقوق مادی و معنوی یک اثر نیز نوعی دارایی محسوب می‌شوند. یک نقاشی ارزش به مراتب بالاتری نسبت به موادی که صرف تولید آن شده دارد.

یک فرق توکن و سکه اثر موسیقی هم دارای حقوقی است که می توان آن را حتی به افراد دیگری واگذار کرد. البته این آثار دارای دو نوع حقوق هستند که حقوق معنوی اثر معمولا همواره به خالق اثر تعلق خواهد داشت. رمزارزها نیز نوعی دارایی هستند چرا که منابعی هستند که قابل تصاحب توسط اشخاص است.

برای اشاره به دارایی از نوع رمزارز گاهی از هر دو کلمه کوین و توکن به جای هم دیگر استفاده می‌شود. و این طور به نظر می‌رسد که هر دو این کلمات یکی هستند. اما در واقع این گونه نیست. و تفاوت‌های زیادی بین این دو کلمه وجود دارد.

بلاک چین Blockchain این مفهوم کمی پیچیده تر و نیازمند توضیحات زیادی است پس اگر با این مفهوم آشنایی ندارید توصیه میکنیم که مقاله بلاک چین را مطالعه کنید. اما برای یک ایده کلی از بلاک چین آن را یک دفتر حساب و کتاب عظیم در نظر بگیرید که تمام نقل و انتقالات (هر منبعی که سازگار با آن شبکه است-چیزی که برای آن این دفتر حساب و کتاب ایجاد شده) در آن ثبت می‌شود و هزاران نسخه از آن در اختیار اشخاص زیادی است که برای انجام یک نقل و انتقال یا همان تراکنش باید به تایید تعدادی از این حساب دارها برسد.

این دفاتر با انجام هر تراکنش به روز رسانی میشوند و تمام محتویات همه دفاتر در هر زمان با هم یکسان هستند. به این ترتیب همه حسابدار ها یک دفتر واحد را می‌بینند.

سکه یا کوین چیست؟

تعریف یک سکه دیجیتال یک دارایی است که به شبکه محلی خود مربوط است و در حقیقت تولید شده همان شبکه است. مانند بیت کوین، لایت کوین و یا اتر که در شبکه های خودشان و بلاک چین خودشان حضور دارند.

سکه های دیجیتال یا همان کوین های دیجیتال می توانند از شخصی به شخص دیگر منتقل شوند مانند انتقال پول که از طریق کارت به کارت یا حتی از طرق حضوری از بانک صورت بگیرد.

در این انتقال ها هیچ چیز فیزیکی منتقل نمی شود و تنها یک سری اطلاعات در حساب طرفین به روز رسانی می‌شود. در دنیای دیجیتال نیز در حقیقت همین موضوع صورت می گیرد و سکه فیزیکی در کار نیست. این تراکنش ها از طریق تکنولوژی بلاک چین و گره های شبکه آن تایید و بلاک چین به روز رسانی می‌شود.

به این ترتیب سکه یا کوین واحدی است که بلاک چین مربوطه حساب و کتاب آن ها را نگهداری می‌کند و در هر لحظه هر واحد از سکه (یا زیر واحد) در همان لحظه متعلق به چه حسابی است.فرق توکن و سکه

پس این واحد و حساب و کتاب آن در شبکه ای دیگر وجود ندارد و ارزشی نخواهد داشت. برای مثال تصور کنید شما مقادیری پول به ارز های مختلف را به بانک های داخلی ببرید و بخواهید آن را در بانک و حساب خود منظور کنید.

بانک تنها پول‌های ریالی شما را قبول می‌کند(اگر شعبه ارزی نباشد) به این صورت می توانید تمام شعب یک بانک را گره های بلاک چین و کل بانک های ایران را که از طریق سیستم‌های بانک مرکزی به هم متصل شده اند (شتاب- پایا و ساتنا) را خود بلاک چین در نظر بگیرید. سکه یا کوین یا واحد مورد پذیرش این بلاک چین ریال ایران خواهد بود.

تفاوت سکه و توکن

چگونه کوین‌ها خرج می شوند؟

کوین‌های دیجیتالی مانند پول معمولی می‌تواند خرج شود. فرض کنید شما در سفر هستید و پول چند کشور مختلف را به همراه دارید.

در هر کشور شما می‌توانید از ارزهایی که مردمان آنجا آن را قبول می‌کنند استفاده کنید و دیگر ارز‌ها تقریبا تا زمان تبدیل به ارز های مورد قبول، برای شما در آن محل بی ارزش خواهند بود.

حتی ممکن است ارز داخلی خود را قبول نکنند و ارزهای دیگری را طلب کنند. در مورد کوین دیجیتال نیز به همین ترتیب است. در دنیای امروز که شما حتی پول‌های فیزیکی خود را دیگر به همراه ندارید و تنها از طریق اثبات وجود تعداد کوین مورد تقاضا از سوی مقابل در یک حساب و انتقال آن تعداد واحد به حساب شخص مقابل می‌توانید پول و کوین دنیای واقعی خود را خرج نمایید.

تایید این که پول یا همان کوین از حساب شما خارج و به حساب شخص مقابل منظور شده را بانک در همان لحظه (یا با تاخیر جزیی) اعلام خواهد کرد.

این عمل در دنیای دیجیتالی رمز ارزها توسط شبکه بلاک چین انجام می‌شود. جزییات این عمل در مقاله بلاک چین آمده است. سکه یا کوین‌های دیجیتالی در عمل به همین شکل خرج می‌شوند با کمی تفاوت که موضوع این مقاله نیست.

