منظور از ارزهای امن چیست؟

جفت ارز دیجیتال

ارز دای (DAI) چیست؟ با امن ترین استیبل کوین غیرمتمرکز آشنا شوید

ارز دای (DAI) استیبل کوینی مبتنی بر اتریوم است که صدور و توسعه آن توسط Maker Protocol و سازمان غیرمتمرکز مستقل MakerDAO مدیریت می شود و هدف آن حفظ نسبت یک به یک با دلار آمریکاست. هر بار که یک ارز دیجیتال DAI ضرب میشود معادل آن یک دلار در انبارهای قراردادهای هوشمند ذخیره می شود. شرکت میکر از مؤسسات قدیمی مبتنی بر اتریوم است و بر روی این پروژه قبل از ظهور اتریوم کار کرده است. تیم مذکور در شرایطی ایده آل و بوسیله ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، خالق اتریوم پشتیبانی می‌شود.

ارز دای چیست؟

شرکت میکر (Maker) اواخر ماه دسامبر ۲۰۱۷ استیبل کوین غیرمتمرکز بومی خود را با نام دای (Dai) به بازار عرضه کرد. ارز Dai مبتنی بر ERC20 اتریوم است که پشتوانه ۱ دلاری دارد.

هر ارز دای به ارزش یک دلار است و صرف نظر از این که چه مقدار از این توکن موجود باشد، همیشه ارزش آن یک دلار خواهد بود.

اولویت استفاده از ارز دیجیتال DAI، در حکم ابزاری برای وام‌دادن و قرض‌گرفتن دارایی‌های دیجیتال بدون نیاز به واسطه است. در‌واقع، DAI سیستمی بدون مجوز با شفافیت بالا و کمترین میزان محدودیت بوجود آورده است و این امر باعث افزایش محبوبیت آن در بین کاربران شده است. مهمترین استفاده از ارز دای به عنوان یک استیبل کوین‌، کاهش ضرر تریدرها هنگام نوسانات شدید بازار است.

بعلاوه این توکن به علت ماهیت غیر متمرکز آن، اغلب در پروژه‌های دیفای(Defi) و استخرهای نقدینگی کاربرد دارد. با توجه به اینکه نرخ ارز DAI در پلتفرم میکر همیشه ثابت و برابر ۱ دلار است، زمان نوسان قیمت داخل صرافی‌ها این توکن برای آربیتراژ مورد استفاده قرار میگیرد.

چه کسانی DAI را خلق کردند؟

همانطور که ذکر شد، از ویژگی های تعیین کننده ارز دیجیتال DAI این است که بوسیله هیچ فرد یا گروه کوچکی از بنیانگذاران ایجاد نشده و توسعه نرم‌افزاری است که به آن قدرت داده و صدور توکن‌های جدید آن توسط MakerDAO و Maker Protocol کنترل می‌شود.

MakerDAO یک نهاد مستقل غیرمتمرکز است، به بیانی دیگر خود را به روشی غیر متمرکز از طریق استفاده از قراردادهای هوشمند و توافق‌نامه‌های خود اجرا که دارای کد نرم افزاری اند و بر روی بلاک چین اتریوم اجرا می‌شوند، اداره می‌کند.

این سازمان به‌طور دموکراتیک توسط دارندگان توکن‌های حاکمیتی میکر (MKR) مدیریت می‌شود و عملکرد آن مشابه سهام در یک شرکت سنتی است. دارندگان MKR می توانند تصمیمات کلیدی در مورد توسعه MakerDAO، Maker Protocol گرفته و درباره ی ارز DAI رأی دهند و این قدرت رأی گیری بستگی به مقدار توکن های Maker است که هر فرد دارد.

شرکت MakerDAO در سال 2015، بوسیله یک کارآفرین دانمارکی بنام Rune Christensen تأسیس شد. قبل از شروع کار بر روی اکوسیستم Maker، کریستنسن در کپنهاگ از رشته بیوشیمی و تجارت بین‌الملل فارغ التحصیل شده بود و شرکت استخدام بین‌المللی Try China را تأسیس کرده بود.

مزایای ارز دای (ِDAI)

بازار کریپتو به دلیل ماهیت نوسانی خود بدنام است، چراکه حتی بزرگ‌ترین کوین های با نقدینگی بالا مانند بیت‌کوین نیز گاهی تغییرات قیمتی حدود(هم بالا و هم پایین) 10 درصد یا بیشتر را در طول یک روز تجربه می‌کنند. در چنین شرایطی، سرمایه گذاران تمایل دارند تا دارایی های امنی را به پرتفوی خود اضافه کنند که قیمت ثابت آنها به جبران نوسانات قابل توجه بازار کمک کند.

یکی از این نوع دارایی ها، استیبل کوین ها هستند و ارز DAI یکی از نمونه های بارز آنهاست. استیبل کوین ها ارزهای رمزپایه ای هستند که قیمت آنها به دارایی هایی با ارزش نسبتاً پایدار مرتبط است مانند ارزهای سنتی فیات رایج (دلار یا یورو).

یکی از مزایای مهم DAI این است که توسط یک شرکت خصوصی مدیریت نمی شود، بلکه توسط یک سازمان مستقل غیر متمرکز و از طریق یک پروتکل نرم افزاری هدایت می شود.

بنابراین تمام موارد صدور و سوزاندن توکن‌ها توسط قراردادهای هوشمند مبتنی بر اتریوم مدیریت و ثبت می‌شوند و کل سیستم را شفاف‌تر کرده و باعث کاهش میزان کلاهبرداری و فساد می‌شود.

بعلاوه، روند توسعه نرم افزار DAI دموکراتیک تر است و از طریق رای گیری مستقیم توسط شرکت کنندگان عادی اکوسیستم توکن اداره می شود.

می دانیم که اصولا مؤسسات مالی سنتی فقط در طی ساعات کاری به کاربران خدمات ارائه می‌کنند و انجام تراکنش‌ها ازطریق این مؤسسات فقط در طول روز و در ساعات اداری قابل‌انجام است. اما ارز DAI و بلاک‌چین اتریوم انجام تراکنش‌ها را در هر زمان و هر روز سال و فقط در طی چند دقیقه ممکن کرده است. سیستم MakerDAO به‌ انجام بررسی‌ها و مطالعات گسترده برای افزایش اطمینان از امنیت پلتفرم خود شناخته شده است.

از نظر امنیت در یک جمله DAI یک توکن مبتنی بر اتریوم و سازگار با ERC-20 است و توسط الگوریتم Ethash اتریوم ایمن شده است.

آیا می توان DAI را استیک کرد؟

فرایند استیکنیگ به معنای به قفل کردن ارزهای دیجیتال در یک بلاک‌چین اثبات سهام (POS) است که باعث افزایش اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایمن‌سازی شبکه می شود. البته مفهوم ارز دای با یک بلاک‌چین بومی ارتباطی ندارد. DAI با پروتکل دیفای MakerDAO مرتبط است که این پروتکل نیز مبتنی بر بستر بلاک‌چین اتریوم است. برای استیک‌ِ توکن‌های DAI به منظور کسب پاداش سه روش اساسی وجود دارد.

• سرمایه‌گذاری کردن بوسیله سیستم MakerDAO

این روش آسان ترین حالت برای استیک‌کردن DAI است. این پروتکل یک قرارداد هوشمند بومی است که میزبان آن سیستم MakerDAO می‌باشد. سرمایه گذاران در ازای قفل کردن DAI خود در یک قرارداد DSR، سود دریافت می کنند. مکانیسم این امر بسیار شبیه به حساب‌ پس‌انداز در بانک‌های سنتی است. با این‌تفاوت که DSR ویژگیهای دیگری نیز دارد مانند نداشتن میزان حداقل سپرده و امکان برداشت توکن در هر کجای دنیا.

• استیک کردن DAI در صرافی‌های متمرکز

DAI در بیشتر صرافی‌های رایج مثل صرافی بایننس یا کوین‌بیس قابل استیک کردن است. در این صرافی‌ها اصولا خدمات استیکینگ به‌صورت سهام‌داری دیفای ارائه می‌شود. با اینکه این اصطلاح گیج کننده به‌نظر می‌رسد، ولی ذخیره DAI در صرافی‌های متمرکز باعث سرعت و سهولت استفاده از آن در مواقع لازم خواهد بود زیرا نیازی نیست نگران وثیقه، کیف پول یا رویه‌های پیچیده باشید.

فرایند وام‌دهی دیفای، پیچیده‌ترین و در عین حال پرسودترین راه کسب سود از توکن‌های DAI به شمار می‌رود.

پلتفرم های امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) بوسیله یک مؤسسه‌ی متمرکز کنترل نمی‌شوند. به‌عنوان مثال همانطور که ذکر شد در مورد MakerDAO، هیچ شرکتی ناظر بر فرآیند این پروتکل نیست. به همین دلیل کاربران ارزهای دیجیتال اصولا می توانند با دارایی‌های خود هر کاری انجام دهند (مثل خرید، فروش، اهرم و وام‌دهی).

به منظور کسب سود از وام دهی دیفای، معامله گر باید استخر نقدینگی DAI را در یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) مثل یونی‌سواپ یا یک پروتکل وام‌دهی مثل آوه (AAVE) جستجو کند. در این استخر نقدینگی، نرخ سودی سالانه‌ ارائه می‌شود. هنگامی که توکن‌های DAI در استخر نقدینگی ذخیره شوند، آغاز دریافت سود کاربر خواهد بود. این پاداش‌ و سودها یا در شکل DAI یا رمز ارزی بومی در برنامه‌ی دیفای مورد نظر، به سرمایه گذار داده می‌شود.

