تاریخچه ایجاد نئو

ارز دیجیتال نئو (NEO) چیست و چگونه کار می‌کند؟

نئو (یا همان AntShares) یک پلتفرم متن باز مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین در دسته بندی ارز دیجیتال است که توسط Da Hongfei و Erik Zhan سال 2014 میلادی در کشور چین ایجاد شد و سپس در ماه ژوئن 2017 به NEO تغییر نام داد. NEO در صدد اتوماسیون مدیریت دارایی های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند بوده و با هدف نهایی ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع شده (Distributed Network) ایجاد شده است.

شبکه نئو از مکانیسم اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (dBFT) بین تعدادی از گره های تأیید شده مرکزی بهره می‌برد و می تواند تا 10,000 تراکنش در ثانیه (TPS) را پشتیبانی کند. تحمل خطای بیزانس یک مسأله فرضی است که در آن 9 ژنرال سعی می کنند با پیروی از رأی اکثریت، تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.

ارز محلی بلاک چین نئو با نماد اختصاری NEO نمایش داده میشود. NEO یک توکن غیر قابل تقسیم است که توکن های GAS را تولید می کند. توکن های GAS یک دارایی جداگانه در شبکه هستند که می توان از آنها برای پرداخت هزینه معاملات استفاده کرد. در حقیقت GAS به عنوان سوخت پلتفرم NEO محسوب می شود؛ یعنی جهت پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قراردادهای هوشمند در شبکه از آن استفاده می شود. نرخ تورم GAS با یک الگوریتم نیمه عمر کنترل می شود که 100 میلیون GAS را طی حدود 22 سال آزاد می کند.

در کل 100 میلیون NEO در بلاک اولیه (Genesis Block) ایجاد شد. 50 میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و 50 میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله 15 میلیون NEO آزاد می‌شود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تأمین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.

تاریخچه پیدایش نئو

• سال 2014 میلادی – ایجاد پلتفرم انت شیرز (Antshares)
• سال 2015 میلادی – انتشار مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز / راه اندازی شبکه آزمایشی (TestNet)
• سال 2016 میلادی – انتشار مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares / راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز
• سال 2017 میلادی – تغییر نام Antshares به NEO / توسعه استاندارد توکن NEP-5 / انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse
• سال 2018 میلادی – شروع عدم تمرکز شبکه / شروع توسعه برای NEO نسخه 3.0

تفاوت نئو (NEO) و اتریوم (ETH)

محبوبیت NEO به دلیل شباهت آن به محیط قراردادهای هوشمند اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است. قابلیت قراردادهای هوشمند به کاربران پلتفرم NEO اجازه می دهد تا به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.

در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام Solidity را دارد، نئو از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند. هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین NEO برنامه نویسی و اجرا نمایند.

با تاریخچه ایجاد نئو وجود همه این شباهت ها، تفاوت هایی نیز میان اتریوم و نئو وجود دارد که به شرح جدول زیر است:

ردیف	معیار	اتریوم (Ethereum)	نئو (NEO)
1	سال ساخت	جولای 2015 میلادی	جولای 2016 میلادی
2	الگوریتم	اثبات کار (PoW)	(Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT
3	میانگین زمان ساخت بلاک	15 ثانیه	1 ثانیه
4	تعداد تراکنش ها در هر ثانیه (TPS)	15 تراکنش	1000 تراکنش
5	تعداد کل عرضه	72 میلیون ETH	100 میلیون NEO

پروتکل (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT چگونه کار می کند؟

Delegated Byzantine Fault Tolerance (به اختصار dBFT) یک مکانیسم اجماع در بلاک چین بوده که توسط ارز رمزنگاری شده NEO محبوبیت یافته است. dBFT در اصل با روشی مشابه سیستم مدیریتی یک کشور و داشتن شهروندان، نمایندگان و سخنرانان برای اطمینان از عملکرد کشور (شبکه) کار می کند. این پروتکل با استفاده از یک سیستم رأی دهی برای انتخاب تاریخچه ایجاد نئو نمایندگان و سخنرانان به اثبات سهام (PoS) نزدیکتر است تا اثبات کار (PoW) !

اجزای اصلی پروتکل dBFT عبارتند از:

1. شهروندان (Citizens) : در حقیقت دارندگان توکن های NEO و گره های معمولی شبکه هستند
2. نمایندگان (Delegates) : در حقیقت گره های حسابداری شبکه هستند
3. سخنگو (Speaker) : در حقیقت یکی از نمایندگان است که به صورت تصادفی انتخاب می‌شود

قابلیت های پلتفرم نئو (NEO)

علاوه بر قابلیت های بیان شده، تیم توسعه دهنده NEO در حال اجرا و توسعه تعدادی پروژه جانبی است که قابلیت های مختلفی را برای اکوسیستم نئو به همراه دارد که برخی از آنها عبارتند از:

NeoVM

NeoVM یک محیط اجرای قراردادهای هوشمند است که دارای مزایایی همچون امنیت، مقیاس پذیری و همرسانی بالا است. این پلتفرم بسیار سریع راه اندازی می شود و فقط به مقدار کمی از منابع سخت افزاری نیاز دارد. این برنامه به منظور اشکال زدایی و آزمایش قراردادهای هوشمند طراحی شده تا امکان توسعه آسانتر و سریعتر آنها فراهم شود.

NeoFS

NeoFS اجازه می دهد داده ها با حجم بالا در شبکه تقسیم شده و در سراسر آن توزیع شوند. کاربران می توانند از طریق این سیستم میزان مطمئن بودن فایلها را مشاهده نموده و فایل هایی با قابلیت اطمینان کم را با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی کنند. بدیهی است با پرداخت کارمزدهای بالاتر، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره سازی کرد.

NeoID

NeoID برای اولویت بندی مقیاس معاملات و انجام عملیات در شبکه استفاده می شود. در حقیقت NeoID یک استاندارد برای شناسایی کاربران در بلاک چین است. معاملات در مقیاس کوچکتر و قراردادهای هوشمند که دارای NeoID از پیش تعیین شده نیستند، می توانند با پرداخت GAS اضافی برای رسیدن به جلوی صف اولویت تأیید بلوک اقدام کنند.

مزایای ارز دیجیتال NEO

• دارایی های دیجیتال : دارایی های سنتی با استفاده از قراردادهای هوشمند به دارایی های دیجیتال غیرمتمرکز تبدیل می شوند.
• هویت دیجیتال : NEO امکان ایجاد هویت الکترونیکی برای افراد، مشاغل و اشخاص را می دهد تا از طریق سیستم های تأیید هویت چند عاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، اس ام اس و تشخیص چهره قابل دسترسی باشد.
• قراردادهای هوشمند : سیستم قراردادهای هوشمند NEO یک انقلاب در این زمینه است؛ زیرا از زبان های برنامه نویسی رایج که برای 80 درصد از توسعه دهندگان شناخته شده است، پشتیبانی میکند.
• اپلیکیشن های غیرمتمرکز : با توسعه مداوم ابزارها و تکنیک های جدید، پلتفرم NEO از توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) مانند صندوق های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.