چند مثال از کوین‌ها

در دنیا بیش از 900 کوین دیجیتالی وجود دارد. از مهمترین و بزرگترین آن ها که بخش فرق توکن و سکه بزرگتری از بازار را به خود اختصاص داده اند می توان بیت کوین، بیت کوین کش، لایت کوین، اتریوم، ریپل، کاردانو می‌توان نام برد. نام‌های سه حرفی در واقع نماد اختصاری یا نشان سکه‌هاست که معمولا در صرافی‌ها استفاده می‌شود.

توکن چیست؟

به توکن گاهی سکه دیجیتالی گفته می‌شود. بر مبنای انتظاری که از رمزارزها داریم شاید این موضوع اشتباه نباشد. اما در واقع این طور نیست و توکن‌ها ارزشی است که هر شخص می‌تواند آن را تولید کند. با دو مثال موضوع را بررسی میکنیم:

بلیط های سینما با اینکه از لحاظ فیزیکی یک تکه کاغذ بیش نیستند که اطلاعاتی خاص را در بر دارند، از لحاظ کاربردی دارای ارزش هستند و به دارنده اجازه ورود به سینما جهت تماشای فیلم سینمایی را می‌دهد.

این کاغذ با ارزش خاص خود(کاربرد) توسط هیچ بانکی تولید نمی‌شود و ارزش آن با توجه به کاربردی که تهیه کننده آن که در اینجا سینما است تعیین می‌شود.

توجه کنید که به علت کوتاه بودن عمر بلیط‌ها احتیاجی به دفتری برای حساب و کتاب و صاحب نهایی بلیط وجود ندارد. اما به این موضوع دقت کنید که تولید کننده برگه با ارزش یک عامل دلخواه است.

برای وضوح بیشتر سهام یک شرکت در بورس را در نظر بگیرید. این سهام توسط شرکت مربوطه تهیه شده و ارزش اولیه آن را هم (برای سادگی موضوع) خود شرکت تعیین می‌کند. این سهام باید در یک دفتر مشخص ثبت شود و در صورت نقل و انتقال این تراکنش ها ثبت شود که صاحب نهایی هر سهم مشخص باشد.

نگهداری این دفتر و حساب و کتاب هایش به علت پیچیدگی های زیاد و مسایل امنیتی یا اعتمادی معمولا به یک موسسه مورد قبول همه (سازمان بورس و اوراق بهادار) سپرده می‌شود.

فکر کنید دفتر تراکنش‌ها در خود شرکت مربوطه باشد و هیچ تضمینی از سوی هیچ ارگانی برای صحت این دفتر وجود نداشته باشد، سهامی که خریداری می شود یا بر اساس آیین نامه خاصی از سوی شرکت مربوطه به افراد تعلق می‌گیرد دارایی یا asset است.

این دارایی قابل انتقال است و حتی تسویه معاملات با آن امکان‌پذیر است. این سهام در سازمان بورس تولید نشده و این موسسه حسابدار (به معنی نگاه دارنده دفتر حساب و کتاب -Ledger- و با حسابداری که دخل و خرج را نگاه میدارد متفاوت است) هیچ دخل و تصرفی روی تولید آن سهام ندارد.

این سهام در واقع یک توکن محسوب می‌شود‌، حالا برای روشن شدن بیشتر موضوع به کوین ها بر می‌گردیم. فرض کنید سازمان بورس خود یک واحد با ارزش را ارائه کند که این واحد بر اساس آیین نامه مشخص تولید یا به افراد تعلق بگیرد.

این کوین نیز مانند توکن یک دارایی محسوب می‌شود . همچنین این سازمان از دفتر حساب و کتاب خود برای نگهداری نقل و انتقالات استفاده کند. این واحد با ارزش در هیچ شبکه دیگری قابل عرضه یا استفاده نیست (برای سادگی موضوع) و شما نمی‌توانید واحد های آن را برای نگهداری و ثبت در دفتر حساب و کتاب این واحد مثلا به بانک منتقل کنید. در واقعیت این عمل شاید قابل انجام باشند ولی از لحاظ تکنیکی بسیار پیچیده خواهد بود.

توکن ها چطور ایجاد می شوند؟

حال می توانیم چگونگی شکل گیری توکن‌ها را بررسی کنیم. برخی شبکه های رمزارزی مانند اتریوم با قابلیتی ویژه به نام قرارداد های هوشمند smart contracts این امکان را فراهم می‌کنند تا افراد اعمال ویژه ای روی این شبکه را ثبت کنند که قابل ردیابی و ثبت در دفتر کل (بلاک چین) شبکه اتریوم باشد.

در واقع اتریوم یا هر شبکه دیگر با این قابلیت مانند سازمان بورس که خود واحد یا کوین مخصوص خود را نیز دارد عمل می‌کند. به این صورت می توان بر اساس پروتکل‌ها یا استاندارد های لازم هر شبکه با قابلیت قرارداد هوشمند توکن‌هایی ایجاد کرد و این توکن ها را برای استفاده به شبکه مذکور ارائه کرد.

به این صورت این توکن در دفتر کل شبکه (بلاک چین) ثبت می‌گردد و از آن پس مانند رمزارزهای دیگر قابلیت تراکنش را پیدا می‌کنند.

از توکن‌های معروف می‌توان از تتر tether USDT که همواره قیمتی برابر با یک دلار دارد نام برد این توکن تقریبا به استانداردی برای برابری رمزارزها در برابر دلار شده است. این توکن روی شبکه اتریوم واقع شده است.

جالب است بدانید هر شخصی می‌تواند توکن مخصوص خود را تولید کند. اما باید توجه داشت که استفاده از قابلیت قرارداد هوشمند روی این شبکه‌های بلاک چین هزینه ای دارد که باید پرداخت شود (به وسیله توکن محلی خود شبکه بلاک چین)

نتیجه گیری

با این تفاسیر می‌توان متوجه شد که چرا کوین‌ها را توکن نیز می گویند. از آن جایی که آن‌ها نیز توسط عاملی (که خود شبکه بلاک چین است) تولید می‌شود و در بلاک چین ثبت و نگهداری می‌شود.