تعداد کوین های در گردش ارز دیجیتال DAI چقدر است؟

توکن‌های جدید DAI مانند بیت کوین و اتریوم از طریق استخراج و یا مانند تتر توسط یک شرکت خصوصی ساخته نمی‌شوند.

هر کاربری که از پروتکل میکر استفاده می کند قادر به ساختن این توکن است.

پروتکل میکر که بر روی بلاک چین اتریوم اجرا می شود، نرم افزاری است که صدور DAI را کنترل می کند. به منظور حفظ قیمت توکن نسبت به دلار آمریکا، پروتکل میکر تضمین می کند که هر توکن DAI توسط مقدار مناسبی از ارزهای دیجیتال دیگر وثیقه شود. به عنوان بخشی از این فرآیند، پروتکل به هر کاربر اجازه می‌دهد تا ارز رمزنگاری شده خود را در یک به اصطلاح خزانه ( یک قرارداد هوشمند در بلاک چین اتریوم) به عنوان وثیقه واریز کند و متناظر با آن توکن‌های DAI جدید را برش دهد.

در کل عرضه DAI هیچ محدودیتی وجود ندارد، بلکه این عرضه پویا است و به مقدار وثیقه ذخیره شده در انبارها در هر لحظه بستگی دارد. تا نوامبر 2020، حدود 940 میلیون DAI در گردش بوده است.

ارز دای در کدام صرافی ها لیست شده است؟

ارز DAI را به راحتی می توان از پلتفرم های آنلاین متعدد مانند سایر رمز ارزها خریداری کرد. DAI از اغلب صرافی های متمرکز و غیرمتمرکز قابل تهیه است و امکان مبادله آن با سایر ارزها رمزپایه وجود دارد. علیرغم ماهیت غیر متمرکز آن علاوه بر صرافی های غیر متمرکز مانند یونی سوآپ، در صرافی های متمرکز مانند بایننس نیز در دسترس است.

لیست صرافی های برتری که از خرید و فروش ارز دای پشتیبانی میکنند عبارتند از:

• صرافی بایننس
• صرافی کوین بیس
• صرافی کراکن
• صرافی کوکوین
• صرافی جمینی
• صرافی هیوبی
• صرافی یونی سواپ
• صرافی وان اینچ

معرفی و آموزش استفاده از خدمات صرافی های ذکر شده در بلاگ آکادمی آستیریک در دسترس می باشد.

کیف پول های ارز دای (DAI)

به منظور خرید و ذخیره هر رمز ارزی در بازار ارزها دیجیتال به کیف پولی نیاز داریم که ارز مورد نظر را پشتیبانی کند. دریافتیم که DAI توکنی بر بستر اتریوم است، در نتیجه کیف پول‌هایی که از توکن‌های اتریوم پشتیبانی کنند برای نگهداری این توکن نیز مناسب هستند. کیف پول های زیر به عنوان مناسب ترین گزینه ها ذکر شده اند:

لیست جفت ارزهای فارکس: آشنایی با +۲۰ جفت ارزهای اصلی و فرعی

فارکس یکی از انواع بازارهای سرمایه‌گذاری بین‌المللی است که بر اساس خرید و فروش ارزها می‌توان در آن فعالیت داشت. به معنی بهتر کلمه در بازار فارکس هیچ چیز جز ارز کشورهای مختلف خرید و فروش نمی شود؛ اما هیچ‌گاه در بازار فارکس از مفهوم ارز استفاده نمی‌شود. بلکه به آن‌ها لیست جفت ارزهای فارکس گفته می‌شود.

اما منظور از جفت ارز چیست؟ برای درک این موضوع بهتر است از مثالی استفاده کنیم. در این مثال به صورت مفهومی خبری از لیست جفت ارزهای فارکس نیست اما به شما کمک می‌کند که مفهوم جفت ارزها را به خوبی درک کنید.(در ادامه مقاله بازار دو طرفه در فارکس و بازار دو طرفه ارز دیجیتال را هم بخوانید)

منظور از جفت ارز چیست

در روزهایی که دلار در ایران سیر صعودی داشت بسیار اقدام به خرید دلار کردند و در زمانی که دلار در حال سقوط بود مشغول فروش آن بودند؛ اما سؤال اصلی اینجاست که این خرید و فروش‌ها چگونه صورت می‌گیرد؟ در واقع شما برای خرید دلار، ارزش ریالی آن را پرداخت می‌کنید و برای فروش دلار ارزش ریالی آن را دریافت می‌کنید؛ بنابراین ما در این جا جفت ارز ریال به دلار (ریال / دلار) را شاهد هستیم.

حال سود ما در معامله این جفت ارز چگونه مشخص می‌شود؟ کاملاً مشخص است که اگر ارزش ارز پایه (مورد معامله – دلار) زیاد شود یعنی نسبت ریال به دلار کم شود، شما در معامله خرید برنده خواهید بود، حال اگر داستان برعکس باشد یعنی ارزش ارز پایه یا همان دلار کم شود که باعث می‌شود نسبت ریال به دلار افزایشی شود شما در معامله فروش برنده خواهید بود.(اگر میخواهید بدانید ارز پایه چیست این مقاله به شما کمک خواهد کرد)

البته این یک مثال کاملاً عینی از بازار ارز ایران بود. در بازار فارکس و در لیست جفت ارزهای فارکس نامی از ریال و بسیاری از ارزهای کشورهای جهان سوم وجود ندارد. در ادامه می‌خواهیم بیشتر از لیست جفت ارزهای فارکس صحبت کنیم.

لیست بهترین جفت ارزها برای ترید در فارکس و انواع آن

بعد از این که فهمیدیم منظور از جفت ارز چیست نوبت این است که سراغ شناخت لیست جفت ارزهای فارکس برویم. به طور کلی لیست جفت ارزهای فارکس به دو دسته جفت ارزهای اصلی و فرعی تقسیم می‌شوند؛ اما قبل از بررسی جفت ارزهای اصلی و فرعی در لیست جفت ارزهای فارکس بهتر است مفهوم ارز پایه و ارز دوم را مورد بررسی قرار دهیم.

به طور کلی در تمام لیست جفت ارزهای فارکس دو نوع ارز وجود دارد. ارز پایه همان ارزی است که نسبت قیمتی بر اساس ان محاسبه می‌شود. این ارز در سمت چپ قرار دارد. به طور مثال در USD/EUR دلار آمریکا ارز پایه محسوب می‌شود و یورو ارز دوم است. بگذارید این مفهوم را نیز در قالب یک مثال توضیح دهیم.(مقاله ارز دیجیتال چیست؟ و چه کاربردی دارد؟ را هم بخوانید)

شما در لیست جفت ارزهای فارکس می‌خواهیم جفت ارز USD/EUR را معامله کنید. شما بر اساس دانش و تحلیل خودتان می‌دانید که قرار است ارز دلار افزایش قیمت داشته باشد و این درصد افزایش بیش از درصد افزایش یورو خواهد بود. به بیان بهتر نسبت یورو به دلار کاهشی خواهد بود. از این رو شما تصمیم به انتخاب جفت ارز USD/EUR از لیست جفت ارزهای فارکس می‌گیرید.

برای این‌که بتوانید وارد جریان معامله شوید باید سرمایه شما به شکل یورو باشد زیرا شما جفت ارز تبدیلی یورو به دلار را از لیست جفت ارزهای فارکس انتخاب کرده‌اید؛ بنابراین شما با داشتن سرمایه یورویی خودتان به میزان مشخصی دلار خریداری می‌کنید.

حال شما بعد از مدتی متوجه می‌شوید که قیمت دلار ریزشی خواهد شد و نسبت یورو به دلار افزایشی می‌شود. از این رو با فروش دلار خریداری شده آن را تبدیل به یورو می‌کنید. این تمام فرایند یک معامله ساده در بازار فارکس محسوب می‌شود.

اما جفت ارزهای فرعی یا اصلی در لیست جفت ارزهای فارکس بدین معنی است که وقتی در یکی از طرف‌های معامله دلار آمریکا وجود دارد آن جفت ارز را جفت ارز اصلی می‌گویند؛ اما وقتی در معامله‌ای دلار آمریکا چه به عنوان پایه و چه به عنوان ارز دوم وجود ندارد از نظر لیست جفت ارزهای فارکس این جفت ارز، یک جفت ارز فرعی محسوب می‌شود؛ اما در لیست جفت ارزهای فارکس فرق بین جفت ارزهای اصلی و فرعی در چیست؟

لیست جفت ارزهای فارکس و فرق میان جفت ارزها

اما در لیست جفت ارزهای فارکس چه تفاوتی میان جفت ارزهای اصلی و فرعی وجود دارد؟ به بیان بهتر چرا در لیست جفت ارزهای فارکس آن جفت ارزهایی را که یک طرف آن دلار قرار دارد اصلی می‌نامند؟ شما خودتان چه فکر می‌کنید؟ دلار پر مبادله‌ترین ارز جهان محسوب می‌شود که در هر کشوری می‌توان آن را پیدا کرد و هر جایی از دنیا به واسطه آن وارد تجارت جهانی می‌شود.