قیمت نئو (NEO) از ابتدا تا کنون

قیمت ارز دیجیتال نئو از سطح 0.18 دلار در سپتامبر 2016 میلادی به ارزش فعلی آن یعنی 12.49 دلار رسید. در این میان قیمت NEO فراز و نشیب های بسیاری را تجربه نمود؛ بطوریکه ژوئن 2018 میلادی حجم بازار NEO تقریباً به رقم 3.5 میلیارد دلار رسید که این مقدار در حال حاضر نزدیک به 881 میلیون دلار است. کارشناسان پیش بینی می کنند اگر چه بازار ارزهای دیجیتال بسیار بی ثبات است، اما احتمالاً قیمت NEO در سال های آتی افزایش یافته و این ارز رمزپایه در میان 10 ارز دیجیتال برتر بازار قرار خواهد گرفت.

در نمودار زیر می‌توانید قیمت NEO را از تاریخ 9 سپتامبر 2016 (19 شهریور ماه 1395) تا به امروز مشاهده نمایید:

برای مشاهده جدیدترین تحلیل ها، اخبار، مقالات و قیمت لحظه ای ارزهای دیجیتال به وب سایت سیگنال مراجعه و یا اپلیکیشن سیگنال را دریافت نمایید.

ارز دیجیتال نئو NEO چیست؟

NEO یا اتریوم چین، یکی از ارزهای دیجیتال مهم و کاربردی حال حاضر بازارهای دیجیتالی است. نئو یک شبکه توزیع شده برای اقتصاد هوشمند می باشد. هدف NEO تبدیل شدن به پایه و نسل جدیدی برای اینترنت است که در آن پرداخت ها، هویت ها و دارایی های دیجیتالی در کنار یکدیگر قرار می گیرد. در این مقاله آرتاراکس به معرفی کامل این ارز دیجیتال، شبکه بلاک چین NEO وکاربردهای آن می پردازیم. قبل از ادامه، خوب است بدانید که آرتاراکس در زمینه طراحی سایت صرافی آماده همکاری با شماست. برای استعلام هزینه طراحی سایت صرافی با ما تماس بگیرید.

تاریخچه ارز دیجیتال نئو (NEO)

در تاریخ آگوست 2016، بلاک چین متن باز NEO ایجاد شد. عرضه اولیه (ICO) به صورت دو قسمتی انجام شد. در ابتدا نام این شبکه انت شیرز (AntShare) بود که بعد ها به نئو تغییر پیدا کرد.

شرکت توسعه و تحقیقاتی چینی با نام آن چین (OnChain) این ارز دیجیتال را ایجاد کرد. دا هونگ فی (Da Hongfei) و اریک ژانگ (Erik Zhang) مدیریت این شرکت را به عهده دارند.

NEO برای معرفی خود از شبکه توزیع شده برای اقتصاد هوشمند (اقتصاد دیجیتالی) استفاده می کند. این شبکه پروژه ای بر بستر بلاک چین است. شبکه نئو با استفاده از قابلیت های بلاک چین، هویت دیجیتالی به مدیریت خودکار دارایی های دیجیتالی می پردازد. انجام این کار با استفاده قرارداد هوشمند می باشد.

اریک ژانگ معتقد است اینترنت اختراع بسیار بزرگ و کاربردی است، اما نقص های زیادی را دارد. یکی از مهم ترین مشکلات اینترنت این است که کاربران به کنترل و مدیریت اطلاعات خود در این فضا دسترسی ندارند. از نظر ژانگ بلاک چین نئو این توانایی را دارد که این مشکل را حل کند. لازم به ذکر است که ژانگ الگوریتمی برای پیشگیری و خنثی کردن حملات بیزانسی ایجاد کرده است. این الگوریتم از شرکت کاربران غیرقابل اعتماد در این شبکه جلوگیری کند.

شبکه نئو شباهت بسیار زیادی به شبکه اتریوم دارد. هر دو بستری برای ایجاد و اجرا قرارداد های هوشمند می باشند. توسعه دهندگان می توانند با استفاده از این شبکه ها، توکن جدید و اختصاصی خود را ایجاد کنند.

اما این دو شبکه تفاوت هایی نیز با یکدیگر دارند. تفاوت اصلی نئو و اتریوم در اهداف و موارد استفاده آن می باشد. هدف اتریوم ایجاد اینترنت گسترده و جهانی تر، با آزادی و اعتماد بیشتر است.

اما شبکه NEO قصد دارد با استفاده قابلیت های بلاک چین و قراردادهای هوشمند، اقتصاد هوشمند (دیجیتالی) مبتنی بر زیرساخت های فعلی و تحت نظر قوانین و مقررات دولت ها ایجاد کند.

اما اقتصاد هوشمند یا دیجیتالی چیست؟ در ادامه به معرفی اقتصاد هوشمند نئو می پردازیم.

اقتصاد هوشمند NEO چیست؟

در کل می توان اقتصاد هوشمند یا دیجیتال به صورت خلاصه این گونه معرفی می شود: مجموع دارایی های دیجیتال، هویت دیجیتالی و قرارداد هوشمند اقتصاد دیجیتالی یا ( هوشمند) را تشکیل می دهند.

دارایی های دیجیتالی دو دسته اصلی را شامل می شوند، دارایی های اعتباری و دارایی های اسنادی.

دارایی های اسنادی یا (Voucher Assets) در اصل نسخه های دیجیتالی مجوزها و توافق نامه ها می باشند. گواهی سهام، قراردادها، مجوزهای املاک و. از جمله دارایی های اسنادی می باشند.

دارایی های اعتباری یا (Credit Assets) در واقع نوعی نشانه گذاری بر روی کالاهای فیزیکی می باشند. به طور مثال شما خودرویی را خریداری می کنید، برای اینکه به اثبات برسانید مالکیت این وسیله برای شماست با استفاده از یک نشانه یا توکن (Token) آن را در بلاک چین ثبت می کنید و به نوعی آن را نشانه گذاری می کنید.

هویت دیجیتالی یا (Digital identity) به نوعی اثبات ارتباط میان دارایی های دیجیتالی و فیزیکی است. اگر دارایی ثبت دیجیتالی شود، می توان از حفاظت های قانونی بهره مند شد.

کارکرد شبکه نئو NEO

شبکه نئو دو توکن اصلی با نام های NEO و GAS دارد. در ادامه به معرفی این توکن ها و عملکرد کلی شبکه می پردازیم.

یکی از توکن های اصلی شبکه، NEO می باشد. توکن NEO برای شرکت در رای گیری های شبکه نئو مورد استفاده قرار می گیرد. به نوعی اگر قرار باشد تغییراتی در شبکه ایجاد شود، با استفاده از توکن NEO کاربران می توانند در رای گیری شرکت کنند. در کل تعداد 100 میلیون توکن نئو موجود است. هر NEO برابر یک رای است. یعنی افرادی که تعداد بیشتری NEO را دارا هستند، می توانند در رای گیری تاثیرگذارتر باشند.

تمام توکن های NEO توسط بلاک جنسیس (Genesis Block) ایجاد شده است. نیمی از این توکن ها در عرضه اولیه (ICO) توزیع شده اند، بقیه توکن های NEO توسط شورای نئو نگهداری می شوند.