تفاوت در اینجاست که کوین‌ها معمولا استخراج یا ماین می‌شوند و دیگر اینکه کوین‌ها نیازی به قابلیت قرارداد هوشمند ندارند.

پس در نتیجه بیت کوین یک بلاک چین با یک توکن محلی به همین نام است. توجه داشته باشید که ما در این مقاله به قیمت هیچ کدام از توکن‌ها یا کوین‌ها اشاره نکرده ایم و تنها با ارزش بودن آنها حتی بسیار کم و اندک برای ما اهمیت دارد.

در مقاله‌های بعدی به دنیای توکن‌ها بیشتر وارد خواهیم شد و خواهیم دید که توکن‌ها چگونه و به چه علت تولید می شوند، کاربرد آن‌ها چیست و قیمت آن‌ها چگونه تعیین میشود؟

تفاوت کوین (Coin) و توکن ارز دیجیتال چیست؟

اصطلاحات زیادی در دنیای ارزهای دیجیتال وجود دارد و هرکسی که حتی یک یا چند روز است با این حوزه آشنا شده، اصطلاحاتی همانند سکه یا کوین (Coin)، توکن (Token) و کریپتوکارنسی و… را شنیده است.

ما اغلب اوقات به مفاهیم پیشرفته‌تر مانند نحوه خرید و فروش ارز دیجیتال می‌پردازیم، در حالیکه عده‌ای هستند که تفاوت بین کوین، توکن و ویژگی‌های آنها را نمی‌دانند.

• آیا توکن همان ارز دیجیتال است؟
• توکن چه تفاوتی با کوین (Coin) دارد؟ چیست؟
• آیا همه این اصطلاحات مترادف هم هستند؟

در ادامه پاسخ این سوالات فرق توکن و سکه را می‌خوانید.

از همین ابتدا بهتر است بدانید که کوین و توکن مترداف و مانند هم نیستند و البته نباید کسانی را که coin و token را یکسان می‌داند مقصر دانست زیرا حوزه ارزهای دیجیتال بسیار جدید است و احتمال انتشار آموزش‌های اشتباه و یا سوءبرداشت‌ها وجود دارد.

کوین (Coin) چیست؟

یک کوین مانند لایت‌کوین، از طریق ایجاد تغییراتی در کد اصلی بیت‌کوین ایجاد می‌شود. به این ارزهای دیجیتال، آلتکوین (Altcoin) فرق توکن و سکه فرق توکن و سکه نیز گفته می‌شود، زیرا به تناوب بیت‌کوین، می‌توانند استفاده شوند و کاربردهای آنها شبیه بیت‌کوین است.

بنابراین ویژگی‌های آلتکوین‌ها با بیت‌کوین مشابه است:

قابل تعویض: یعنی یک واحد از آنها معادل واحدهای دیگر است. (مثلا 1 لایت‌کوین با 1 لایت‌کوین دیگر تفاوتی ندارد)
قابل تقسیم: 1 واحد از آنها را می‌توان به واحدهای کوچکتری تقسیم کرد.
قابل پذیرش: به عنوان یک روش برای تبدیل ارزها می‌توان از آنها استفاده کرد.
عرضه محدود: عرضه آنها محدود شده و کل عرضه ثابت باقی می‌ماند. (به استثنای برخی)
یک شکل: همه نسخه‌های آن ارز دارای ارزشی یکسان هستند.
پرتابل: قابل نقل و انتقال هستند و می‌توانند به سایر ارزها تبدیل شوند.
ماندگار: می‌توان آنها را چندین بار استفاده کرد، بدون اینکه از ارزش آنها کاسته شود.

همچنین کریپتوکارنسی‌های دیگری همانند مونرو (Monero) با نماد XMR وجود دارد که براساس کدهای بیت‌کوین ایجاد نشده ولی به آنها نیز کوین (Coin) گفته می‌شود زیرا خود دارای بلاک‌چین اختصاصی هستند و ویژگی‌های بالا در موردشان صدق می‌کند.

این کوین‌ها با نام‌های مختلفی خوانده می‌شوند: کریپتو، کریپتوکوین، کریپتوکارنسی، ارز رمزنگاری‌شده، رمزارز و ارزهای رمزپایه.

برای ساده‌تر کردن فهم موضوع، می‌توان ارزهای رمزنگاری‌شده را به عنوان دسته اصلی دانست، در زیر آن، کوین‌ها به عنوان یک زیردسته جای می‌گیرد و توکن‌ها نیز به عنوان یک زیر دسته دیگر شناخته می‌شود.

با این حال، بلاک‌چین‌هایی همانند اتریوم و ریپل باید در زیر دسته کوین‌ها جای بگیرند زیرا با وجودیکه صرفا برای نقل و انتقال ارزش از آنها استفاده نمی‌شود، دارای ویژگی‌های ذکر شده کوین‌ها هستند و بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند.

اما موضوع توکن متفاوت است و وقتی در ادامه، ویژگی‌های توکن (Token) ها را شرح دادیم، متوجه می‌شوید با کوین‌ها تفاوت دارند.

توکن (Token) چیست؟

توکن نیز نوعی ارز رمزنگاری شده است که معمولا بر روی پلتفرم یک بلاک‌چین دیگر ایجاد می‌شود. معمولا توکن‌ها برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا به عنوان یک دارایی و… استفاده می‌شوند.