حتی کشورهای حوزه یورو نیز با وجود این که توانستند استقلال خوبی نسبت به دلار داشته باشند اما همچنان در مبادلات فرا منطقه‌ای خودشان نیاز به دلار دارند. از طرفی دیگر دلار به تنهای یک نوع پشتوانه اساسی برای بسیاری از اقتصادها محسوب می‌شود. به جز این پشتوانه بر اساس معتبرترین مورد در عالم اقتصاد، طلا است؛ بنابراین این حق را بدهید که جفت ارزهایی که در لیست جفت ارزهای فارکس بر اساس دلار معامله می‌شوند جفت ارزهای اصلی نامیده شوند.

اما آیا جفت ارزهای اصلی در لیست جفت ارزهای فارکس از نظر فنی و تکنیکالی مزیتی دارند؟ وقتی یک سوی جفت ارز شما دلار باشد، مسلماً مبادلات آن ارز افزایش پیدا می‌کند و حجم مبادلات بالایی را در طول روز ثبت می‌کند. این در لیست جفت ارزهای فارکس به معنی نقدشوندگی بالاست.

نقد شوندگی بالا یعنی این که هر زمان که دلتان خواست می‌توانید این جفت ارز را بفروشید و تقریباً همیشه تقاضایی برای آن در بازار وجود دارد. از طرف دیگر کشور آمریکا، ازنظر اقتصادی کشور با ثباتی محسوب می‌شود از این رو در لیست جفت ارزهای فارکس وقتی دلار آمریکا قرار دارد، یعنی آن جفت ارز می‌تواند نوسان کمتری داشته باشد و ثبات بهتری در روند خود خواهد داشت.

توجه داشته باشید که در لیست جفت ارزهای فارکس برخی جفت ارزهای عجیب وجود دارد. این جفت ارزها نسبت ارز کشورهای در حال توسعه مانند دلار سنگاپور به دلار آمریکاست. با وجود این که این ارزها بر اساس دلار آمریکا می‌باشند اما در لیست جفت ارزهای فارکس به عنوان ارزهای اصلی مطرح نمی‌شوند. لیست این ارزهای عجیب را در انتهای این مقاله قرار داده‌ایم.

اما سؤالی که مطرح می‌شود این است وقتی‌که در لیست جفت ارزهای فارکس جفت ارزهایی که بر پایه دلار هستند اهمیت بالاتری دارند چرا برخی از معامله گران سراغ سایر جفت ارزها می‌روند؟ هیچ‌گاه فراموش نکنید، بازار فارکس یک بازار سرمایه است و بازار سرمایه بر اساس سود و ریسک می‌چرخد.

پس معامله‌گرانی هستند (غالباً با حرفه‌ای) که با شناخت و تحلیل درست از لیست جفت ارزهای فارکس می‌توانند جفت ارزهای مستعد رشد را شناسایی کنند. برای این افراد ثبات بیش از اندازه می‌تواند اذیت کننده باشد.

چگونه از لیست جفت ارزهای فارکس انتخاب کنیم؟

یکی از مهم‌ترین و شاید پر تکرارترین سؤالی که بسیاری به دنبال جواب آن هستند این است که چگونه از لیست جفت ارزهای فارکس دست به انتخاب جفت ارز مناسب بزنیم؟

بسیاری بر اساس استراتژی معاملاتی خودشان در بازار بورس ایران یا بازار ارزهای دیجیتال و با همان دید وارد بازار فارکس می‌شود. در بازارهای بورس ایران و ارز دیجیتال خرید و فروش‌ها بر اساس وضعیت‌های سهم رخ می‌دهد. می‌توان به اندازه سودی در یک سهم راضی شد و سراغ سهم دیگری رفت؛ اما در بازار فارکس داستان کمی متفاوت است. این نگاه که در بازار فارکس مدام در لیست جفت ارزهای فارکس میان جفت ارزهای مختلف بچرخید یک نگاه کاملاً اشتباه و شکست خورده است.

حرفه‌ای‌ترین افراد در این بازار میان چند جفت ارز معدود می چرخند و عمدتاً بیشتر تمرکز آن‌ها روی یک یا نهایتاً سه جفت ارز از لیست جفت ارزهای فارکس می‌باشد؛ بنابراین عملاً شما یاد بگیرید که در لیست جفت ارزهای فارکس تنها و تنها یک یا نهایتاً سه جفت ارز را انتخاب کنید.

اما برای انتخاب جفت ارز مناسب مهم‌ترین فاکتور استراتژی شما خواهد بود. اگر در این بازار تازه کار هستید و دنبال سود معقول اما پیوسته‌ای می‌گردید مسلماً باید به دنبال جفت ارزهایی از لیست جفت ارزهای فارکس باشید که حجم معاملات بالا دارند. این حجم معاملات بالا می‌تواند نوسان را کمتر و نقد شوندگی را افزایش دهد.

از طرفی دیگر در ذهن خود این مطلب را همیشه نگه‌دارید که در بازار فارکس اخبار کشورها مهم‌ترین تأثیر را می‌گذارند. به طور مثال اخبار ضد و نقیض انتخابات آمریکا مدام بر نوسانات مدت اخیر اضافه می‌کرد و باعث شده بود که در بازار فارکس کمی تلاطم ایجاد شود؛ اما به طور کلی کشورهای اروپایی و آمریکایی معمولاً از ثبات اقتصادی خوبی برخوردار هستند از این رو اخبار معمولاً معقولی در حوزه‌های اقتصادی آن‌ها منتشر می‌شود؛ بنابراین درصد نوسان کمتری را متحمل می‌شوند.

پس با این حساب به نظر می‌آید که جفت از دلار به یورو یا برعکس می‌تواند یک انتخاب معقول برای ورود به بازار فارکس و کسب سودآوری معقول می‌باشد.

لیست بهترین جفت ارزها برای ترید در فارکس

اما همان‌طور که در بالاتر گفتیم در اینجا نوبت بیان لیست جفت ارزهای فارکس و تقسیم‌بندی آن‌ها می‌باشد. این ارزها به ترتیب عبارتند از:

لیست جفت ارزهای فارکس، جفت ارزهای اصلی چه هستند؟

دلار آمریکا به دلار کانادا USD/CAD نام مستعار: Loonie
یورو به دلار آمریکا EUR/USD نام مستعار: Fiber
پوند به دلار آمریکا GBP/ USD نام مستعار: Cable
دلار استرالیا به دلار آمریکا AUD/USD نام مستعار: Aussie
دلار نیوزلند به دلار آمریکا NZD/USD نام مستعار: Kiwi
دلار آمریکا به ین ژاپن USD/JPY نام مستعار: Gopher
دلار آمریکا به فرانک سوئیس USD/CHF نام مستعار: Swissy

توجه داشته باشید که تنها این تعداد در لیست جفت ارزهای فارکس دارای نام مستعار هستند. این بدین معنی است که این جفت ارزها از تعداد تبادلات بالا بهره می‌برند و تعداد معامله گران زیادی در این ارزها حضور فعال دارند. نکته جالب اینجاست که ین ژاپن به‌عنوان تنها ارز آسیایی در این لیست حضور دارد که این نشان دهنده اقتصاد قدرتمند این کشور و ارزش بالای ارز آن است.

لیست جفت ارزهای فارکس، جفت ارزهای فرعی چه هستند؟

دلار نیوزلند به ین ژاپن NZD/JPY
فرانک سوئیس به ین ژاپن CHF/JPY
پوند به ین ژاپن GBP/JPY
دلار استرالیا به ین ژاپن AUD/JPY
یورو به دلار کانادا EUR/CAD
یورو به دلار استرالیا EUR/AUD
پوند به دلار استرالیا GBP/AUD
دلار استرالیا به دلار نیوزلند AUD/NZD
دلار کانادا به ین ژاپن CAD/JPY
یورو به دلار نیوزلند EUR/NZD
یورو به فرانک سوئیس EUR/CHF
یورو به ین ژاپن EUR/JPY
یورو به پوند EUR/GBP
پوند به فرانک سوئیس GBP/CHF
دلار استرالیا به دلار کانادا AUD/CAD
لیست جفت ارزهای فارکس، ارزهای عجیب یا همان Exotic
دلار نیوزیلند منظور از ارزهای امن چیست؟ به دلار سنگاپور NZD/SGD
پوند انگلستان به رند آفریقای جنوبی GBP/ZAR
یورو به لیر ترکیه EUR/TRY
دلار آمریکا به دلار هنگ کنگ USD/HKD
ین ژاپن به کرون نروژ JPY/NOK
دلار استرالیا به پزو مکزیک AUD/MXN

البته توجه داشته باشید که با توسعه یافتن کشورها، احتمال ورود ارزهای جدید به این صورت وجود دارد. این ارزها جای ریسک بالایی دارند و در معاملات آن باید بسیار دقیق بود.

رمز موفقیت در بازار ارز فارکس

تا به اینجا به طور کلی با بازار ارز فارکس و به طور مختصر با لیست نماد های فارکس آشنا شدیم. همچنین دانستیم که بهترین انتخاب در این بازار چیست و چگونه می توانیم دست به معامله بزنیم. اما سوالی که احتمالا ذهن بسیاری از ما را به خود مشغول کرده این است که رمز موفقیت در این بازار چیست؟

بسیاری به دنبال این جواب راه را گم می کنند و ناخواسته پیرو افراد سودجویی میشوند که به نظر پاسخ را می دانند اما هدفی جز کلاهبرداری ندارند. واقعیت این است که پاسخ به این سوال آنچنان که به نظر می رسد سخت نیست. در واقع شناخت بازار ارز فارکس و داشتن اطلاعات کلی از لیست نماد های فارکس تنها بخشی از این بازار است. بخش مهم دیگر این بازار مربوط به تجربه کاری خودتان است.
بگذارید با یک مثال توضیح دهیم. فرض کنید شما یک رفیق ده ساله دارید. این فرد هر رفتاری که از خود نشان دهد برای شما آشناست و به نوعی می دانید که چه واکنش هایی در برابر هر عملی نشان می دهد. این شناخت بر اساس گذشت مدت زمان و تجربه آشنایی ایجاد می شود.