توکن گس (GAS) برای پرداخت هزینه استفاده از شبکه می باشد. همچنین این توکن به نوعی روشی پیشگیری برای دریافت اسپم ها (Spams) می باشد. این توکن قابلیت تقسیم شدن را دارد، بر خلاف توکن NEO که امکان تقسیم شدن را ندارد.

توکن GAS با اضافه شدن هر بلاک جدید به شبکه ایجاد می شود. به نوعی شروع کار شبکه بدون توکن GASبوده است. به ازای ایجاد هر بلاک جدید، 8 واحد توکن GAS تولید می شود. در هر سال 1 عدد از این رقم کم می شود. به طور کلی بعد از ایجاد هر 2 میلیون بلاک جدید، 1 واحد عرضه توکن GAS کمتر می شود.

سازو کار شبکه نئو NEO

نود های تشکیل دهنده شبکه بلاک چین نئو به دو نوع تقسیم می شوند. نود های معمولی یا (Ordinary Nodes) و نود های اجماع (Consensus Node).

نود های معمولی برای تبادلات و انتقالات مورد استفاده قرار می گیرند، نود های اجماع به نوعی وظیفه نگهداری از دفتر کل و حسابداری شبکه را به عهده دارند.

شبکه نئو از الگوریتمی با نام اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (Practical Byzantine Fault Tolerance) یا به اختصار dBFT استفاده می کند. کارکرد این الگوریتم به این صورت است که نود ها با یکدیگر رقابتی ندارند، زیرا هیچ پاداشی در کار نیست. تائید تراکنش ها و ایجاد بلاک های جدید به عهده نود های اجماع می باشد.

انجام تراکنش ها در شبکه NEO هزینه ای ندارد. با وجود اینکه نودهای اجماع می توانند برای انجام معاملات سهمی را برای خود بردارند.

شبکه نئو برای پیشگیری از این کار، روش هایی را در نظر گرفته است.

• زمانی یک نود به عنوان نود اجماع در نظر گرفته می شود که رای دارندگان توکن NEO را داشته باشد.
• کاربران می توانند با نگهداری NEO، به صورت دائمی و مستمر توکن GAS دریافت کنند. این پاداش از شرکت هایی که در این شبکه هستند و از آن استفاده می کنند تامین می گردد.
• هرچه میزان کارمزد تراکنش ها بیشتر باشد، احتمال اینکه شرکت جدید شبکه را برای انجام کارهای خود استفاده کند کمتر می تاریخچه ایجاد نئو شود. بنابراین افرادی که توکن NEO را دارند، درآمد بسیار کمتری را به صورت GASدریافت می کنند. با این کار کارمزد بالاتر خواهد بود و امکان اینکه نود های اجماع که کارمزد را تعیین می کنند، می توانند در رای گیری ها رای لازم را کسب نکند.

چرا نودهای اجماع وجود دارند؟

7 نود اجماع اصلی و فعال در شبکه نئو وجود دارند. تمام این نود ها توسط تیم نئو کنترل می شوند. این موضع باعث می شود این شبکه متمرکز (Centralized) باشد.

کارکرد نود های اجماع

شبکه نئو می تواند حدود 1000 تراکنش را در هر ثانیه انجام دهد. اولین قدم برای اینکه یک نود یا گره کاندید نود اجماع شود این است که مراحل احراز هویت را انجام دهد و 1000 توکن GAS را در شبکه استیک (Steak) کند. نود های اجماع در حقیقت مسئول شبکه هستند، مسئولیت تمام اقدامات شبکه نیز به عهده این نود ها می باشد.

صرافی ارز دیجیتال NEO

می توانید هر دو توکن این شبکه (NEO و GAS) را از طریق صرافی ارز دیجیتال معروف مانند بایننس (Binance) و یا بیترکس (Bittrex) خریداری نمایید. اگر قصد دارید قرارداد هوشمندی را بر بستر شبکه نئو ایجاد کنید باید مقدار مشخصی توکن Neo تهیه کنید.

کیف پول های دیجیتالی مناسب توکن NEO و GAS

شما می توانید برای نگهداری و ذخیره سازی توکن های شبکه نئو از کیف پول های دیجیتالی مختلفی استفاده کنید. از جمله کیف پول دسکتاپی GUI NEO، کیف پول اندرویدی O3، کیف پول NEON، کیف پول سخت افزاری Ledger nano s و.

آرتاراکس با تیم متخصص و حرفه ای در زمینه طراحی سایت صرافی ارز دیجیتال آماده ارائه خدمات به شما عزیزان است. این تیم به صورت تخصصی در زمینه های طراحی سایت صرافی، طراحی سایت ارز به ارز، طراحی سایت بازار معاملاتی، ساخت توکن، سایت فروش NFT به صورت کاملا حرفه ای و تخصصی فعالیت می نماید. می توانید نمونه کارهای طراحی صرافی را در این قسمت مشاهده نمایید. همچنین برای استعلام قیمت طراحی سایت ارز دیجیتال با ما تماس بگیرید.

تاریخچه ایجاد نئو

پلتفرم نئو چیست ؟

پلتفرم نئو چیست ؟ شاید مقالع های متنوعی را درباره ی آن ها مطالعه کرده اید ، در این مقاله ما هم سعی کرده ایم شما را با تمام جوانب نئو آشنا سازیم ، تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

به عنوان مختصر ترین و در عین حال کامل ترین تعریف می توان گفت نئو یک شبکه و پلتفرم بزرگ است که ارز دیجیتال نئو فقط جزئی کوچک از آن است .

نئو چیست؟💰

تاریخچه ی نئو

همان طور که می دانید یکی از راه های شناخت یک ارز دیجیتال مرور تاریخچه و نحوه ی پیدایش آن است ؛ پلتفرم نئو در سال 2014 میلادی در کشور چین تاسیس شد و در ابتدا نام انت شرز را به آن دادند اما نهایت در سال 2017 میلادی نام این پلتفرم به نئو تغییر پیدا کرد.

نئو هم مانند بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتال یک پلتفرم بلاک چین است که در این بلاک چین هر نوعدارایی می تواند به راحتی دیجیتالی شود.

ویژگی های مهم پلتفرم نئو

بلاک چین نئو نامتمرکز است و افراد می توانند به راحتی به آن اعتماد کنند یکی دیگر از ویژگی های مهم آن این است که قابل ردیابی است ؛ بنا به علت این ویژگی های منحصر بفردی که نئو دارد می تواند بدون نیاز به هیچ واسطه ای و با از بین بردن هزینه های اضافی که به علت وجود برخی واسطه هاست به کاربران امکان نگهداری و یا انجام خرید و فروش و حتی تبادل دارایی های مختلف را بدهد.

مزایای ارز دیجیتال NEO چیست ؟

تمامی ارزهای دیجیتالی که از ابتدا تا کنون وارد بازار ارزهای دیجیتال شدند اهداف خاصی را در سر داشتند و هر یک سعی می کردند با ارائه دادن ویژگی های برتر و بهتر بتوانند سرمایه گذاران و کاربران بیش تری را به سمت خود جلب کنند .

