فرق توکن و سکه

عرضه اولیه توکن صرافی (IEO) چیست

تفاوت توکن و کوین در چیست؟

تفاوت این دو در داشتن بلاک چین مجزا از هم است. یعنی کوین ها برای خود یک دفتر کل توزیع شده (بلاک چین) مجزا دارند ولی توکن ها از بستر بلاک چین آماده ای استفاده می کنند و ارز خودشان را تولید می کنند. به طور مثال اتریوم با ایجاد پلتفرم خود باعث شده تا هر کسی بتواند با برنامه ای که برای قرارداد هوشمند توکنش می نویسد و با پرداخت هزینه با توجه به حجم قرارداد هوشمندش یک توکن برای خودش بر بستر اتریوم داشته باشد.

این کار علاوه بر افزایش سرعت ایجاد توکن، زحمات پیاده سازی بلاک چین را نیز ندارد. و تمرکزش را بر روی پروژه ای که می خواهد از این توکن استفاده کند معطوف می کند. به طور مثال بیت کوین، اتریوم، ترون، نئو همگی کوین هستند، یا به عنوان بهتر سکه هستند. که همگی دارای بلاکچینی مجزا هستند.

چه نیازی به داشتن توکن است؟

اگر شما صاحب ایده باشید. و بخواهید از رمزارز مجازی در ایده ی خود استفاده کنید. باید یک توکن یا کوین مخصوص به خودتان را داشته باشید. به طور مثال در بازی کلش آف کلنز سازنده می توانست از توکن های واقعی بر بستر اتریوم استفاده کند، با این کار ارزش توکن هایش بیشتر شده، و در واقع قیمت سهام بازی خودش را بالا برده است. و سود فزاینده ای می کند. پس جا دارد از ویتالیک بوترین تشکر کرده و از این قابلیتش برای پیاده سازی توکن خودتان استفاده کنید.

تفاوت عرضه اولیه توکن صرافی (IEO) با عرضه اولیه (ICO) سکه دارد؟

تفاوت توکن صرافی و عرضه اولیه

پس از سروصداهای زیادی که مدل جذب سرمایه ICO طی دو سال گذشته به پا کرده است، اکنون مدل جدیدی به نام توکن صرافی (IEO) در حال باب شدن است. تفاوت این دو مدل چیست و کدام یک بهتر است؟

زمانی که در اواخر سال 2017، دولت چین استفاده از عرضه اولیه سکه (ICO) را ممنوع اعلام کرد، استارتاپ‌های رمزارز این کشور به دنبال راه جدیدی برای تأمین منابع مالی رفتند و اینگونه بود که عرضه اولیه توکن صرافی (IEO) به‌وجود آمد. این نوآوری به آن‌ها اجازه می‌داد بدون ترس از نهادهای نظارتی و قانونی، به جذب سرمایه بپردازند.

IEO (توکن صرافی) چیست؟

همانطور که از نامش مشخص است، عرضه اولیه توکن صرافی یا IEO روی پلتفرم یک صرافی رمزارز اجرا می‌شود. بر خلافه عرضه اولیه سکه، IEO توسط صرافی و از طرف استارتاپی اجرا می‌شود که می‌خواهد در ازای ارائه توکن، سرمایه جذب کند.

استارتاپ صادرکننده توکن باید هزینه‌ای برای لیست شدن توکنش در صرافی و درصدی از توکن‌های فروخته شده در زمان IEO را به صرافی بپردازد. در مقابل، پلتفرم صرافی امکان فروش توکن‌های آن استارتاپ را فراهم می‌کند و پس از پایان فرآیند IEO، توکن را در فهرست توکن‌های قابل خرید و فروش خود ثبت می‌نماید. از آنجایی که خود صرافی درصدی از توکن‌های فروخته شده استارتاپ را دریافت می‌کند، انگیزه کافی برای کمک کردن به بازاریابی IEO را دارد.