به بیان ساده تر شما با شناخت از گذشته رفیقتان می توانید آینده رفتاری او را پیش بینی کنید. این همان رمز موفقیتی است که در بازار ارز فارکس به دنبال آن هستیم. متوجه نشدید؟
ما در بازار ارز فارکس یا به طور کلی در بازار های سرمایه ای به دنبال این هستیم که سود کنیم. اما چگونه؟ فرض کنیم شما در لیست نماد های فارکس می دانید که یک جفت ارز قرار است فردا سقوط قیمت داشته باشد. از این رو منتظر می شوید و این ارز را در پایین ترین حالت ممکن خریداری می کنید و سپس می دانید که در چه نقطه ای به اوج خود خواهد رسید. در این حالت می توانید در بهترین زمان آن را تبدیل کنید و بیشترین سود ممکن را داشته باشید.

بنابراین شناخت رفتار روند جفت ارز می تواند کمک بزرگی به شما در سودآوری داشته باشد. اما چگونه می توان این رفتار را شناسایی کرد. به نمودار کلی یک جفت ارز یا یک سهام نگاه کنید. این نمودار درست مانند رفتار یک انسان یا یک دوست است. شما با تحلیل گذشته این نمودار می توانید آینده آن را به دست بیاورید. در واقع تنها تفاوتی که بین این نمودار و یک انسان واقعی وجود دارد این است که اساسا برای شناخت انسان راهی جز گذر زمان نیست اما برای شناخت یک جفت ارز می توان به نمودار گذشته آن نگاه کرد.

بنابراین نوع دیدگاه خودتان را عوض کنید. شما به واسطه اندیکاتورها و شاخص های مختلف قرار نیست آینده را پیش بینی کنید. کاری که به صورت رایج و اشتباه توسط بسیاری از معامله گران صورت می گیرد این است که اساسا در تلاش هستند با اندیکاتورها سراغ آینده نماد بروند. اما واقعیت این است که شما با این ابزارها تنها قادر خواهید بود رفتار گذشته یک جفت ارز یا یک سهام را بهتر بشناسید. هرچقدر این شناخت شما قوی تر و بهتر باشد اساسا می توانید آینده جفت ارز در شرایط مختلف را بهتر پیش بینی کنید و این بزرگ ترین راز و رمز موفقیتی است که می تواند به شما در مسیر سودآوری کمک کند.

پس اگر بخواهیم به طور خلاصه بیان کنیم، شما با نگاه دقیق و درست به گذشته و واکاوی اتفاقاتی که برای جفت ارز افتاده می توانید آینده را پیش بینی کنید و علت این موضوع نیز ساده است. دنیا تکرار شونده است و هر اتفاقی که یک بار رخ داده باز هم اتفاق می افتد.

بلاکچین چیست و چگونه کار می کند؟

اگر بیت کوین را می شناسید احتمالا در این بین نام بلاک چین (Blockchain) به گوشتان خورده است. در ادامه مطلب سعی داریم این مبحث از دنیای فناوری که بلاک چین چیست و کاربردهای آن را به زبان ساده توضیح دهیم.

در چند سال اخیر افراد بی شماری در مورد خرید و فروش بیت‌کوین و قابلیت‌های این ارز دیجیتال صحبت می‌کنند. از افراد تازه کار تا حرفه ای های دنیای فناوری ارزهای دیجیتال، همگی به این پدیده‌ی نوظهور و خاص قرن حاضر علاقه‌مند شده‌اند. اما افراد کمی در مورد اصلی ترین فناوری زیرساختی بیت‌کوین یعنی بلاک‌چین(Blockchain) که در واقع اساس بیت کوین بر پایة این تکنولوژی بنا شده است تحقیق کرده و اطلاعات کافی دارند. حتی در مورد این واقعیت که بلاک چین فقط به بیت کوین محدود نمی‌شود و هر نوع ارز دیجیتال دیگر نیز بر پایه همین فناوری ساخته شده اطلاعات چندانی ندارند.

گذری بر تاریخچه بیت کوین

فردی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در ۳۱ اکتبر سال ۲۰۰۸ یک مقاله منتشرکرد. در این مقاله سعی کرد، به مفهوم بیت کوین به عنوان یک پول نقد الکترونیکی و نحوه کارکرد آن برای ارسال و دریافت پول بین دو نفر بدون واسطه و ناشناس بپردازد. از آنجایی که بیت‌کوین برای عملکرد خود از رمزنگاری استفاده می‌کند، دسته‌بندی ارز رمزنگاری شده برای آن پیشنهاد شد. البته اصطلاح ارز دیجیتال نیز از آن زمان رواج پیدا کرد.

هدف بیت‌کوین چه بود؟ در درجه اول هدفش تراکنش‌های مالی بود؛ اما در درجه بعدی محققان با بررسی فناوری زیرساختی آن، متوجه ظرفیت های بالای آن برای استفاده در صنایع دیگر شدند. ظرفیتی که می‌توانست برنامه های حرفه ای با رویکرد تکنولوژی مدرن برای صنایع مختلف بسازد. و این گونه بلاک‌چین، عنوانی بود که برای این فناوری زیرساختی وتاثیرگذار استفاده شد.

بلاک چین چیست؟

ما برای انجام یک تراکنش مالی از یک واسطه نظیر بانک استفاده می‌کنیم. اما بلاک چین این امکان را به خریداران و فروشندگان (ارسال‌کنندگان و دریافت‌کنندگان پول مجازی) می‌دهد که به صورت مستقیم با هم در ارتباط باشند و نیاز به یک شخص ثالث به عنوان واسطه از بین برود. این شکل از تراکنش را «همتا به همتا» می‌نامند.

بلاک چین از رمزنگاری به منظور ایجاد امنیت درتبادلات و حتی خرید و فروش ارزدیجیتال استفاده می‌کند. بر خلاف سیستم‌های بانکی که دارای یک موقعیت مشخص و در اصطلاح متمرکز عمل می‌کنند، مرکزداده‌ای که بلاک چین‌ها در آن قرار دارند کاملا غیرمتمرکز بوده و در سراسر جهان پخش هستند. محل نگهداری بلاک چین‌ها را در اصطلاح «دفتر کل توزیع شده» می‌نامند. این دفتر کل برای همه اعضای شبکه و با جزئیات در دسترس است و حتی حساب، کتاب‌ها برای همه به‌صورت شفاف وجود دارد. این شبکه در واقع زنجیره‌ای از رایانه‌هایی است که درستی تراکنش‌های صورت گرفته بین شما و طرف مقابل‌تان را تایید می‌کنند و پس از تایید، آن را نیز به بلاک چین اضافه می‌کنند.

ساختار بلاک چین به زبان ساده

هر یک از بلوک های موجود در بلاک چین از قسمت های دیجیتالی اطلاعات که شامل سه بخش است تشکیل شده اند:

۱) اطلاعات مربوط به تراکنش های شما: به عنوان مثال تاریخ، زمان و مبلغ آخرین خرید بیت کوین شما.

۲) اطلاعات شرکت کنندگان در معاملات: استفاده از امضای دیجیتال به جای نام واقعی شما، خرید شما بدون هیچ گونه اطلاعات شناسایی با استفاده از یک “امضای دیجیتال” منحصر به فرد ثبت می شود.

۳) هر بلوک اطلاعات متمایزی با دیگر بلوک ها دارد: همانطور که هریک از ما اثر انگشت داریم تا بتوانیم از یکدیگر متمایز شویم، هر بلوک کد منحصر به فردی به نام “هش” (hash) را ذخیره می کند که به ما امکان می دهد آن را از هر بلوک دیگر تشخیص دهیم. به این ترتیب بلوکهای مربوط به دو معامله با جزئیات یکسان، به دلیل کدهای منحصر به فرد آنها، از هم قابل تفکیک هستند.

بلاک چین چگونه کار می کند؟

بیایید برای درک بهتر کارکرد بلاک چین به تراکنش های بیت کوین بپردازیم. بلاک چین تمامی اطلاعات و جزییات تک تک تراکنش‌های صورت گرفته با این ارز دیجیتال را در خود ذخیره می‌کند و اگر یک کاربر بخواهد یک بیت کوین را بیش از دو بار معامله (یعنی کلاهبرداری کند) مانع آن می شود.

هر بلوک زمانی که داده های جدید را ذخیره می کند به بلاک چین اضافه می شود. و این گونه با زنجیره ای از چندین بلوک که بهم وصل شده اند عنوان کلی بلاکچین پدید می آید برای اینکه یک بلوک به بلاک چین اضافه شود، باید چهار اتفاق رخ دهد:

۱) یک معامله باید انجام شود.

۲) پس از خرید، معامله شما باید تأیید شود. این کار را شبکه رایانه ها که بیش از هزاران رایانه هستند و در سراسر جهان گسترده اند انجام می دهند. این شبکه از طریق رایانه بررسی می کند که معامله مطابق سفارش شما انجام شده باشد.