در واقع نمی توان گفت مثلا تنهااین دو ارز دیجیتال با یک دیگر در حال رقابت هستند ممکن است رقابت دو ارز دیجیتال با یک دیگر تنگاتنگ باشد ؛ اما در اصل تمامی ارزهای دیجیتال با یک دیگر در حال رقابت هستند تا بتوانند جایگاه بهتری را در بازار ارزهای دیجیتال به دست بیاورند؛ به همین خاطر هر پلتفرم هم مزیت های خاص خودش را دارد و هم ممکن است در کنار این مزایا برخی معایب را هم دارا باشد .

برخی از مزایای ارز دییجتال نئو عبارتند از :

• پلتفرم نئو از برنامه های غیر متمرکز پشتیبانی می کند .
• نئو به افراد این امکان را می دهد که دارایی های فیزیکی خود را به دارایی دیجیتال تبدیل کنند که در این صورت دارایی ها علاوه بر این که دیجیتالی می شوند به صورت غیر متمرکز هم در می آیند .
• پلتفرم نئو از زبان های برنامه نویسی استفاده می کند که برای بیش تر توسعه دهندگان شناخته شده است؛ پس به راحتی می توانند به توسعه ی این پلتفرم بپردازند

سرمایه گذاری در نئو به چه صورت است؟💰

نماینده ی دیجیتالی در نئو

پلتفرم نئو به افراد این امکان را می دهد که به ازای هر دارایی که به صورت فیزیکی است یک نماینده ی دیجیتالی را برای آن در شبکه ایجاد کنید؛ شما با ثبت این دارایی های خود در این شبکه یک هویت دیجیتالی به آن ها می بخشید و نئو هم می تواند به راحتی از این نوع دارایی ها محافظت کند .

پلتفرم نئو از چه رمز ارزهایی پشتیبانی می کند ؟

در حال حاضر پلتفرم نئو از دو رمز ارز NEO و GAS پشتیبانی می کند .

پلتفرم نئو از چه زبان های برنامه نویسی پشتیبانی می کند ؟

این پلتفرم از زبان های برنامه نویسی محبوب و معروفی چون سی شارپ، پایتون ، کاتلین ، جاوا ، گو پشتیبانی می کند به همین خاطر بسیاری از توسعه دهندگان تاریخچه ایجاد نئو به سمت توسعه ی این پلتفرم ترغیب می شوند.

از کجا ارز دیجیتال نئو را تهیه کنیم ؟

صرافی های مختلفی در سراسر جهان این ارز دیجیتال را ارائه می دهند . صرافی های بین المللی چون binance ، bitfinex ، lbank، coinegg ، okex، bitforex و … ارز دیجیتال نئو را ارائه می دهند .

البته کاربران مقیم ایران هم می توانند در ابتدا ارز دیجیتالی دیگری چون بیت کوین و اتریوم و یا تتر را خریداری کنند سپس ارز دیجیتال خریداری شده را به ارز دیجیتال نئو تبدیل کنند .

صرافی دیجیتال چیست؟💰

ارز دیجیتال نئو را در کجا نگهداری کنیم ؟

در وب سایت رسمی خود نئو کیف پول های نرم افزاری مختلفی برای نگهدای از توکن های نئو معرفی شده است .

کیف پول Neo-GUI و Neo-CLI یکی از این نمونه هاست که استفاده از آن ها برای افراد حرفه ای در این عرصه پیشنهاد می شود .

کیف پول Neon wallet را می توان به عنوان یکی از بهترین کیف پول های نئو معرفی کرد این کیف پول برای ویندوز – لینوکس و مک طراحی و عرضه شده است؛ استفاده از این کیف پول بسیار ساده و آسان است به همین خاطر بیش تر متخصصان در این حوزه استفاده از این کیف پول را به افراد مبتدی پیشنهاد می کنند.

کیف پول دیگری که برای نگهداری از ارز دیجیتال نئو پیشنهاد می شود کیف پول O3 wallet است که شفافیت کارکردهای این کیف پول یکی از ویژگی های درخشان آن است؛ این کیف پول از ویندور ح مک و لینوکس و آی او اس و اندروید پشتیبانی می کند به همین خاطر می تواند برای تمام افراد مناسب باشد ؛ این کیف به موقع به روز رسانی می شود و می تواند ویژگی ها و قابلیت های جدید تری را نیز به خود اضافه کند.

چگونه ارز دیجیتال نئو را استخراج کنیم ؟

ارزهای دیجیتالی چون بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال دیگر از طریق ماینینگ یا همان استخراج تولید می شوند . امروزه افراد بسیاری تمایل به استخراج ارزهای دیجیتال دارند زیرا تصورمی کنند از این طریق م یتوانند سود بیش تری را نسبت به ترید کردن یا سرمایه گذاری بر روی ارزهای دیجیتال به دست بیاورند . البته که استخراج ارزهای دیجیتال مختلف هم سختی ها و هزینه های مخصوص به خودشان را دارد اما به هر حال هیچ سود و ثروتی یک شبه و بدون هیچ سختی و زحمتی به دست نمی آید .

اما در خصوص ارز دیجیتال نئو باید بگوییم که این ارز دیجیتال قابل استخراج نیست .

ارز دیجیتال نئو چیست؟ با رقیب چینی اتریوم بیشتر آشنا شوید

نئو یک پروژه ارز دیجیتال مبتنی بر بلاک چین است که به دلیل مشابهت‌های بسیار با شبکه اتریوم و در عین حال فراهم آوردن امکانات بیشتر، به یکی از رقبای اصلی اتریوم تبدیل شده است. دراین مقاله از پول نو، همه چیز درباره ارز دیجیتال نئو را بررسی کرده و به تفاوت‌های نئو و اتریوم خواهیم پرداخت.

با گسترش دنیای ارزهای دیجیتال هر روزه پروژه‌های تازه‌ای ظهور می‌کنند که تمرکز برخی از آن‌ها بر روی توسعه بلاک چین‌های نسل اول و دوم است که به اصطلاح بلاک چین‌های نسل سوم نامیده می‌شوند. نئو نیز یکی از این پروژه‌ها است که به دلیل کاربرد گسترده خود، مورد استقبال جامعه کریپتوکارنسی قرار گرفته است. همین حالا میتوانید خرید و فروش ارز دیجیتال نئو در پول نو را آغاز کنید.

تاریخچه نئو

نئو با نام AntShares توسط Da Hongfei و Erik Zhan در سال ۲۰۱۴ در کشور چین بنیان گذاشته شد. سپس در سال ۲۰۱۷ این پروژه به NEO تغییر نام داد. این ارز دیجیتال امکان توسعه رمز ارزها و قراردادهای هوشمند را بر بستر بلاک چین خود فراهم می‌کند. همچنین پروژه نئو در پی خودکارسازی فرایند مدیریت دارایی‌های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند است.

نئو ویژگی‌های منحصر به فردی دارد که آن را از بلاک چین‌های مشابه متمایز می کند، مثلا این شبکه یک سیستم غیر متمرکز برای ذخیره سازی فایل‌‌ها بر بستر بلاک چین داشته و به نوعی یک پروژه اوراکل محور نیز محسوب می‌شود.