افرادی که می‌خواهند در IEO مشارکت داشته باشند باید حساب کاربری روی پلتفرم صرافی موردنظر ایجاد کنند. شرکت‌کننده‌ها در ادامه می‌توانند با پرداخت پول از طریق کیف پول آنلاین خود، توکن‌های استارتاپی که در حال جذب سرمایه است را خریداری کنند.

در ادامه چند مورد از IEOهایی که به زودی برگزار خواهند شد را مشاهده می‌کنید.

عرضه اولیه توکن صرافی (IEO) چیست

تاکنون عرضه اولیه توکن صرافی در چند صرافی بزرگ اجرا شده است. صرافی باینانس یکی از اولین صرافی‌هایی بود که اقدام به ایجاد پلتفرم اختصاصی خود برای این کار به نام Binance Launchpad کرد. بیت‌تورنت که به مالکیت TRON در آمده است، در ژانویه امسال اقدام به فروش توکن‌های خود روی Binance Launchpad کرد و توانست در کمتر از 15 دقیقه، 7.2 میلیون دلار سرمایه جذب کند.

هرچند این رکورد 15 دقیقه‌ای فراتر از رویاهای اکثر استارتاپ‌های رمزارز است، دومین IEO انجام شده روی Binance Launchpad رکورد بسیار عجیب‌تری از خود به جا گذاشت. Fetch.AI توانست در عرض 22 ثانیه، 6 میلیون دلار فروش توکن داشته باشد.

پس از موفقیت چشم‌گیر این پروژه‌ها، پلتفرم‌های IEO دیگری مانند Bitmax Launchpad، Bittrex IEO، OK Jumpstart (OKEx)، KuCoin Spotlight و Huobi Prime آغاز به کار کرده‌اند.

عرضه اولیه توکن صرافی (IEO) چیست

بازگشت سرمایه چند مورد از IEOهای اخیر

عرضه اولیه توکن صرافی (IEO) چیست

تفاوت‌های IEO و ICO

جدول زیر تفاوت‌های اصلی بین ICO و IEO را نشان می‌دهد.

تفاوت توکن صرافی و توکن با عرضه اولیه

مزایا و معایب IEO

اعتماد

یکی از مزایای اصلی IEO مبحث اعتماد است. از آنجایی که فروش توکن روی پلتفرمی انجام می‌شود که مسئولیت بررسی تمام جزئیات پیش از فروش را به عهده دارد و آبرویش در گروی ارزیابی دقیق استارتاپ‌های صادرکننده توکن است، افراد عادی اعتماد بیشتری به IEO خواهند داشت.

بنابراین، مدل IEO می‌تواند پروژه‌هایی که به دنبال کلاه‌برداری هستند را حذف کند زیرا دور زدن صرافی‌های آنلاین کار فرق توکن و سکه ساده‌ای نیست.

پروژه IEO استارتاپ RAID نمونه بسیار خوبی برای این موضوع است. Bittrex چند ساعت قبل از شروع فروش توکن‌های این پروژه اعلام کرد که فرآیند IEO را لغو خواهد کرد زیرا قرارداد همکاری بین RAID و شرکت تحلیل داده OP.GG فسخ شده بود. به این ترتیب، RAID نتوانست 6 میلیون دلاری که مدنظر داشت را جذب کند.

به ادعای Bittrex مشارکت بین RAID و OP.GG اهیمت زیادی برای این پروژه داشت و زمانی که آن‌ها متوجه فسخ شدن قرارداد بین این دو مجموعه شدند، تصمیم گرفتند که فروش توکن را لغو کنند زیرا معتقد بودند که این IEO به نفع مشتریان Bittrex نخواهد بود.

امنیت

در مدل IEO، صادرکننده‌های توکن مجبور نیستند نگران امنیت فروش توکن‌های خود باشند زیرا خود IEO قرارداد هوشمند را مدیریت می‌کند و به این ترتیب فرآیندهای ضدپولشویی و احراز هویت مشتری قبل از اجرا شدن فروش توسط صرافی انجام می‌شوند.