توکن‌ها نیز خود دارای انواع مختلفی هستند. در اینباره بیشتر بخوانید: انواع توکن‌های ارز دیجیتال کدام است؟

برای مثال، پروژه Golem را در نظر بگیرید. نماد توکن این پروژه GNT است و بر پایه بلاک‌چین اتریوم ساخته شده (یعنی دارای بلاک‌چین اختصاصی نیست). اگر شما بخواهید از اپلیکیشن غیرمتمرکز Golem استفاده کنید، باید توکن GNT را در اختیار داشته باشید.

برای تشخیص توکن یا کوین بودن یک ارز، می‌توانید در سایت coinmarketcap.com مشخصات آن را مشاهده کنید (تصویر زیر).

بنابراین توکن‌ها روی یک بلاک‌چین دیگر، یک دارایی دیجیتال محسوب می‌شوند اما با وجود ارزش بازاری که در اختیار دارند، یک کوین یا ارز دیجیتال با بلاک‌چین مستقل نیستند.

به عبارتی دیگر کوین‌هایی همانند اتریوم می‌توانند بطور کاملا مستقل وجود داشته باشند ولی بر فرض مثال اگر روزی بلاک‌چین اتریوم از بین برود، توکن GNT نیز وجود نخواهد داشت، زیرا این توکن بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده است.

سخن آخر

تفاوت‌های بین کوین و توکن با ایجاد پروژه‌هایی همانند Walton و Vechain در حال پیچیده شدن است. اما خوشبختانه کشورهایی همانند ژاپن و آمریکا در حال وضع قوانینی حول محور انواع مختلف ارزهای رمزنگاری شده هستند و همین عامل باعث می‌شود تمایز بین توکن و کوین برای کاربران آسان‌تر گردد.

قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید:

فرق کوین و توکن چیست و کدام بهتر است؟ کدام ارز دیجیتال توکن و کدام کوین است؟

کوین و فرق توکن و سکه توکن تو اصطلاح پرکاربرد دنیای ارزهای دیجیتال است و برای کاربرانی که از حضور آن ا در این دنیا زیاد نمی گذرد شاید مقداری گیج کننده باشد. کوین و توکن از لحاظ ماهیت و کاربرد تفاوت ها و شباهت هایی با یکدیگر دارند. به نظر شما توکن بهتر است یا کوین؟ در این مقاله از صرافی ارز دیجیتال رمزینکس به بررسی فرق میان کوین و توکن پرداخته شده است.

ارز دیجیتال کوین چیست؟

به طور سنتی، کوین یا سکه به عنوان یک قطعه فلزی دارای مهر رسمی تعریف می‌شود که توسط دولت منتشر شده و به عنوان ارز استفاده می‌شود.

در دنیای رمز ارزها، کوین یک ارز دیجیتال است که از بلاکچین مخصوص خود استفاده می‌کند و هیچ معادل فیزیکی در دنیای واقعی ندارد. برای اطلاع بیشتر در مورد ارزهای دیجیتال به مقاله «ارز دیجیتال چیست؟ رمز ارز چیست؟ به زبان ساده + ویدئو و اینفوگرافی» مراجعه کنید.

دفتر کل بلاکچین مانند پایگاه داده‌ای عمل می‌کند که از یک گره به گره دیگر منتقل می‌شود. داده‌ها نشان دهنده ورودی‌های مربوط به تعداد واحد ارز هر آدرس است. شرایط انتقال داده‌ها و نحوه ارتباط گره‌ها با یکدیگر توسط مجموعه‌ای از قوانین به نام پروتکل تعریف می‌شود.

ویژگی مبتنی بودن بر بلاکچین خاص خود برای کوین بسیار مهم است. کوین با ایجاد پروتکل اختصاصی خود از بالاترین سطح استقلال و انعطاف‌پذیری برخوردار می‌شود. شرکت یا گروهی که این کوین را راه‌اندازی کرده است می‌تواند در مورد هر جنبه‌ای از رمز ارز خود از جمله مکانیسم اجماع، کارمزدها یا مکانیسم انجام تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.

اولین ارز دیجیتال جهان یعنی بیت کوین دارای ویژگی‌های یک ارز مجاز، واحد حساب، ذخیره ارزش و واسطه مبادله است. با این حال، اکثر کوین‌های بعد از بیت کوین شرایط لازم برای کوین بودن را ندارند و برخی از آنها توکن محسوب می‌شوند.

تمام کوین‌هایی که پس از بیت کوین وارد بازار شدند «آلت کوین» نامیده می‌شوند. بیش از هزار آلت کوین در بازار وجود دارد و بیشتر آنها نسخه تغییر یافته بیت کوین هستند.

به جز بیت کوین چند نمونه از توکن‌ها عبارت‌اند از:

ارز دیجیتال توکن چیست؟

به زبان ساده توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. فرهنگ لغت کمبریج توکن را این‌گونه تعریف می‌کند:

۱. عمل یا هدیه‌ای که احساسات یا نیات فرد را بیان می‌کند.

۲. یک تکه کاغذ که معادل مقدار مشخصی پول روی آن چاپ شده و می‌توان آن را در فروشگاه‌ها با کالاهای هم‌ارزش آن مبادله کرد.

۳. یک قطعه فلزی یا پلاستیکی گرد که به جای پول در برخی از ماشین‌ها استفاده می‌شود.

در بازار رمز ارزها، توکن نمایش دیجیتالی یک دارایی است. دارایی بیان شده توسط رمز ارز ممکن است شامل یک ابزار، کالای قابل معامله، امتیاز وفاداری، حق رأی و موارد دیگر باشد.

توکن در بستر بلاکچین ساخته شده است در نتیجه از یک پروتکل از پیش تعیین شده استفاده می‌کند و هیچ نقشی در توسعه آن شبکه ندارد. توکن‌ها توسط قرارداد هوشمند تعریف می‌شوند و علاوه بر این ممکن است ارزش آنها با توجه به هدف از ساختشان افزایش پیدا کند.