اهداف پروژه NEO

نئو با هدف خلق یک اقتصاد هوشمند توسعه داده شده است. بنیان گذاران این ارز دیجیتال بر این عقیده‌اند که ترکیب سه مفهوم اساسی دنیای ارزهای دیجیتال یعنی «دارایی‌های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند» می‌تواند منجر به تحقق یک جامعه مبتنی بر اقتصاد هوشمند شود. این هدف بدون استفاده از تکنولوژی شبکه‌های توزیع شده و مدیریت خودکار دارایی‌ها قابل دستیابی نیست.

پلتفرم نئو، یک شبکه ایمن و تاریخچه ایجاد نئو شفاف است که امکان دیجیتال سازی مالکیت‌ دارایی‌های مختلف را برای کاربران خود فراهم می‌سازد. بلاک چین نئو کاملا غیر متمرکز بوده و تمامی تراکنش‌های آن قابل ردیابی هستند. تراکنش‌های انجام شده در شبکه توسط بلاک اکسپلورر رسمی آن یعنی neotracker.io و neoscan.io قابل ردگیری هستند.

نئو؛ بستری برای دیجیتال سازی مالکیت

کاربران این پلتفرم امکان خرید، فروش، تبادل و ثبت انواع دارایی‌های مختلف بر بستر بلاک چین را دارند. این شبکه به کاربران اجازه می‌دهد مالکیت دارایی‌های خود را توسط فرایند دیجیتال سازی دارایی‌های فیزیکی، اعمال کنند. در حقیقت هر شی فیزیکی می‌تواند در این پلتفرم توسط آواتارهای جایگزین، معادل سازی شود. مهمتر از آن، دارایی‌هایی که در این شبکه ثبت می‌شوند، از محافظت قانونی برخوردارند و از مفهوم هویت دیجیتال بهره می‌برند.

به یک معنا بلاک چین اتریوم نیز با ایجاد NFTها، در پی تحقق مفهومی معادل هویت دیجیتال بوده است، اما یکی از معایب آن عدم محافظت قانونی از دارایی‌ها است. به طور مثال اگر شما یک ان اف تی نقاشی در بستر بلاک چین اتریوم بخرید، هر چند مالکیت اصلی آن در شبکه برای شما محفوظ خواهد بود، اما افراد می‌توانند تصویر آن را در شبکه‌های اجتماعی مختلف دست به دست کنند. یا حتی عکس مورد نظر را به سادگی دانلود کرده و در سایر پلتفرم‌های خرید و فروش NFT به فروش برسانند.

بنظر می‌رسد دنیای کریپتوکارنسی با تمام مزایا و امکاناتی که برای دنیای مدرن فراهم آورده است در نهایت بدون مفهوم هویت دیجیتال، منجر به آشفتگی بیشتر ساز و کارهای مالی و کلاهبرداری‌های متعدد شده است. بنابراین قدمی که پروژه نئو به سمت تثبیت هویت کاربران شبکه برداشته است، هر چند شاید در برخی موارد با اصول بنیادین تمرکز زدایی از تبادلات مالی که کریپتوکارنسی‌ها ادعای آن را دارند، در تضاد باشد، اما در نهایت منجر به حفظ امنیت دارایی‌های خود کاربران خواهد شد.

قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) نیز نقشی اساسی در فرایندهای بلاک چین نئو ایجاد می‌کنند. این کدهای برنامه نویسی اجازه می‌دهند تا هر نوع تراکنشی در شبکه که پیش شرط‌های لازم را دارد به صورت خودکار اجرا شده و تراکنش‌ها را ممکن کند. هیچ سیستم مرکزی یا شرکتی روی این تراکنش‌ها نظارتی ندارد، بنابراین این پلتفرم یک شبکه کاملا غیر متمرکز محسوب می‌شود.

نکته جالب این است که حتی نودهایی که در بستر بلاک چین نئو، وظیفه تایید و اعتبار سنجی تراکنش‌ها را بر عهده دارند نیز، باید برای فعالیت در این شبکه مراحل احراز هویت قانونی را پشت سر بگذارند. نئو برای توسعه دهندگان و برنامه نویسان نیز قابلیت‌های بسیار متعددی فراهم کرده است. این بلاک چین از بسیاری از زبان‌های برنامه نویسی مطرح مانند جاوا، سی شارپ، تاریخچه ایجاد نئو کاتلین و پایتون پشتیبانی می‌کند و روی یک زبان خاص برنامه نویسی متمرکز نیست.

شبکه نئو از دو توکن دیجیتال یعنی NEO و GAS تشکیل شده است. ارز نئو توکن بومی این پلتفرم است که برای رای گیری تغییرات شبکه کاربرد دارد. همچنین از GAS برای پرداخت هزینه محاسبات شبکه نیز استفاده می‌شود.

در سال ۲۰۱۴ خالقان این پروژه، دست به خلق یک تکنولوژی همگام با نئو زدند که Onchain نام گرفت. این تکنولوژی برای کسب و کارهای مختلف، راه‌ حل‌های بلاک چینی خصوصی یا عمومی عرضه می‌کند. اصلی‌ترین ساخته‌ی تکنولوژی Onchain، به اصطلاح DNA (Distributed Networks Architecture) نامیده می‌شود. تمرکز اصلی این شبکه بر کمک به حل مشکلات شرکت‌های مختلف با تکیه بر توسعه اپلیکیشن‌های دارایی‌ دیجیتال و ایجاد پلتفرم‌های بلاک چینی خصوصی و عمومی است.

شبکه Onchain و NEO دو پلتفرم مجزا هستند و تفاوت اصلی آن‌ها در این است که اولی توسط یک جامعه غیر متمرکز و عمومی توسعه داده شده در حالی که Onchain توسط یکی از بزرگ ترین کمپانی‌های چینی به نام فوسون اداره می‌شود.

در سال ۲۰۱۸، اریک ژانگ، یکی از بنیان گذاران شبکه نئو، خبر از اجرای یک به روز رسانی روی پروتکل فعلی نئو را به جامعه کاربران ان اعلام کرد که بعدتر N3 یا نئو ۳ نام گرفت. این به روز رسانی نرخ تراکنش‌های بلاک چین را بهبود داد و هزینه گس فی آن‌ را نیز کمتر کرد. برای خبردار شدن از آپدیت‌های شبکه می‌توانید وب سایت رسمی این ارز دیجیتال به آدرس neo.org را دنبال کنید.

شبکه نئو چگونه کار می‌کند؟

برنامه نویسان از طریق نرم افزار نئو به بلاک چین دسترسی پیدا کرده و قراردادهای هوشمند خود را روی آن توسعه می‌دهند. قراردادهای هوشمند در این پلتفرم، قراردادهای نئو (NeoContracts) نامیده می‌شوند و توسعه دهندگان آن‌ها، همانطور که اشاره شد، می‌توانند با استفاده از زبان‌های برنامه نویسی محبوب، برنامه‌های خود را ایجاد کنند. این در حالی است که به طور مثال اتریوم تنها از یک زبان برنامه نویسی منحصر به فرد به نام سالیدیتی پشتیبانی می‌کند، در نتیجه برنامه نویسان برای نوشتن قراردادهای هوشمند روی این شبکه، باید تنها با این زبان کد نویسی کنند.