۳) جای ذخیره هر معامله باید در دل یک بلوک باشد. پس از تأیید درستی معامله شما، اطلاعات در یک بلوک اختصاصی ثبت می شود. در آنجا، اطلاعات معامله شما در کنار بی شمار تراکنش مشابه قرار می گیرد.

۴) به هر بلوک باید هَش (کد) داده شود: پس از تأیید همه معاملات یک بلوک، باید به آن بلوک یک کد شناسایی منحصر به فرد به نام هَش داده شود. پس از گرفتن هَش اختصاصی، آن بلوک به بلاک چین اضافه می شود.

چرا بلاک چین اهمیت دارد؟

فناوری بلاک چین و کاربردهایش بی نظیر و نامحدود است تقریبا می‌تواند در هر چیزی که تراکنش پذیر باشد از جمله نقل و انتقال پول، کالا یا املاک کاربرد داشته باشد.

بلاک چین بزرگترین مانع کلاهبردارن است، ‌ زیرا هر نوع معامله صورت گرفته با تمام جزییات آن در دفتر کل ثبت شده و همه طرفین معامله می‌توانند به این جزییات دسترسی داشته باشند.

بلاک چین برای چه کسانی در دسترس است؟

هر کسی در هر جای دنیا که به اینترنت دسترسی دارد می‌تواند از آن در تراکنش‌های خود استفاده کند.

با این وجود پژوهش‌های بسیاری که صورت گرفته نشانگر افزایش استفاده از این فناوری در دهه آینده است، علاقه به حوزه بلاکچین در دنیا رو به افزایش است ارائه دوره های دانشگاهی بلاکچین، برگزاری انواع کنفرانس ها و همایش های این حوزه، استفاده بانک‌ها و موسسات مالی، شرکت‌های بیمه و شرکت‌های فناوری از آن به عنوان ابزاری برای کاهش هزینه‌ها، کاهش خطاهای سیتمی و افزایش کیفیت ارائه خدمات خود دلیلی بر این مدعاست.

هنگامی که شما با هر رایانه ای که به شبکه بلاک چین متصل می شود یک کپی یا نسخه بروزرسانی شده از بلاک چین دارید، بنابراین هزاران یا میلیونها در مورد بیت کوین نسخه از همان بلاک چین در دسترس کاربران قرار دارد و به نوعی محتویات بلاک چین برای همه قابل مشاهده است.

این حجم از گستردگی اطلاعات بلاک چین در شبکه ای از رایانه ها دستکاری اطلاعات را دشوارتر می کند، زیرا یک هکر نیاز به دستکاری هر نسخه از بلاک چین در شبکه دارد که با این همه نسخه موجود تقریباً غیر ممکن است.

از سوی دیگر، با نگاهی به بلاک چین بیت کوین، خواهید دید که شناسایی کاربران عملا غیرممکن است، زیرا اگرچه تراکنش های ثبت شده در بلاکچین کاملاً ناشناس نیستند، اما اطلاعات شخصی کاربران تنها محدود به امضای دیجیتال یا نام کاربری آنها است. با این وجود سوالی که در اینجا پیش می آید بلاک چین چگونه می تواند امنیت کاربران را تامین می کند و به آن اعتماد کرد؟

بلاک چین چگونه امنیت کاربران را تامین می کند؟

روش های بلاک چین برای ایجاد امنیت و اعتماد کاربران:

بلوک های جدید همیشه به شکل خطی و به ترتیب زمانی اضافه می شوند. بنابراین بلوک های جدید همیشه به پایان بلاک چین اضافه می شوند. هر بلوک در زنجیره دارای موقعیتی است به نام ارتفاع (height).

پس از اضافه شدن یک بلوک به انتهای بلاک چین دیگر کار تمام است و برگرداندن و دستکاری بلوک برای تغییر محتوای آن بسیار دشوار خواهد بود. زیرا هر بلوک با هش اختصاصی به خود، و همچنین هش مربوط به بلوک قبل از آن علامت گذاری شده است.

کدهای هش از طریق یک عملکرد ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. در صورتی که این اطلاعات به هر طریق دستکاری و ویرایش شود، کد هَش نیز تغییر خواهد کرد. فرض کنیم یک هکر سعی کند اطلاعات تراکنش شما را دستکاری کند تا مجبور شوید بهای خرید خود را دوباره بپردازید. همین که اطلاعات معامله شما ویرایش شود هَش بلوک تغییر می کند؛ بلوک بعدی در زنجیره هنوز حاوی هَش قدیمی است و قاعدتاً هکر باید آن را هم به روزرسانی کند؛ و سپس بلوک بعدی تا آخر به این ترتیب است، محاسبه مجدد همه این هَش ها به قدرت محاسباتی عظیم و غیرقابل تصوری نیاز دارد. به عبارت دیگر، پس از اضافه شدن یک بلوک به بلاک چین، ویرایش آن بسیار دشوار و حذف آن غیرممکن خواهد بود.

بلاک چین چه مشکلات و محدودیت هایی دارد؟

۱) اصطلاحات تخصصی: فناوری بلاک چین به دلیل نوظهوری دارای مجموعه واژگانی کاملا جدید است. خوشبختانه در طول این چند سال تلاش های متعددی در زمینه ارائه واژه نامه ها، تعاریف و فهرست های کامل و آسان انجام شده است.

۲) گستردگی شبکه : باید شبکه ای بزرگ از کاربران وجود داشته باشد که بلاک چین ها به سود کامل برسند. و همچنان بر سر این که آیا این گستردگی ایراد مهمی برای برخی از پروژه های مجاز بلاک چین ها هست یا نه بحث وجود دارد.

۳) هزینه تراکنش ها، سرعت شبکه : تبادلات بیت کوین که در چند سال اول حضورش تقریبا رایگان اعلام شد، اکنون هزینه های قابل توجهی دارد.

۴) نقص امنیتی غیرقابل اجتناب : در بیت کوین و سایر بلاک چین ها یک نقص امنیتی قابل توجه وجود دارد: اگر بیش از نیمی از رایانه هایی که به عنوان گره در شبکه فعالیت می کنند دروغ بگویند (دقت داشته باشید بیش از نیمی از رایانه ها)، دروغ به حقیقت تبدیل می شود. این نقص “حمله ۵۱ درصد” نامیده می شود و ساتوشی ناکاموتو در زمان راه اندازی بیت کوین به آن اشاره کرد. به همین دلیل استخرهای استخراج بیت کوین توسط جمع به دقت مورد نظارت قرار می گیرد تا اطمینان حاصل شود که هیچ کس ناآگاهانه چنین نفوذی را در شبکه فراهم نمی آورد.

امیدواریم از این مقاله که به زبان ساده بلاکچین و کاربردهای آن را توضیح دادیم استفاده لازم را برده باشید، با تشکر از همراهی شما.

دائو چیست و چه نقشی در بازار رمزارزها دارد؟

ممکن است به واسطه استقبال اطرافیانتان از فناوری بلاکچین و رمز ارزها، با مفاهیم جدید و کاربردی زیادی روبه‌رو شده باشید. یکی از جالب‌ترین این مفاهیم دائو (Dao) است. احتمال دارد از خود بپرسید دائو چیست؟ این مفهوم یعنی سازمان غیر متمرکز خودگردان! حال از خود می‌پرسید سازمان غیر متمرکز خودگردان یعنی چه؟ برای درک بهتر این مفهوم، کیوسک آکادمی با مثال‌ها و توضیحات جامع به شما آموزش می‌دهد که دائو چیست؟

آیا با مفهوم سازمان غیر متمرکز خودگردان آشنا هستید؟

همان‌طور که می‌دانید یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ارزهای دیجیتال غیر متمرکز بودن آنهاست. در واقع رمز ارزها توسط هیچ نهاد، دولت، یا بانکی کنترل نمی‌شوند. در سال 2016، گروهی از توسعه‌دهندگان با الهام گرفتن از غیر متمرکز بودن ارزهای مجازی، ایده سازمان غیر متمرکز خودگردان را طرح‌ریزی کردند.

در پاسخ به پرسش دائو چیست؟ باید بگوییم Dao سازمانیست که در راستای تسهیل معاملات ارزهای دیجیتال روی کار آمد. این سازمان به صورت اتوماتیک و غیر متمرکز طراحی شده‌است. از آنجایی‌که Dao می‌خواهد به طور کامل غیر متمرکز باشد، پس با هیچ کشوری ارتباط خاص ایجاد نمی‌کند. البته ناگفته نماند این سازمان غیر متمرکز خودگردان از اتریوم بهره می‌برد.

در سال‌های گذشته، توسعه‌دهندگان بر این باور بودند که می‌توانند مانع از خطای انسانی یا دست‌درازی به سرمایه‌های سرمایه‌گذاران بازار ارز دیجیتال شوند. در ادامه اعلام کردند قدرت تصمیم‌گیری نباید در دست منابع مختلف باشد. در نتیجه Dao در اواخر ماه آوریل 2016 با جمع‌آوری بیش از 150 میلیون دلار توکن، راه‌اندازی شد.

منظور از دائو چیست؟

برای فهم بهتر معنای Dao، دستگاه فروش اتوماتیکی را تصور کنید که از شما پول می‌گیرد و در عوض یک خوراکی به شما تحویل می‌دهد. این دستگاه از پولی که دریافت می‌کند، کالاهای آتی خود را نیز سفارش می‌دهد. همچنین درخواست مربوط به نظافت را ثبت می‌کند و البته اجاره خود را به تنهایی می‌پردازد. در واقع این دستگاه هیچ مدیری ندارد و تمام فرآیندهای آن از قبل کدنویسی شده‌اند.