برای درک بهتر گفته‌های بالا بیایید پروژه بنانا کوین (Bananacoin) را در زیر بررسی کنیم.

چند کارآفرین روسی یک توکن در پلتفرم اتریوم ایجاد کردند و آن را بنانا کوین نامیدند. آنها با این کار قصد داشتند برای گسترش مزرعه موز خود در استان وینتیان لائوس سرمایه جذب کنند. ارزش هر توکن بنانا کوین معادل قیمت یک کیلوگرم موز صادراتی را داشت.

خریداران به جای دریافت یک کیلوگرم موز به ازای هر توکن خریداری شده توکن بنانا کوین دریافت می‌کردند که ارزش آن معادل یک کیلوگرم موز بود.

توکن‌ها در بستر یک کوین فعلی دیگر فعالیت می‌کنند بنابراین مشمول هرگونه استفاده و محدودیت شبکه آن کوین می‌شوند.

هر کسی می‌تواند ارز دیجیتال خود را در کمتر از نیم ساعت از طریق یک قرارداد هوشمند بسازد. اما در ازای این سهولت و سرعت ساخت توکن باید به پلتفرم میزبان کارمزد پرداخت کرد.

در زیر چند نمونه توکن‌ها آورده شده است:

توکن چگونه کار می‌کنند؟

بلاکچین از دفتر کل غیر متمرکز یا توزیع شده استفاده می‌کند که بر روی طیف وسیعی از کامپیوترهای مستقل ذخیره شده است و هدف آن ردیابی کردن تراکنش‌ها است.

هر گره داده‌های جدید را در بلوک‌ها سازماندهی کرده و آنها را در حالت «فقط الحاقی» به هم زنجیر می‌کند. این ساختار فقط الحاقی به این معنی است که هیچ کس در هیچ گره‌ای نمی‌تواند داده‌ها را از بلوک‌های قبلی تغییر داده یا حذف کند. آنها فقط می‌توانند اطلاعات جدید را به زنجیره اضافه کنند و این یکی از ویژگی‌های امنیتی اصلی بلاکچین است.

توکن‌های رمز ارزی تاریخچه امن فقط الحاقی رمز ارز را که به یک قرارداد دسترسی ویژه متصل است ارائه می‌دهد؛ این قرارداد دسترسی ویژه می‌تواند به همه نوع دارایی متصل شود.

قرارداد دسترسی ویژه به همراه توکن‌ها به کاربران حق استفاده از دارایی‌هایی مانند پول نقد، رمز ارزها، امتیاز پاداش یا حتی رسانه‌های دیجیتالی مانند موسیقی، هنر، کلیپ ویدئویی یا فیلم را می‌دهد. توکن‌ها امکان مالکیت یک قرارداد هوشمند خصوصی تأیید شده با بلاکچین که به آن دارایی متصل است را ایجاد می‌کنند.

انواع مختلف توکن

در حال حاضر، توکن‌ها در چهار گروه اصلی دسته‌بندی می‌شوند: توکن‌های پرداخت، توکن‌های ابزاری، توکن‌های سهامی و توکن‌های غیر مثلی. در ادامه بیشتر در مورد هر کدام توضیح خواهیم داد.

توکن پرداخت (Payment Tokens)

بیشتر معروف‌ترین و پرکاربردترین انواع رمز ارزها توکن‌های پرداخت هستند. از این توکن‌های رمزنگاری شده مانند دلار یا یورو برای خرید و فروش استفاده می‌شود، با این تفاوت که مانند ارزهای سنتی هیچ دولتی پشت آنها نیست.

توکن‌های پرداخت در بلاکچین شبکه‌های رمزنگاری شده‌ای مانند بیت کوین، مونرو و اتریوم ایجاد شده‌اند و بیانگر واحدهای ارزشی هستند که می‌توان آنها را با سایر ارزها مبادله کرد. همچنین متولیان یا صرافی‌های شخص ثالثی وجود دارند که توکن‌های پرداخت را به ارزهای قانونی مانند دلار تبدیل می‌کنند.

با این حال، مردم بیش از پیش از این توکن‌ها برای خرید کالا و خدمات استفاده می‌کنند؛ اگرچه تعداد مشاغلی که این توکن‌ها را می‌پذیرند هنوز نسبتاً کم است.

توکن ابزاری (Utility Tokens)

این توکن‌ها به دارندگان امکان دسترسی به محصول یا خدماتی را می‌دهند که یا در حال حاضر موجود است یا در حال توسعه است. از این توکن‌ها بیشتر به عنوان وسیله‌ای برای جذب سرمایه برای عرضه اولیه کوین استفاده می‌شود؛ دارندگان با پرداخت این توکن‌ها می‌توانند رمز ارزهایی را که در نهایت در شبکه بلاکچین آغاز به کار می‌کند از قبل خریداری کنند.

نام این توکن‌ها از آنجا ناشی می‌شود که می‌توان از آنها برای به دست آوردن کالا یا خدمات ارائه شده توسط صادرکننده استفاده کرد. وجود آنها در یک بلاکچین موجود به این معنی است که می‌توان صاحبان آنها را تأیید کرد و همچنین به راحتی آنها را مبادله کرد.

در دوره رونق رمز ارزها در ۲۰۱۷ هنگامی‌که صدها شرکت رمزنگاری در حال برنامه‌ریزی عرضه اولیه‌های جدید بودند توکن‌های کاربردی ERC-20 را در بلاکچین اتریوم با هدف ذخیره جا برای سرمایه‌گذاران احتمالی در توکن‌های آتی خود منتشر می‌کردند.