شبکه نئو از یک الگوریتم اجماع منحصر به فرد به نام dBFT (delegated byzantine Fault Tolerant) استفاده می‌کند. این الگوریتم بسیار مشابه سیستم اجماع اثبات سهام نمایندگی شده (DPoS) بوده و با یک فرایند رای‌گیری لحظه‌ای، در هر تراکنش نودهای تصادفی را برای تایید تراکنش‌ها و ایجاد بلوک‌ها اختصاص می‌دهد. در نتیجه توازن بین نودهای مختلف برقرار می‌شود و هرکس که توکن NEO را هولد می‌کند، می‌تواند در این فعالیت شرکت کند.

کاربران می‌توانند با استیک کردن این توکن در شبکه، در رای‌گیری‌ها شرکت کنند. هر چه مقدار توکن استیک شده یک کاربر بیشتر باشد، رای آن نود نیز تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. نودهایی که تراکنش‌ها را تایید کرده و بلوک‌ها را ایجاد می‌کنند، در قالب توکن GAS پاداش دریافت خواهند کرد.

خود بلاک چین شبکه نئو بر پایه زبان برنامه نویسی C# توسعه داده شده است. همچنین زمان تشکیل و تایید بلوک‌ها در این شبکه حدود ۱۵ الی ۲۵ ثانیه برآورد شده است. برای مطالعه تخصصی‌تر اسناد نئو، می‌توانید به وایت پیپر خود این پروژه از اینجا دسترسی داشته باشید.

مقایسه نئو و اتریوم

نئو به دلیل تشابه فراوان با اتریوم و به این دلیل که یک پروژه کریپتویی مستقر در چین است، به اتریوم چین معروف شده. اتریوم در حال حاضر مهم‌ترین بستر برای قراردادهای هوشمند، اپلیکیشن‌های غیر متمرکز و NFTها و … به حساب می‌آید. در آینده بسیار نزدیک اتریوم قرار است طی فرایندی که The Merge نام گرفته، الگوریتم اجماع فعلی شبکه را به طور کامل به سمت الگوریتم PoS ببرد. برای اطلاعات بیشتر راجع به اتریوم ۲ می‌توانید به این مقاله مراجعه کنید: اتریوم ۲ چیست، کی اتفاق می‌افتد و چه تاثیری روی آینده و قیمت اتریوم می‌گذارد؟

نئو هر چند یک سری ویژگی‌های افزوده نسبت به اتریوم دارد، اما به عقیده برخی توان رقابتی آن با اتریوم محدود است. یکی از دلایل آن به استقرار این پروژه در چین برمی‌گردد و برخی معتقدند دولت چین پشت این بلاک چین است، در نتیجه به نظر می‌رسد نئو هنوز تا به دست‌ آوردن اعتماد عامه مردم و جامعه برنامه نویسان راه درازی در پیش دارد.

در حقیقت بسیاری از بلاک‌ چین‌های مختلف مانند اتریوم از قراردادهای هوشمند و دارایی‌های دیجیتال مختلف پشتیبانی می‌کنند، اما چیزی که NEO را از این پروژه‌ متمایز می‌کند، مفهوم هویت دیجیتال (Digital identity) است. افراد، کسب و کارها و شرکت‌هایی که قصد کار با این پلتفرم را دارند باید هویت خود را در شبکه به ثبت رسانده و‌ آن را به صورت قانونی ثابت کنند. این مسئله باعث می‌شود که این پلتفرم کاملا قانون محور شده و از بسیاری از کلاهبرداری‌های مالی در فضای کریپتوکارنسی جلوگیری شود.

کیف پول‌های نئو

بلاک چین نئو کیف پول اختصاصی خود را برای کاربران توسعه داده است. این والت‌ها در نسخه‌های مختلف تلفن همراه و رایانه‌های شخصی عرضه شده‌اند. برخی از این کیف پول‌ها عبارتند از:

Neo-GUI

این والت، کیف پول تمام نود (Full Node) شبکه نئو است. این اپلیکیشن برای نسخه‌های ویندوز ۱۰ و مک عرضه شده است. این کیف پول بالاترین میزان دسترسی و کنترل روی دارایی‌ها را برای کاربر فراهم کرده و از امنیت بسیار بالایی برخوردار است.

Neo-CLI

کیف پول Neo-CLI نیز والت فول نود بلاک چین نئو محسوب می‌شود با این تفاوت که به صورت Command Line است و به همین دلیل شاید کارکردن با آن کمی برای کاربران مبتدی سخت‌تر باشد. این کیف پول بیشتر می‌تواند برای برنامه‌نویسان و توسعه‌ دهندگان شبکه نئو کاربرد داشته باشد.

OneGate

از این والت، که روی بلاک چین عمومی نئو عرضه شده، می‌توان در تلفن‌های همراه اندرویدی و IOS استفاده کرد. OneGate یک کیف پول غیر کاستدی (non-custodial) است، در نتیجه کنترل دارایی‌های کیف پول تماما در اختیار خود کاربران آن خواهد بود.

NeoLine

این کیف پول از زبان‌های انگلیسی و چینی پشتیبانی می‌کند و در قالب افزونه وب نیز قابل استفاده است. NeoLine یک کیف پول غیر متمرکز و ایمن است.

O3 Wallet

یکی از پر استفاده‌ترین کیف پول‌های شبکه نئو، همین O3 Wallet است. این کیف پول قابلیت‌هایی مانند دسترسی به اپلیکیشن‌های غیر متمرکز شبکه نئو را برای کاربران فراهم می‌کند و توسط استودیوی O3 توسعه داده شده است.

ONTO Wallet

این کیف پول یک والت متمرکز است و کاربران برای استفاده از آن باید به یک شخص ثالث برای تایید و اجرای تراکنش‌ها اعتماد کنند. زبان‌های اسپانیایی، چینی و انگلیسی توسط این ولت پشتیبانی می‌شوند.

Neon Wallet

نئون والت، یک کیف پول متن باز و بین پلتفرمی (cross-platform) است. برای استفاده از این کیف پول نیازی به بارگیری تمام بلاک چین نیست و به اصطلاح یک کیف پول سبک (Light Wallet) نامیده می‌شود.

آینده نئو

نئو جزو ۱۰۰ رمز ارز برتر بازار کریپتوکارنسی قرار دارد و در زمان نگارش این مقاله (اردیبهشت ۱۴۰۱) قیمت آن در حدود ۱۰ دلار است. مارکت کپ یا حجم بازار آن کمتر از یک میلیارد دلار (حدود ۷۵۰ میلیون دلار) برآورد شده و بالاترین سقف تاریخی که نئو توانسته به آن دست یابد حدود ۱۹۹ دلار بوده است. همچنین بر اساس داده‌های سایت کوین مارکت کپ، میزان توکن در گردش و عرضه کل آن، ۱۰۰ میلیون واحد است.

نئو تا به امروز به خوبی توانسته جایگاه خود را در بازار ارزهای دیجیتال تثبیت کند. این پروژه جامعه برنامه نویسان قدرتمندی دارد و متن باز بودن آن، انعطاف پذیری بسیار زیادی برای شبکه‌ فراهم آورده است. کد نویسان با زبان‌های برنامه نویسی مختلف می‌توانند پروژه‌های خود را به راحتی روی این پلتفرم توسعه دهند.

همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، شبکه نئو در پی هوشمندسازی سازوکارهای مالی است، در نتیجه به نظر می‌رسد در آینده‌ای که در حال حرکت به سمت تمرکز زدایی از اقتصاد است، این پروژه بتواند نقشی مهم و تاثیر گذار بر عهده بگیرد.

کلام آخر

پروژه نئو به دلیل ماهیت غیر متمرکز و متن باز خود، خیلی زود جایگاه خود را در بین بلاک چین‌های مختلف باز کرد. این پلتفرم با ارائه خدمات مختلف به برنامه نویسان، شرکت‌های مختلف و کاربران ساده، یک شبکه بلاک چینی تمام عیار است. به نظر شما این شبکه می‌تواند در آینده به عنوان یکی از رقبای سر سخت اتریوم حاضر شود؟

بله. بلاک چین نئو یک شبکه کاملا غیر متمرکز و ایمن است.

خیر. ارز دیجیتال NEO توکن بومی بلاک چین نئو است که بر مبنای استاندارد توکن سازی خود این شبکه توسعه داده شده است.

نئو به دلیل شباهت بسیار با بلاک چین اتریوم، به اتریوم چین معروف شده است. فعلا اتریوم در فضای کریپتوکارنسی پیشتاز است، اما در آینده ممکن است بلاک چین‌هایی مانند نئو بتوانند عملکرد بهتری نسبت به اتریوم ارائه دهند.

معرفی ارز دیجیتال نئو ( NEO )

اگر به دنبال نوآوری در بازار ارزهای دیجیتال هستید بی‌شک رمزارز نئو (NEO) یک گزینه خوب به شمار می‌آید، (NEO) خود را یک رمزارز “مستعد رشد و درحال‌توسعه” معرفی کرده است و با داشتن اسپانسرهای دولتی، هدف خود را تبدیل‌شدن به پایه نسل‌های بعدی اینترنت عنوان کرده است. در ادامه این مقالهٔ از صرافی بلاگ بیتامون بیشتر در مورد ویژگی‌های نئو صحبت خواهیم کرد لذا با ما همراه باشید.

تاریخچه نئو (NEO)

هرچند هنوز هم بسیاری گمان می‌کنند رمزارز (NEO) یک ارز جدید با تاریخچه کوتاه است اما باید بگوییم پیدایش نئو برمی‌گردد به حدود 8 سال قبل یعنی سال 2014 میلادی. در آن سال‌ها دو فرد چینی به‌نام‌های دا هانگ‌فی (Da Hongfei) و اریک ژانگ (Erik Zhang) تصمیم گرفتند رمزارزی با بلاک چینی اختصاصی و پشتیبان کننده قراردادهای هوشمند بسازند این دو تن ابتدا رمزارز به نام آنت‌شِرز ((ANS) AntShares) ارائه دادند که کم‌کم این رمزارز به دلایل مختلف توسعه یافت و تغییر پیدا کرد. بنابراین در سال 2017 (AntShares) به‌طور رسمی به نئو (NEO) تغییر نام پیدا کرد.

هونگفی و اریک ژانگ، هر دو به‌عنوان روسای بنیاد نئو فعالیت می‌کنند و هدف آن‌ها ترویج پذیرش بلاک چین است.

دا هونگفی گفته است، اگرچه اینترنت اختراع بزرگی است؛ اما دارای معایب بسیاری است و این بدان معناست که مصرف‌کنندگان روزمره همیشه کنترلی بر داده‌های خود ندارند. این کارآفرین معتقد است که برنامه‌های بلاک چین درنهایت به جریان اصلی تبدیل خواهند شد.

اریک ژانگ نویسنده الگوریتم (Byzantine Fault Tolerance) است و هدف آن را منع شرکت‌کنندگان غیرقابل‌اعتماد از مشارکت در عملیات بلاک چین می‌داند. این فناوری نیز در بلاک چین نئو مورد استفاده قرار گرفت. او همچنین به‌عنوان توسعه‌دهنده اصلی این شبکه خدمت کرده و نقش مهمی در توسعه (Neo 3.0)، ایفا می‌کند.

گفتنی است که هونگفی و اریک ژانگ قصد دارند که نئو را به “اتریوم چینی” تبدیل کنند.

معرفی رمزارز (NEO)

با توجه به محدودیت‌هایی که دولت چین بر روی تراکنش‌های ارز دیجیتال اعمال می‌کند؛ (NEO) این پتانسیل را دارد که به‌عنوان ارز دیجیتال انتخابی در کشوری که تحت نظارت و تحریم است مورداستفاده قرارگیرد. از زمان آغاز به کار، فناوری (Onchain NEO) به‌گونه‌ای طراحی‌شده است که با رویکرد متمرکزی کاملاً متفاوت از اکثر ارزهای رمزنگاری‌شده، سازگار با قانون‌گذاری باشد.

درواقع نئو (NEO) یک پلتفرم دیجیتالی مشابه اتریوم است که به کاربران امکان دسترسی به قراردادهای هوشمند را می‌دهد. «قرارداد هوشمند یک قرارداد بین دو طرف است که برای تأیید توافق نیازی به شخص ثالث ندارد». استخراج (NEO) همچنین بسیار سریع‌تر از سایر فرآیندهای بلاک چین است زیرا فرآیند تأیید سریع و کارآمد دارد. پلتفرم نئو همچنین به دارندگان سکه دیجیتال نئو سود سهام پرداخت می‌کند؛ مانند سایر کوین‌های دیجیتال، نئو یک محصول (Onchain) است که ماینرها را ملزم می‌کند تا تراکنش را تأیید کنند.

ویژگی‌های رمزارز نئو (NEO)