ساده‌تر شدن پروژه‌ها

استارتاپ‌هایی که می‌خواهند توکن‌های خود را بفروشند می‌توانند از فرآیندهای موجود روی پلتفرم صرافی استفاده کنند. در نتیجه دیگر مجبور نیستند خودشان این فرآیند را مدیریت کنند. این کار باعث افزایش بهره‌وری و کاهش خطاهای احتمالی می‌شود.

هرچند استارتاپ مجبور به پرداخت هزینه‌ای برای انجام این فرآیندها و ثبت شدن توکنش در صرافی خواهد بود، صرافی در زمینه بازاریابی هم به آن‌ها کمک خواهد کرد. بنابراین، استارتاپ‌هایی که از IEO استفاده می‌کنند هزینه بازاریابی کمتری می‌پردازند و به علاوه می‌توانند با بهره بردن از پایگاه مشتریان صرافی، احتمال موفقیت خود را افزایش دهند.

ثبت شدن توکن

ثبت شدن توکن روی پلتفرمی که IEO را انجام می‌دهد یک موضوع طبیعی است که به فروش و بقای توکن در آینده نیز کمک شایانی می‌کند.

شاید به نظر برسد که IEO نسبت به ICO امنیت و بهره‌وری بالاتری دارد ولی هزینه انجام آن برای استارتاپ زیاد است و حتی می‌تواند تا 20 بیت‌کوین هم برسد. این در حالی است که بعضی از صرافی‌ها حدود 10 درصد از توکن‌های شرکت‌هایی که به دنبال جذب سرمایه هستند را نیز می‌گیرند.

مشارکت کردن در توکن صرافی IEO

از آنجایی که IEO در حال حاضر پدیده‌ای به نسبت نادر در دنیای رمزارزهاست، نمی‌توان به سادگی پروژه‌ای مطلوب را پیدا کرد. با این حال اگر عرضه اولیه‌ای پیدا کردید که موردعلاقه‌تان بود باید ببینید کدام صرافی فروش توکن آن را انجام خواهد داد.

گام بعدی ثبت‌نام کردن روی بستر صرافی و طی کردن فرآیندها ضدپولشویی و احراز هویت است.

پس از آن باید ببینید از چه رمزارزهایی می‌توان برای شرکت در آن IEO استفاده کرد و مقدار لازم از آن رمزارز را خریداری کنید. در نهایت گام آخر این است که تا زمان آغاز فروش توکن‌ها صبور باشید.

آینده IEO

مدل توکن با عرضه اولیه ICO در سال‌های 2017 و 2018 توجه زیادی به خود جلب کرد ولی بخش زیادی از پروژه‌هایی که ICO انجام دادند تقلبی بودند. باتوجه به این شرایط و ممنوع شدن ICO، می‌توان گفت که این مدل دیگر کاربرد خاصی برای جذب سرمایه استارتاپ‌های رمزارز ندارد.

در مقابل، توکن صرافی IEO می‌تواند اعتماد و امنیت پروژه‌های تأمین سرمایه را افزایش دهد زیرا صرافی‌های معتبری در فرآیند جذب سرمایه و فروش توکن‌ها مشارکت دارند. بنابراین، IEO پتانسیل تبدیل شدن به مدل استاندارد جذب سرمایه در فضای رمزارز را دارد و حتی می‌تواند مدل جذابی برای استارتاپ‌های سایر حوزه‌ها باشد.

توکن سوزی چیست و چه ارزهایی توکن سوزی دارند؟

مهدی جعفری مترجم

زمان مطالعه : 6 دقیقه

برای بوکمارک این نوشته وارد شوید

سوزاندن هرچیز با ارزشی منطقی نیست اما توکن سوزی یک عمل رایج در جهان رمزارزها محسوب می‌شود؛ این فرایند، هم برای شرکت‌ها و هم فعالان بازار فوایدی دارد که در ادامه آنرا بررسی می‌کنیم.