توکن سهامی (Security Tokens)

توکن‌های سهامی حقوق و تعهداتی را نسبت به اوراق بهادار مانند سهام و اوراق قرضه ارائه می‌دهند. اغلب، توکن سهامی بیانگر یک سهم از شرکتی است که آن را صادر کرده است. این توکن‌ها ممکن است نمایانگر مالکیت قانونی یک دارایی یا بخشی از یک دارایی مانند املاک، سهام، ای تی اف‌ها و غیره باشند.

از این رو توکن‌های سهامی نسبت به سایر توکن‌ها به شدت رگوله شده (تحت قوانین رسمی) هستند. ممکن است شرکت‌ها به جای سهام سنتی، توکن‌های سهامی صادر کنند تا سرمایه مدنظرشان را به صورت ارزان جذب کنند، یا شاید به این دلیل که به وسیله توکن‌ها می‌توان حساب‌ها را فوراً تسویه کرد و معاملات فرا مرزی را آسان‌تر انجام داد.

توکن غیر مثلی (Non-fungible Token)

توکن‌های غیر مثلی یا ان اف تی‌ها اخیراً به دلیل قیمت فروش چشمگیر ان اف تی‌های مرتبط با آثار هنری، توییت‌های فردی و یادگاری‌های ورزشی خبرساز شده اند. این توکن‌ها در شبکه‌های رمز ارزی از قبل موجود میزبانی می‌شود و شبکه اتریوم یکی از محبوب‌ترین آنها است.

این توکن‌ها دارای قراردادهای خصوصی هستند که می‌توان آنها را به سادگی از سایر توکن‌های موجود در بازار تشخیص داد. به دلیل این ویژگی، ورزشکاران، هنرمندان، موسیقی‌دانان و دیگر سازندگان که توکن‌های غیر مثلی را به عنوان دارایی‌های دیجیتالی منحصر به فرد می‌دانند از توکن‌های غیر مثلی به عنوان راهی برای ارتباط با مجموعه‌داران استفاده می‌کنند.

ان اف تی‌ها بازارهای جدیدی را برای هنرهای دیجیتال و یادگاری‌ها باز کرده است، زیرا با وجود این‌که خریدار می‌تواند رسانه‌های اصلی را تکثیر کند اما نمی‌تواند آنها را کپی کرده، به اسم خودش بفروشد یا دزدی هنری کند. برخی از افراد همچنین ان اف تی‌هایی تولید کرده‌اند که نشان دهنده مالکیت دارایی‌های غیر دیجیتالی منحصر به فرد مانند املاک و مستغلات هستند.

فرق کوین و توکن چیست؟

خب برویم سراغ بحث اصلی، با این همه به نظر شما توکن بهتر است یا کوین؟ در ادامه به چند مورد از تفاوت‌های مهم توکن و کوین پرداخته شده است.

۱. الگوریتم متفاوت

از نظر الگوریتم شبکه تمایز آشکاری بین کوین و توکن وجود دارد. کوین بر اساس بلاکچین ویژه خود طراحی شده است. توکن بر اساس یک قرارداد هوشمند در بستر یک بلاکچین موجود ساخته شده است.

۲. کاربردهای مختلف

به جز الگوریتم یکی دیگر از تفاوت‌های مهم بین کوین و توکن این است که کوین به عنوان پول استفاده می‌شود. علاوه بر این، می‌توان از آن برای حمایت از برنامه‌ها، قراردادهای هوشمند، تأیید معاملات یا استیکینگ (سهام‌گذاری) استفاده کرد.

برای مثال، بیت کوین یک کوین است که فقط دارای کاربرد «پول» است. کوین دیگری که کاربرد پول را دارد اتریوم است که از آن برای اجرای قراردادهای هوشمند شبکه اتریوم نیز استفاده می‌شود.

در سوی دیگر، توکن نمایش دیجیتال یک دارایی، کالای قابل معامله، امتیازات وفاداری و سایر موارد است.

مِیکر (Maker) یک مثال عالی از این کاربرد است. این توکن ERC-20 بر اساس یک قرارداد هوشمند در زنجیره اتریوم راه‌اندازی شده است که ارزش استیبل کوین دای (DAI) را پشتیبانی و تثبیت می‌کند. همچنین، از میکر برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در سیستم میکر و دادن حق رأی‌دهی به دارندگان این توکن در سیستم رأی‌گیری این پلتفرم استفاده می‌شود.

ERC-20 یک استاندارد فنی است که برای انتشار و پیاده‌سازی توکن‌ها در بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود.

۳. سیستم کارمزدهای مختلف

در معامله کردن ارزهای دیجیتال می‌توان یک کوین را به تنهایی با کارمزد بسیار کم یا بدون پرداخت کارمزد معامله کرد. اما برای معامله کردن یک توکن باید به شبکه‌ای که از توکن میزبانی می‌کند کارمزد پرداخت کرد.

در پلتفرم اتریوم انجام هر عملیاتی مستلزم پرداخت کارمزدی است که به آن گس می‌گویند. این گس برای تخصیص منابع EVM (ماشین مجازی اتریوم) و اجرای دستورالعمل‌های موجود در قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.

۴. آسیب پذیری در مقابل حملات ۵۱ درصدی

یکی از اهداف اصلی روی کار آمدن رمز ارزها ایجاد یک سیستم مالی امن‌تر و بدون نقطه شکست است. بنابراین قدرت شبکه یکی از تفاوت‌های بزرگ بین کوین و توکن است.

یک کوین، به ویژه در مراحل اولیه شکل‌گیری شبکه، ممکن است مستعد حملات ۵۱ درصدی باشد. اما توکن به دلیل استقرار بر روی یک شبکه از قبل موجود به ندرت در معرض چنین حملاتی قرار می‌گیرد.