1. یکی از مزایای کلیدی استفاده از نئو این است که مالکان سود سهام دریافت می‌کنند. توکن (GAS) سودمندترین مزیت پلتفرم (NEO) است. این‌یک مکانیسم جفت سازی دارایی است که به دارندگان (NEO) اجازه می‌دهد (GAS) را دریافت کنند که این سود سهامی است که برای نگهداری (NEO) پرداخت می‌شود. سود سهام به‌صورت فرمول توزیع می‌شود. اگر (NEO) در کیف پول خود دارید، هرروز (GAS) دریافت خواهید کرد. به‌عنوان‌مثال، اگر 1 (NEO) نگه‌دارید، 0.000009 (GAS) در روزدریافت خواهید کرد. «نام قبلی توکن (GAS)، (ANC) بوده است. »
2. توکن های (NEO) نشان‌دهنده مالکیت بلاک چین نئو هستند و از آن‌ها برای ایجاد بلوک‌ها و مدیریت شبکه استفاده می‌شود ولی توکن های (GAS) به شما این حق را می‌دهند که از بلاک چین (NEO) استفاده کنید. «شبیه اتر در شبکه اتریوم» (GAS) سوختی است که به تراکنش‌ها را در سیستم نئو نیرو می‌دهد.
3. کوچک‌ترین واحد NEO همیشه 1 سهم خواهد بود و نمی‌توان آن را مانند بیت کوین «بیت کوین به واحدی به نام ساتوشی تقسیم می‌شود» تقسیم کرد. «کاربران معمولاً توکن های نئو «(GAS)» را خریداری می‌کنند که نشان‌دهنده سهم آن‌ها در آینده پلتفرم است.»
4. برخلاف اتریوم، ایجاد قراردادهای هوشمند در (NEO) نیازی به یادگیری یک ‌زبان برنامه‌نویسی جدید ندارد. این سناریو به این معنی است که هر توسعه‌دهنده‌ای می‌تواند شروع به کارکرده و یک اقتصاد نوآورانه را بر روی پلتفرم (NEO) ایجاد کند.
5. (NEO) توسط شرکت تحقیق و توسعه بلاک چین “OnChain” مستقر در شانگهای توسعه یافت و هدف اصلی نئو این است که شبکه توزیع‌شده برای «اقتصاد هوشمند» باشد. همان‌طور که وب‌سایت آن‌ها می‌گوید: “دارایی‌های دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند = اقتصاد هوشمند.”
6. درواقع هدف اولیه (NEO) تبدیل‌شدن به یک پلتفرم دیجیتال، غیرمتمرکز و توزیع‌شده برای دارایی‌های غیر دیجیتال از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند است که اساساً کارکردهای اقتصاد روزمره را در بلاک چین (NEO) وارد می‌کند. به‌عنوان‌مثال، (com) یک وب‌سایت مسافرتی است که از (NEO) برای ثبت رزرو و پذیرش پرداخت‌های ارز دیجیتال استفاده می‌کند.
7. قابلیتی به نام (Poly Network) به (NEO) اجازه می‌دهد با سایر بلاک چین‌‍ها از جمله بیت کوین، اتریوم و کاسموس ارتباط برقرار کرده و تراکنش داشته باشد.
8. اوراکل یک ویژگی اساسی برای بلاک چین است که به منابع داده خارجی اجازه می‌دهد با قراردادهای هوشمند تعامل داشته باشند. به‌عنوان‌مثال، یک قرارداد هوشمند در (NEO) را قادر می‌سازد تا به‌طور قابل‌ اعتماد با داده‌های قیمت از بازار نیویورک تعامل داشته باشد. نئو برخلاف بلاک‌چین‌هایی مانند اتریوم که از (dapps) مانند (Chainlink) استفاده می‌کنند، از یک (Oracle) داخلی استفاده می‌کند.
9. از زبان‌های برنامه‌نویسی (C#)، (Java)، (Go)، (Python) و (Kotlin) پشتیبانی می‌کند.
10. (NEO) اوپن سورس است، یعنی هرکسی می‌تواند کدهای آن را ببیند و از شفافیتش مطمئن شود.
11. از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند و طرحی به نام اکوبوست (EcoBoost) ساخته است.
12. (NEO) اساساً راهی جدید برای ثبت، صدور و گردش دارایی ایجاد می‌کند. این بدان معناست که دارایی‌های مشهود مانند املاک و مستغلات، سهام شرکت یا حتی پول‌های واقعی را می‌توان دیجیتالی کرد و در شبکه (NEO) دادوستد کرد. بنابراین یک اقتصاد کاملاً جدید ایجاد می‌کند.
13. “سیستم هویت دیجیتال آن امکان ادغام بین پلتفرم و اقتصاد دنیای واقعی را فراهم می‌کند. دارای استانداردهای هویت دیجیتال سفارشی است که امکان ایجاد داده‌های هویت الکترونیکی را برای افراد، سازمان‌ها و حتی نهادها فراهم می‌کند. این سیستم‌های الکترونیکی از مدل‌های احراز هویت چندلایه استفاده می‌کنند که شامل تشخیص چهره و صدا و همچنین اثرانگشت می‌شود.”
14. همه دارایی‌های دیجیتالی در این پلتفرم به لطف استفاده از گواهی‌های دیجیتال در بلاک چین عمومی از حمایت قانونی برخوردار هستند. این به ‌نوبه خود، اعتماد را تضمین می‌کند زیرا سیستم یک سابقه حذف نشدنی و تغییرناپذیر از دارایی‌های همه نهادها ارائه می‌دهد.”
15. همچنین (NEO) هویت دیجیتالی اطلاعات کلیدی قابل ‌تأییدی را در مورد افراد، سازمان‌ها و سایر نهادهای شرکت‌کننده که درزمینهٔ دیجیتالی وجود دارند، فعال می‌کند.
16. مانند سایر ارزهای بلاک چین مثل بیت کوین و اتریوم، نئو یک پلت‌فرم غیرمتمرکز پشته را اجرا می‌کند. مکانیسم اثبات یک مکانیسم توافقی متحمل خطا بین چندین گره تأییدشده مرکزی است که می‌تواند تا 10000 تراکنش در ثانیه را پشتیبانی کند. این سرعت با 10 دقیقه استخراج یک بیت کوین مقایسه می‌شود.

قرارداد هوشمند چیست؟

(Neo) از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کند. قراردادهای هوشمند امکان اجرای تراکنش‌هایی را می‌دهند که شامل توافقی بین طرف‌های مختلف بدون حاکمیت توسط هیچ سیستم قانونی یا مکانیزم مرکزی است. به‌عنوان‌مثال، خریدار و فروشنده یک اثر هنری ممکن است از یک قرارداد هوشمند برای اجرای توافق بین دو طرف استفاده کنند. اجرای این‌گونه قراردادها بر اساس کد برنامه‌نویسی شبکه است و کدگذاری امکان ردیابی، شفافیت و برگشت‌ناپذیری تراکنش‌ها را فراهم می‌کند.

(Onchain) چیست؟

در حین کار بر روی (NEO)، بنیان‌گذاران این ارزدیجیتال «دا هانگفی و اریک ژان» توانستند توجه شرکت‌های مختلفی را که به دنبال راه‌حل‌های بلاک چین خصوصی بودند، جلب کنند. این امر منجر به ایجاد آن‌چِین (Onchain) در سال 2014 شد. درواقع آن‌چین یک شرکت فناوری مستقل که با چارچوب‌های مالی و قانونی لازم کار می‌کند.

تراکنش‌های (Onchain) به تراکنش‌های ارزدیجیتالی اطلاق می‌شود که روی بلاک چین انجام می‌شوند. اعتبار تراکنش به وضعیت بلاک چین بستگی دارد. تراکنش‌های (Onchain) تنها زمانی معتبر هستند که بلاک چین به‌روزرسانی شود تا تراکنش‌ها را در دفتر کل عمومی ثبت کند. تراکنش‌های (Onchain) امنیت و شفافیت را ارائه می‌کنند زیرا قابل‌تغییر نیستند.

برای هر تراکنش (Onchain) کارمزدی وجود دارد. همچنین ماینرها برای ارائه خدمات اعتبارسنجی و احراز هویت خود به هزینه‌ای نیاز دارند.

محصول اصلی (Onchain)، معماری شبکه‌های توزیع‌شده (DNA)، اعتقاد بر این است که (DNA) یک پلتفرم بلاک چین است که می‌تواند برای رفع انواع مشکلات مختلف در خصوصی و عمومی سفارشی شود و همچنین از برنامه‌های دارایی دیجیتال برای کمک به کسب‌وکارها با ایجاد بلاک‌چین‌های خصوصی و عمومی استفاده می‌کند.