سازمان غیر متمرکز خودگردان نیز مانند همین دستگاه عمل می‌کند. با خلاصی بیت کوین از شر واسطه‌های معاملات مالی، ایده این سازمان غیر متمرکز به جریان افتاد. Dao سازمانی است که می‌تواند بدون هیچ‌گونه مدیریتی به خوبی کار کند. این سازمان غیر متمرکز خودگردان با مسئله قدیمی حاکمیت مقابله می‌کند.

مدیریت و کنترل سازمان‌ها یکی از معضلات اصلی این روزها به حساب می‌آید. در سازمان‌های سنتی تمام قراردادهای کاری و تنظیم روابط توسط یک سیستم حقوقی اعمال می‌شود و امکان قصور از سمت این سیستم وجود دارد. در مقابل، Dao مجموعه‌ای از افراد را درگیر می‌کند تا براساس پروتکل‌های تنظیم‌شده آن، با یکدیگر در تعامل باشند.

نگاهی به تاریخچه پیدایش Dao

Dao توسط تیمی آلمانی راه‌اندازی شد. این گروه آلمانی در حوزه قفل‌های هوشمند فعالیت داشتند. در نظر داشته باشید بودجه راه‌اندازی این سازمان غیر متمرکز خودگردان با فروش توکن تامین شد. پروژه Dao با جمع‌آوری بیش از 150 میلیون دلار توکن از موفق‌ترین کمپین‌های تامین مالی سرمایه به حساب می‌آید.

در ابتدای کار، Dao نیز مانند هر سازمان نوپایی درست عمل نمی‌کرد و افراد شاهد اشکالاتی در فعالیت آن بودند. بنابراین چند ماه بعد از روی کار آمدن این سازمان غیر متمرکز خودگردان، گروهی از هکرها توانستند به سیستم Dao نفوذ کنند و چیزی حدود 50 میلیون دلار اتر بدزدند.

این اتفاق نه تنها باعث بی‌اعتباری Dao شد بلکه به اعتبار اتریوم نیز به عنوان میزبان این سازمان، صدمه بزرگی زد. علاوه بر این باعث تضعیف شبکه اتریوم شد. فراموش نکنید این اتفاق باعث شد Dao به نقطه عطفی در تاریخ توسعه خود دست یابد.

آیا می‌دانید Dao چگونه عمل می‌کند؟

پس از پاسخ دادن به پرسش دائو چیست ، بهتر است بدانیم این سازمان غیر متمرکز خودگردان چگونه فعالیت می‌کند. در ماه‌های اولیه، بیت کوین اولین Dao کاربردی بود زیرا این رمز ارز قوانینی از پیش تعیین‌شده داشت و به طور مستقل عمل می‌کرد. سپس استفاده از قراردادهای هوشمند در بستر اتریوم نیز باب شد.

Dao برای فعالیت خود به مواردی نیاز دارد. برای مثال مجموعه‌ای از قوانین که طبق آن عمل کند. این قوانین به عنوان یک قرارداد هوشمند یا برنامه رایانه‌ای به صورت مستقل در اینترنت رمزگذاری می‌شوند. اما به تنهایی قادر به اجرا نیستند و برای تنظیم وظایف خود، نیاز به افراد دارند.

پس از وضع قوانین، Dao وارد مرحله تامین بودجه مالی می‌شود. این سازمان غیر متمرکز خودگردان شامل دارایی داخلی است که می‌تواند برای خود سازمان یا پاداش دادن به دیگر عوامل خرج شود. با سرمایه‌گذاری در Dao کاربران بر روی عملکرد این سازمان تاثیر می‌گذارند.

بررسی مزایا و معایب Dao

تا اینجای مقاله سعی کردیم شرح دهیم که دائو چیست و چگونه کار می‌کند، اما گذشته از نحوه عملکرد این سازمان غیر متمرکز خودگردان، مزایا و معایب آن نیز بسیار مهم هستند. بیایید نگاهی به فواید و مضرات Dao بیاندازیم:

مزایا

بدون شک، مفهوم Dao برای همگان هیجان‌انگیز است زیرا تمامی مشکلات مربوط به اداره سازمان‌ها را حل می‌کند. این سازمان غیر متمرکز خودگردان به هر سرمایه‌گذار فرصت می‌دهد تا سازمانی را شکل دهد. از آنجایی‌که هیچ ساختاری وجود ندارد، هر ایده ابتکاری می‌تواند توسط هرکسی مطرح شود و مورد نظر کل سازمان قرار گیرد.

Dao دارای قوانینی از پیش نوشته‌شده است که هر سرمایه‌گذاری قبل از عضویت در آن سازمان، از این قوانین آگاه می‌شود. در نتیجه هیچ جایی برای بحث و مشاجره باقی نمی‌ماند. در واقع تمام قوانین مربوط به معاملات مالی در بلاکچین ثبت می‌شود و به منظور بررسی در دسترس همگان قرار می‌گیرد.

بهترین مزیت Dao شفافیت آن است. هر شخصی به طور مشخص می‌تواند در این سازمان شرکت و البته وجوهی را که پرداخته‌است، بررسی کند. همچنین افراد می‌توانند نقش مهمی در تصمیم‌گیری‌های سازمان داشته باشند.

معایب

Dao انقلابی در حوزه رمز ارزها به شمار می‌آید. روی کار آمدن این فناوری جدید دستخوش انتقادات بسیار شد. برای مثال عده‌ای بر این باور بودند که ایده سپردن تصمیمات مالی مهم به یک سازمان غیر متمرکز خودگردان فکر خوبی نیست و در واقع هیچ بازدهی نخواهد داشت.

آنان معتقدند در راستای موفقیت پروژه‌های مرتبط به Dao، بسیاری از مقیاس‌ها و موارد جهانی باید تغییر کند. در نتیجه این موضوع از معایب اساسی Dao محسوب می‌شود. نگرانی دیگر در مورد سازمان‌ غیر متمرکز خودگردان، هک شدن آن است. بسیاری می‌گویند Dao مشکل امنیتی دارد.

در صورت هک شدن Dao ناظران و سرمایه‌گذاران تنها می‌توانند شاهد کسری بودجه باشند و کاری از آنها برنمی‌آید زیرا مهاجمان از نظر فنی تمام قوانین وضع‌شده را دنبال می‌کنند. البته با کدگذاری درست می‌توان از این قبیل مشکلات جلوگیری کرد. به طور کلی این سازمان غیر متمرکز خودگردان نیاز به چارچوب قانونی دارد.

آیا می‌دانید چطور می‌توان سهام‌دار Dao بود؟

یکی از جذاب‌ترین رخدادهای فناوری بلاکچین و رمز ارزها، تشکیل بستری برای سرمایه‌گذاری بدون دردسر و آسان است. پیشنهادات بزرگ سرمایه‌گذاری مالی در Dao انجام می‌شوند. این سازمان غیر متمرکز خودگردان باعث مشارکت سرمایه‌گذاران در قرارداد هوشمند اتریوم می‌شود.

شما به عنوان یک سهام‌دار Dao می‌توانید اتریوم تحویل دهید و موارد مربوط به Dao را دریافت کنید. همچنین یک سهام‌دار می‌تواند در روند تصمیم‌گیری فعالیت‌های صندوق Dao دخالت داشته‌باشد. فراموش نکنید Dao در اولین فروش توکن خود 150 میلیون دلار اتریوم فروخت و حدود 11000 سرمایه‌گذار جذب کرد.

در سال 2020 علاقه به سرمایه‌گذاری در سازمان غیرمتمرکز خودگردان افزایش یافت. ناگفته نماند کسب سهام در Dao، یک خرید ساده و یا تنها یک سرمایه‌گذاری در سازمان غیر متمرکز خودگردان نیست. سهام‌دار Dao بودن، چیزی فراتر از رای دادن در مورد سرمایه‌گذاری‌های این سازمان است.

3 نقد مهم از عملکرد دائو

تا ماه می 2016، Dao درصد زیادی از رمز ارز اتر را در اختیار داشت. در این زمان، مقاله‌ای منتشر شد که سرمایه‌گذاران را از سپردن حساب مالی خود به سازمان غیر متمرکز خودگردان بر حذر داشت. زیرا نقص‌های امنیتی Dao بر ملا شده‌بود.

چند ماه بعد نیز هکرها از این آسیب‌پذیری‌ Dao سواستفاده کردند. در این زمان عده‌ای از سرمایه‌گذاران خواستار از بین رفتن دائمی Dao شدند. طی این رخدادها مشخص شد که سازمان غیر متمرکز خودگردان در برابر خطرات برنامه‌نویسی آسیب‌پذیر است.

عدم وجود سهولت در فعالیت Dao نیز مورد نقد و بررسی قرار گرفت. این سازمان با ترسیم قوانین جدید باعث ترس و نگرانی سرمایه‌گذاران بالقوه شد. افراد از پذیرفتن مسئولیت‌های گسترده‌تر دائو می‌ترسیدند. فعالیت‌های منفی Dao بر ارزش اتر نیز تاثیر ‌گذاشت.