حمله ۵۱ درصدی به معنی حمله به بلاکچین توسط یک ماینر (یا گروهی از ماینرها) است که بیش از ۵۰ درصد هش ریت یا قدرت محاسباتی شبکه را در اختیار دارد. حمله ۵۱ درصدی به عنوان حمله اکثریت نیز شناخته می‌شود.سرمایه گذاری در توکن بهتر است یا کوین؟

برای سرمایه گذاری توکن بهتر است یا کوین؟

تا به اینجا می‌بایست با تفاوت‌های بین کوین و توکن آشنا شده باشید. لازم به ذکر است که توکن و توکن نمی‌توانند جای یکدیگر را بگیرند بلکه هر کدام اهداف مختلفی دارند. هر کدام از آنها در زمینه مناسب خود بهتر عمل می‌کند.

توکن رمزنگاری شده بیشترین میزان استقلال و انعطاف‌پذیری را به کاربر می‌دهند. از سوی دیگر، ساخت آنها گران است و به سازنده به حمایت و استفاده جوامع بزرگ از کوین نیاز دارد.

بهترین مورد استفاده از یک کوین به عنوان پول است؛ در واقع از کوین می‌توان به عنوان ذخیره و تبادل ارزش استفاده کرد.

اگر پروژه‌ای که می‌خواهید توسعه دهید متمرکز بر رمز ارز است، یعنی هدف اصلی توسعه آن و/یا ایجاد یک پلتفرم بر اساس آن یا مطرح کردن یک سیستم مالی جدید است کوین انتخاب بهتری خواهد بود.

در سوی مقابل، توسعه دادن توکن‌ها ارزان، سریع و آسان است. آنها نیازی به سرویس و نگهداری ندارند اما به شبکه اصلی وابسته هستند که این باعث فقدان انعطاف‌پذیری در توکن می‌شود.

توکن‌ها ممکن است به عنوان پروژه‌های جانبی عمل کنند که برای کسب و کار اصلی سرمایه جذب می‌کنند؛ یا می‌توانند بیانگر دارایی‌های واقعی باشند که می‌توان بدون نیاز به لمس فیزیکی آنها را به جابه‌جا کرد.

به عنوان سرمایه‌گذار ابتدا باید بدانید که هم توکن و هم کوین را می‌توان به شرط لیست بودن در صرافی‌ها به راحتی معامله کرد. تفاوت این دو در موارد استفاده آنها است. کوین معمولاً کاربرد به عنوان پول را دارد.

اگر می‌خواهید روی کوین یا توکنی سرمایه‌گذاری کنید – نه با هدف مبادله کردن آن در آینده بلکه استفاده کردن از آن – ابتدا اطمینان حاصل کنید که این رمز ارز توسط فروشندگان پذیرفته می‌شود. از سوی دیگر، توکن‌ها، حتی اگر هیچ کاربرد دیگری نداشته باشند، را می‌توان در داخل برنامه‌های غیر متمرکز (DApp‌) که برای آن طراحی شده‌اند استفاده کرد.

تفاوت توکن و کوین از نظر کاربرد؛ کدام بهتر است؟

در ادامه به تفاوت توکن و کوین از نظر کاربرد و اینکه از این نظر کدام بهتر است، پرداخته شده است.

کاربرد کوین‌ در ارزهای دیجیتال

هدف کوین‌های رمز نگاری شده جایگزین شدن بانکداری سنتی است. بیت کوین با ارائه تراکنش‌های غیر متمرکز نیاز به دفاتر کل متمرکز را دور زده و به یک ذخیره ارزش قابل اطمینان تبدیل شده است.

تمرکز رمز ارز دش، دارک کوین سابق، بر روی تراکنش‌های دیجیتال است. دش بر خلاف سایر رمز ارزها تلاش می‌کند از طریق ویژگی پرایوت سِند خود هویت کاربران را پنهان نگه دارد.

تسویه حساب بین‌المللی

کوین شرکت ریپل، XRP، جزو ده رمز ارز بزرگ از نظر ارزش بازار است. این کوین برای سهولت در پردازش تراکنش‌های بین‌المللی در زمان واقعی طراحی شده است زیرا در این صورت نیازی به تایید متمرکز طرف مقابل برای انجام پرداخت‌ها نیست.

کاربرد توکن در ارزهای دیجیتال

قرارداد هوشمند پروتکلی است که در صورت رعایت شدن شرایط مورد توافق در قرارداد تراکنش‌ها را به صورت خودکار انجام می‌دهد. این قابلیت می‌تواند با خودکارسازی و غیر متمرکز کردن فروش املاک در صنایعی مانند حوزه املاک تحول ایجاد کند.

توکن‌های مبتنی بر اتریوم به بخش مهمی از برنامه‌های غیر متمرکز و منبع باز اعم از بازی‌ها یا شبکه‌های اجتماعی مانند Karma تا پلتفرم‌های وام دهی مانند میکر دائو تبدیل شده‌اند.

پلتفرم‌های ابر رایانه‌ها

گولم (Golem) اولین ابر رایانه غیر متمرکز جهان است که به طور انحصاری از مراکز داده و لپ تاپ ها و کامپیوترهای شخصی در سراسر جهان استفاده می‌کند. در این پلتفرم از توکن‌های مبتنی بر اتریوم استفاده می‌شود.

تایید هویت دیجیتالی کاربران

دولت‌های مختلف قوانین متفاوتی در مورد خدمات دیجیتال وضع کرده‌اند. از توکن سیویک، هویت دیجیتالی غیر متمرکز، برای تأیید دسترسی به خدمات دیجیتالی مانند وب سایت‌ها و نرم‌افزارهای دارای محدودیت سنی استفاده می‌شود.