چه آینده‌ای پیش‌روی دائو است؟

آیا می‌دانید آینده پیش‌روی دائو چیست؟ همان‌طور که قبل از این گفتیم، علاقه به سازمان‌های غیر متمرکز خودگردان در حال رشد و افزایش است. برخلاف نگرانی‌های مربوط به قوانین، امنیت، و ساختار Dao، برخی تحلیلگران و سرمایه‌گذاران معتقدند این سازمان غیر متمرکز خودگردان سرانجام برجسته می‌شود.

همچنین پیش‌بینی شده، Dao جایگزین بسیاری از مشاغل و ساختارهای سنتی است. پیش از این «ماتان فیلد»، موسس شرکت سهامی دائو، بیان کرده: بستر هنوز برای بازار Dao مناسب نیست و بیشتر از بستر آن استقبال شده‌است. پیدا کردن بازار مناسب سازمان غیر متمرکز خودگردان، یک لحظه اساسی در تاریخ تمام جوامع و نحوه سازماندهی آنها خواهد بود.

آیا سیستم Dao امن است؟

با انتشار گزارشی حاکی بر اجرای پروژه‌ای بر پایه بلاکچین به کمک Dao مشخص شد سازمان غیر متمرکز خودگردان امن است. این گزارش فراتر از کاربرد و اهمیت Dao بود و به چارچوب نظارتی و قانونی آن اشاره داشت. به طور کلی این گزارش بر پایه تعیین امنیت Dao منتشر شده‌بود.

از طرف دیگر قوانین حاکم بر Dao بسیار پیچیده هستند و تغییر آنها پس از لازم‌الاجرا شدن امر دشواری است. زیرا هرگونه تغییر و ویرایش با توافق و تایید شبکه انجام می‌شود. در نظر داشته باشید این عدم توانایی در تصحیح سریع کدها و اعمال تغییرات، موجب دست درازی هکرها و سواستفاده‌گران می‌شود.

نگاهی به Dao و Defi

حال که با مفهوم دائو چیست آشنا شدیم، بد نیست با دیفای (Defi) نیز کمی آشنایی منظور از ارزهای امن چیست؟ پیدا کنیم. بیشتر دانش مربوط به سازمان غیر متمرکز خودگردان، قبل از پایان سال 2019 و پس از هک شدن این سازمان تعدیل رفت و نادیده گرفته‌شد. با این حال تغییرات دیفای (امور مالی غیر متمرکز) محبوبیت Dao در سال 2020 را افزایش داد.

Dao سازمان غیر متمرکز خودگردانی است که با قراردادهای هوشمند درون بلاکچین فعالیت دارد. در مقابل دیفای، از موارد استفاده دیجیتالی جدید، مانند NFTها پشتیبانی می‌کند. همچنین بازدهی بالای پروتکل‌های دیفای باعث ایجاد سرمایه‌های ایمن و نوین می‌شود.

با کمک این پروتکل‌ها مردم با خیال راحت در Daoسرمایه‌گذاری می‌کنند. فضای ارزهای مجازی بین امور مالی غیر متمرکز و سازمان غیر متمرکز خودگران شاهد نوآوری‌های زیادی در تقاضای بازار خواهد بود. بهتر است بدانید الگوی دیفای به NFTها کمک می‌کند تا نقدینگی بیشتری داشته باشند.

سخن آخر

در طی این مقاله به پرسش‌های بسیاری از جمله دائو چیست، پاسخ دادیم و گفتیم که سازمان غیر متمرکز خودگردان سازمانی است که بستگی به قوانین حاکمیت ندارد. به طور اساسی هر سازمان غیر متمرکز خودگردانی که سیستم حاکمیت خاص به خود دارد، Dao نامیده می‌شود. آیا این مطلب در مورد Dao برای شما مفید بود؟ تجربیات خود را با ما در میان بگذارید.

جفت ارز دیجیتال چیست؟

جفت ارز دیجیتال

جفت ارزها یا همان pair ها در همه‌ی بازارهای مالی با هدف آسان تر شدن در روند معاملات دارایی‌های مختلف استفاده می‌شوند. در بازار ارزهای دیجیتال نیز مانند سایر بازارها با نام جفت ارز دیجیتال رو به رو هستیم. در واقع جفت ارز، به ترکیبی از دو دارایی می‌گویند که توانایی تبدیل شدن را به یکدیگر داشته باشند.

در بازار ارزهای دیجیتال ما برای داشتن یک جفت ارز به دو دارایی دیجیتال نیاز خواهیم داشت. که معمولا برای نمایش آن از علامت «/» استفاده می‌کنند. البته گاهی هم نام دو رمز ارز پشت سر هم و بدون هیچ علامتی می‌آید. مثلا برای نماد آدا و بیتکوین می‌توان به دو حالت BTCADA یا BTC/ADA نوشت. در این حالت ارز اول به عنوان ارز پایه شناخته می‌شود و ارز دوم ارز ثانویه یا همان دوم می‌گویند.

شناخت ارزهای پایه در جفت ارزها مهم است

در زمانی که شما با جفت ارزها به معامله می‌پردازید ، شناخت ارزهای پایه خیلی مهم است. مثلا در BTC/ADA ارز پایه بیت کوین است و ارز دوم آدا می‌باشد. به این دلیل این مسئله منظور از ارزهای امن چیست؟ مهم می‌باشد که در این معاملات ارز پایه است که به خرید و فروش می‌رسد. برای درک بهتر این موضوع به مثال زیر توجه فرمایید:

به عنوان مثال وقتی جفت ارزی به صورت BTC/USDT می‌باشد به این معنا است که ارز مورد نظری که ما قصد خرید آن را داریم بیت کوین است و می ‌خواهیم مبلغ آن را با تتر که همان معادل دلار می‌باشد پرداخت نماییم. و در حالت بر عکس آن یعنی USDT/BTC ما قصد فروش بیت کوین را داریم تا آن را به تتر تبدیل کنیم.

جفت ارزهای دیجیتال چه کاربردی دارند؟

در قسمت فوق فهمیدیم که منظور از جفت ارز چه می‌باشد و جفت ارز دیجیتال چیست. ؟ اکنون می‌خواهیم به سراغ نحوه استفاده از آن و کاربردهای آن برویم. این جفت ارزها استفاده‌های متنوعی را دارند که بسته به این که در یک جفت ارز مشخص ما چه ارزی را به عنوان ارز دوم یا همان ارزی که می‌خواهیم با آن پرداخت را انجام دهیم، کاربردها متفاوت می‌باشد. در یک دسته بندی کلی گفته شده است که جفت ارزها ارز دوم را یا از استیبل کوین ها می‌باشند مثل ETH/USDT و یا این که ارز دوم ما نیز یک رمز ارز دیگر می‌باشد مثل BTC/ETH.

از آنجا که الان دلار را معیار برای تعیین ارزش دارایی‌ها مورد استفاده قرار می‌دهند. برای همین در بازار ارزهای دیجیتال برای تعیین ارزش یک دارایی نیز از واحد دلار استفاده می‌شود. به عنوان مثال اگر کسی قیمت اتریوم را از شما بپرسد و شما بخواهید به او پاسخ دهید، چون معیار دلار می‌باشد می‌گوییم که 3500 دلار است. در اصل ما اینجا از ETH/USDT استفاده کرده‌ایم، زیرا تتر معادل همان دلار می‌باشد. پس پی می‌بریم که یکی از کاربردهای جفت ارز بیان ارزش یک ارز دیجیتال است.

دومین کاربرد آن نیز بیان ارزش یک دارایی در برابر ارزش دارایی دیگر است که به زبان دیگر می‌توان گفت کاربرد دیگر آن مقایسه ارز می ‌باشد. به عنوان یک مثال می‌توان گفت که اگر کسی از ما سوال کرد که بیت‌کوین معادل چقدر طلا است ما می‌توانیم از جفت ارز آنان استفاده کنیم و یا مثلا می‌گویند یک واحد بیت کوین معادل چند تتر است آنگاه ما از جفت ارز BTC/USDT استفاده می‌کنیم.

یکی دیگر از کاربردهای این ویژگی این می‌باشد که ما می‌توانیم همبستگی میان دو دارایی متفاوت است. مثلا می‌توان فهمید که تغییرات قیمت دو دارایی با هم چه ارتباطی داشته و روی نمودار قیمتی آن و چرخه صعودی و نزولی آنان چگونه بوده است. به عنوان یک مثال ساده هنگامی که ما به دنبال تفاوت تغییرات قیمت بیت کوین و طلا در یک دهه اخیر هستند باید به جفت ارز این دو مشاهده کرد.

کاربرد دیگری که جفت ارزها دارند استفاده از موقعیت به وجود آمده بری ترید می‌باشد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

اما یکی از استفاده‌های مهم از جفت ارزها تامین نقدینگی بیشتر برای معاملات دو ارز دیجیتال می ‌باشد. یکی از دلیل‌هایی که تقریبا تمام سامانه‌ های معاملاتی در زمان لیست کردن یک کوین و یا توکن جدید، جفت ارز آن را به بیت کوین ارائه می‌کنند. انجام این کار به این خاطر می‌باشد که از نقدینگی btc استفاده کنند.

جفت ارزها در بازار ارزهای دیجیتال

در بازار ارزهای دیجیتال غالبا از بیت کوین استفاده می‌کنند و استیبل کوین‌ها و اتریوم ارز دوم جفت ارزها هستند. در جفت ارزها ارز دوم همواره دارای اهمیت بیشتری نسبت به ارز پایه است.

بهترین جفت ارزهای دیجیتال را چطور انتخاب کنیم؟

معاملات ارزهای دیجیتال از طریق صرافی‌های رمزارز ایجاد می‌شود. برای انتخاب یک جفت ارز معاملاتی برای یک ارز دیجیتال باید به صرافی مورد نظر خود رفته و به معاملات در آن بپردازیم. همچنین برای تحلیل تکنیکال یک ارز دیجیتال بهتر است نمودار آن را در جفت ارز پر معامله‌ ی آن ارز چک کنیم.

تفاوت جفت ارز استیبل کوین و رمز ارزها

کریپتوکارنسی

همانطور که گفتیم جفت ارزها به دو دسته کلی به نام های استیبل کوین و ارز دیجیتال تقسیم می‌شوند. یکی از اشتباهات رایج در میان فعالان بازار این است که فکر می‌کنند اگر یک نوع رمز ارز را در یه جفت ارز مشخص خریداری کنند سود بیشتری را کسب خواهند کرد. این خود یک اشتباه رایج می‌باشد. مثلا شما اگر جفت ارز UNI را به مبلغ هزار دلار خریداری کنید با جفت ارز UNI/BTC و یا با استفاده از جفت ارز UNI/USDT پرداخت کنید. در هر دو حالت شما مقدار مشخصی توکن آن ارز را دریافت خواهید کرد. تفاوت تنها در نحوه پرداخت آن ارز دیجیتال است. مثلا در مثال اول شما UNI را با بیت کوین پرداخت می‌کنید و در حالت دیگر مبلغ آن را با تتر پرداخت خواهید کرد. پس از نظر سوددهی تفاوتی با یکدیگر ندارند.

اما شما حالتی را تصور کنید که هزار واحد UNI دارید و سود خود را از این دارایی کسب کرده‌اید و حالا قصد فروختن آن را دارید. اکنون اگر شما قصد دارید دارایی خودتان را به بیت کوین تبدیل نمایید و در آن سرمایه گذاری کنید در این شرایط بهتر می‌باشد که بجای تبدیل ارز خود به تتر مستقیم آن را به بیت کوین تبدیل نمایید(UNI/BTC). در این شرایط شما به جای دو معامله و دو کارمزد فقط یک معامله می‌کنید و فقط یک کارمزد خواهید داشت. ولی این تمام معامله نیست و در اینجا لازم است تا استراتژی معاملاتی در زمان ترید جفت ارزها را به شما عزیزان معرفی نمایم.

استراتژی معاملاتی ئر ترید جفت ارزها

در زمان ترید و نیز معامله با جفت ارزهای دیجیتال باید به نکاتی توجه داشته باشید. در واقع بسته به نوع نگاه و بازه زمانی سرمایه گذاری خود، استراتژی معامله با جفت ارزها متفاوت می‌باشد. اگر شما یک تریدر کوتاه مدت می‌باشید، نحوه‌ی استفاده از رمز ارزها متفاوت می‌باشد. در این قسمت می‌خواهیم مطالبی که تا کنون به آن اشاره شد را به طور کامل برای شما توضیح دهیم. اما به طور کلی اکثر استراتژی‌ها به دو گروه تقسیم می‌شود: 1. کسی که به دنبال این می‌باشد که ارزش دلاری سبد خود را بالا ببرد. 2. کسی که به دنبال بالا بردن تعداد رمز ارز خاصی در سبد سرمایه گذاری خود هستند.

سرمایه گذاران بلند مدت یا همان هولدرها

سرمایه گذاران بلند مدت به افرادی گفته می‌شوند که به دنبال شکار فرصت‌های بلند مدت می‌باشند. سرمایه گذاری این افراد مدت زمان مشخصی ندارد. اما افرادی که یک رمزارز را برای مدت بیشتر از یکسال نگهداری کنند به عنوان هولدر شناخته می‌شوند. به عنوان مثال شما سرمایه گذارانی را تصور کنید که قصد خرید کوین اتر را دارند و و آن را می‌خواهند تا برای بلند مدت نگهداری کنند. برای این فرد تفاوتی ندارد که اتر را با کدام جفت ارز خریداری کند، زیرا در نهایت می‌خواهد مقدار مشخصی را خریداری کند و سپس در کیف پول خود نگهداری نماید. پس به این نتیجه خواهیم رسید که برای سرمایه گذاران هولدر جفت ارز اهمیتی ندارد. ولی در یک حالت هست که جفت ارز برای میزان سود آنان اهمیت خواهد داشت برای همین به مثل ذیل توجه فرمایید:

یک فرد را در نظر بگیرید که با تحلیل‌های خود تصمیم به خرید بیت کوین در 40000 هزار دلار نماید. او فعلا هیچ برنامه‌ای برای فروش این ارز ندارد. در واقع او یک سرمایه گذار در بیت‌کوین است. تنها چیزی که برای هولدرها اهمیت دارد حفظ ارزش آن یک واحد دارایی می‌باشد. سپس او با بررسی و تحلیل‌های خود می‌یابد که پولکادات پتانسیل رشد بهتری نسبت به بیت کوین دارد. اما او قصد فروش بیت کوین‌های خود را نیز ندارد. او قبل از این شرایط یک بیت کوین داشته و الان به دنبال افزایش آن می‌باشد و نه فروش آن. برای این سرمایه گذار هولدر سود دلاری اهمیتی ندارد و فقط به دنبال افزایش بیت کوین خود است. پس این فرد در دسته دوم یعنی هولدر ها قرار می‌گیرد. ولی این فرد اگر با جفت ارز بیت کوین(SOL/BTC) اقدام به خرید آن نماید در صورت رشد هر دو ارز در واقع بیت کوین خود را نیز افزایش داده است.

همبستگی قیمت میان رمز ارزها

یکی از کاربردهایی که پیش از این به آن اشاره نمودیم همبستگی میان جفت ارزها می‌باشد. به این منظور باید در بازار جفت ارزهایی را پیدا کرد که تغییرات قیمتی آن‌ها با هم ارتباط معنایی داشته باشد. برای مثال ارز ریپل و استلار را می‌توان مثال زد که به طور سنتی با یک دیگر همبستگی دارند. توجه داشته باشید که رمز ارزهایی که با هم همبستگی دارند را بیابید. یک روش که به واسطه آن می‌توان همبستگی را یافت این است که مثلا هر گاه اتر رشد کرد شما به دنبال ارزهایی بگردید که همراه با آن رشد نموده است.

تریدرهای کوتاه مدت

تریدران کوتاه مدت یا همان نوسان گیران در بازار از جفت ‌ارزها استفاده می‌نمایند. یکی از کاربردهای جفت ارز برای ترید ران آربیتراژ و شکار گپ‌های قیمتی می‌باشد. البته شناخت این موقعیت‌ها کار چندان آسانی نمی‌باشد. برای یافتن این موقعیت‌های معاملاتی شما باید تجربه بسیار بالایی کسب نمایید. البته این خود یازمند تمرین و وقت بسیار می‌باشد. منظور از آربیتراژ در اینجا خرید یک ارز در صرافی الف و فروش آن در صرافی ب نیست. بلکه خرید یا فروش یک توکن خاص در یک صرافی و خرید ارزهای مختلف آن می‌باشد.

ریسک و مزایا و معایب کار با جفت ارزها چیست؟

بازار ارزهای دیجیتال دارای نوسانات بسیار شدید می‌باشد. اگر استراتژی شما این است که بیت کوین خود را افزایش دهید باید توجه داشته باشید که با هر بار ریزش یا نوسان در قیمت بیت کوین جفت ارز مربوط به آن از نوسانات بیشتری برخوردار می‌شود و این خود یک ریسک است. زیرا باعث ضررهای چندین برابری می‌گردد.

یکی از مزایای استفاده از جفت ارزها معامله در بازار با عمق بیشتر می‌باشد. مثلا قیمت دلاری برخی توکن‌ها پایین تر بقیه توکن‌ها است. از طرفی هم وقتی جفت ارز آن به بیت کوین در یک سامانه معاملاتی مورد معامله قرار می‌گیرد. به دلیل بالا بودن قیمت بیت کوین نسبت این دو عدد بسیار پایین خواهد بود. در بازار به این نوع توکن‌ها «کم ساتوشی» می‌گویند. منظور از این رمز ارزها آن‌های می‌باشد که نسبت به بیت کوین قیمت بسیار کوچک‌تری را دارند.

در نهایت باید گفت:

در این مقاله سعی بر این داشتیم که مفهوم جفت ارز دیجیتال را به زبانی ساده برای شما عزیزان بازگو کنیم. صرافی ارزهای دیجیتال از جفت ارزها برای تامین کردن نقدینگی خود استفاده می‌کند. تریدرها ونیز هولدرهای زیادی به نگاه سرمایه گذاری از این جفت ‌ارزها استفاده می‌کنند. در این مقاله علاوه بر تعریف مفهوم اجمالی جفت ارز به بیان مزایا و معایب و همچنین کاربردهای آن نیز پرداختیم تا شما بتوانید با دید بهتری نسبت به جفت ارزها به معامله در آنان بپردازید.

در پایان خالی از لطف نیست که به این موضوع اشاره کنم که درست است بازار رمز ارزها بسیار پر سود می‌باشد ولی هیچگاه سعی نکنید که بدون اطلاعات کافی در آن به معامله بپردازید زیرا دچار ضررهای جبران ناپذیری خواهید شد که تجربه‌ای تلخ را برای شما عزیزان به همراه خواهد داشت.