ریپل کوین است یا توکن؟

از آنجایی که ریپل شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارد، پس یک کوین است.

دوج کوین کوین است یا توکن؟

دوج کوین نیز به مانند ریپل از شبکه بلاکچین اختصاصی بهره می برد، پس دوج کوین نیز یک کوین است.

سخن آخر

به طور خلاصه، همه ارزهای دیجیتال را می‌توان رمز ارز نامید، اما همه رمز ارزها را نمی‌توان کوین نامید. توکن‌ها می‌توانند رمز ارز باشند، اما می‌توانند ان اف تی و سایر دارایی‌های غیر ارزی نیز باشند. در این مقاله سعی شد به مهمترین فرق کوین و توکن پرداخته شود.

فرق توکن و سکه در دنیای رمزارزها چیست؟

رمزارزها می توانند مانند پول واقعی عمل کنند؛ به این معنا که آنها پول واقعی هستند؛ اما شکل پول دیجیتالی دارند و توسط هیچ مرجع مرکزی مدیریت یا اداره نمی شوند.

به گزارش «نبض فناوری»، رمزارزها که محصول واقعی عصر دیجیتال هستند، بدون دخالت بانک ها، دولت ها و هیچ واسطه ای کار می کنند. با این حال، در بیشتر موارد برای خرید و فروش آن ها باید از صرافی ارز دیجیتال استفاده کنید.

آنچه امنیت را تأمین می کند این است که رمزارزها با کد کامپیوتری تخصصی به نام کرایپتوگرافی ایمن سازی می شوند. آنها عمداً مانند یک پازل پیچیده طراحی شده اند به طوری که شکستن (و هک کردن) آنها سخت است.

طبق تحقیقات منتشر شده توسط Statista با وجود بیش از 7 میلیون کاربر فعال Bitcoin، تا سپتامبر 2020، تعداد کاربرانی که کیف پول بلاک چین دارند به بیش از 50 میلیون افزایش یافت.

چند نوع مختلف رمزارز وجود دارد؟

تا آوریل 2021، بیش از 10000 نوع مختلف رمزارز وجود دارد.

انواع مختلف رمز به طور کلی به یکی از دو دسته تقسیم می شوند:

• کوین که می تواند شامل بیت کوین و آلتکوین باشد
• توکن ها

توکن های رمزدار در مقابل کوین ها

کوین ها و توکن های رمزگذاری شده می توانند تحت عنوان رمزارز قرار گیرند و به طور کلی آنها را می توان به دو نوع رمزارز طبقه بندی کرد: کوین های رمزارز جایگزین (Altcoins) یا توکن.

کوین های رمزارزجایگزین (Altcoins)

معمولاً به هر کوینی که بیت کوین نباشد آلتکوین می گویند. بیت کوین یک ارز دیجیتال محبوب است که با راه حل های محاسباتی برای حل مسائل پیچیده ریاضی تولید می شود. این برنامه جدا از یک بانک مرکزی یا نهاد دولتی (به عنوان مثال، خزانه داری تحت حمایت دولت) کار می کند.

برخی از آلتکوین ها عبارتند از:

• Peercoin
• Litecoin
• Dogecoin
• Auroracoin
• Namecoin

در حقیقت، نام آلتکوین به معنای "جایگزین بیت کوین" است. Namecoin اولین آلتکوین است که در سال 2011 ایجاد شد.

مانند بیت کوین، اکثر رمزارزهای ذکر شده دارای محدودیت منبع کوین هستند (برای حفظ تعادل و تقویت ارزش درک شده آن). به تصمیم خالق بیت کوین تعداد ثابتی از بیت کوین وجود دارد( 21 میلیون) هرچند برخی از آنها هنوز استخراج می شوند. هنگامی که همه 21 میلیون مورد استفاده قرار می گیرند (این تعداد با استخراج بلوک های جدید تغییر می کند) تنها راه برای آوردن موارد بیشتر این است که پروتکل بیت کوین اجازه دهد.

اگرچه اکثر آلتکوین ها بر اساس همان چارچوب اصلی بیت کوین ساخته شده اند؛ اما بسیاری ادعا می کنند که نسخه های بهتری از بیت کوین هستند.

هر سیستم می تواند متفاوت از سیستم دیگر باشد، زیرا برای اهداف و برنامه های مختلف ایجاد و به روش های مختلف شناسایی شده اند. با این حال، برخی از کوین ها با پروتکل منبع باز مشابه بیت کوین کار نمی کنند. به عنوان مثال، لیست زیر از رمزارزها سیستم ها و پروتکل های جداگانه خود را ایجاد کرده است:

Ethereum
Ripple
Omni
Nxt
Waves
Counterparty

آنها نیز هریک از خود فرق توکن و سکه حمایت می کنند.

توکن ها

توکن ها بر خلاف آلتکوین ها از طریق یک پیشنهاد اولیه کوین یا ICO بسیار شبیه به عرضه سهام ایجاد و ارائه می شوند. آنها می توانند به صورت زیر نشان داده شوند:

• توکن های ارزشی (بیت کوین)
• توکن های امنیتی (برای محافظت از حساب شما)
• توکن های کاربردی (برای مصارف خاص تعیین شده است)

آنها آنقدرها به عنوان پول استفاده نمی شوند که برای توصیف یک تابع استفاده می شوند. مانند دلار آمریکا آنها ارزش را نشان می دهند اما به خودی خود از ارزش برخوردار نیستند. توکن ها یک نوع رمزگذاری هستند، به طور خاص به صف های طولانی اعداد و حروف که نشان دهنده رمزنگاری مورد استفاده در معاملات است، مانند انتقال پول یا پرداخت قبض اشاره دارد. به طور خلاصه، توکن ها معانی مختلفی را پوشش می دهند.