به گزارش پیوست، با اینکه ارزهایی مثل بیت‌کوین و اتریوم توکن سوزی ندارند، اما شرکت‌های معروفی مثل بایننس و ریپل برای ارزهای بومی خودی یعنی BNB و XRP ، توکن سوزی انجام می‌دهند.

برای مثال بایننس در شانزدهمین توکن‌ سوزی در جولای 2021، 400 میلیون دلار بایننس کوین (BNB) را نابود کرد؛ همچنین توکن سوزی برای توکن‌های USDT (که از سوی تتر صادر می‌شود) و XRP (از ریپل) نیز یک فرایند رایج است.

توکن سوزی چیست؟

عبارت «توکن سوزی» تصویری از دارایی‌های ملموس و عمل سوزاندن را ذهن سرمایه‌گذار تداعی می‌کند. اما ارزهای دیجیتال و توکن‌ها تنها ماهیتی مجازی دارند و مسلما منظور از توکن سوزی در اینجا عمل سوزاندن نیست. توکن‌ سوزی عملی است که معمولا شرکت‌های صادر کننده توکن برای جلوگیری از افت ارزش و بالا بردن ارزش یک توکن انجام می‌دهند. در این فرایند بخشی از توکن‌های موجود در بازار به روش‌های مختلفی به اصطلاح سوزانده می‌شوند.

توکن‌ سوزی به چندین روش انجام می‌گیرد:

• شرکت‌ها و نهاد‌های صادر کننده توکن، بخشی از توکن‌های موجود را خریداری و به آدرسی متروک ارسال می‌کنند؛ این عمل شبیه به بازخرید سهام توسط شرکت‌هایی مثل اپل یا مایکروسافت در بازار بورس است که براساس آن شرکت از سود و درآمد حاصل خود، سهامی را از بازار خریداری کرده و در واقع ارزش دارایی سهام‌داران را افزایش می‌دهد.
• هزینه‌ای را به عنوان هزینه تراکنش در نظرگرفته و هزینه دریافتی را از گردش خارج می‌کنند
• استفاده از پروتکل اثبات سوخت (Proof-of-Burn) که براساس سوزاندن رمزارز یا توکن به اعضای شبکه حقوق استخراج یا ماینینگ را اعطا می‌کند؛ البته پروژه‌های معدودی از این پروتکل استفاده می‌کنند.

مثالی از توکن سوزی

ما پیش از این تفاوت توکن و کوین را توضیح دادیم و به طور خلاصه می‌توان گفت که کوین‌ها شبکه بلاک‌چین خاص خود را دارند و صاحب خانه هستند، مانند بیت‌کوین که از بلاک‌چین بیت‌کوین استفاده می‌کند. اما توکن‌ها مستاجرانی هستند که از بلاک‌چین اجاره‌ای دیگران استفاده می‌کنند و مثلا توکن‌های ERC-20 از بلاک‌چین اتریوم برای فعالیت استفاده می‌کنند.

بایننس کوین در گذشته از بلاک‌چین اتریوم استفاده می‌کرد که البته در سپتامبر سال 2020 شرایط تغییر کرد و شرکت بایننس، بلاک‌چین «BSC» یا «زنجیره هوشمند بایننس» را راه‌اندازی کرد.

بایننس کوین (BNB)

بایننس کوین یا BNB یکی از ارزشمندترین رمزارزها از لحاظ حجم بازار است و به بزرگترین صرافی رمزارز جهان یعنی بایننس تعلق دارد

توکن سوزی یا فرق توکن و سکه ارسال توکن به یک آدرس متروکه حجم توکن‌های موجود در بازار را کاهش داده و عمدتا باعث افزایش قیمت توکن مورد نظر می‌شود.

یکی از مثال‌های خوب توکن سوزی، توکن‌سوزی‌های یا سکه سوزی‌های سه ماه یک بار بایننس است (که البته از لحاظ اصولی بایننس کوین از زمان راه‌اندازی بلاک‌چین اختصاصی بایننس دیگر یک توکن محسوب نشده و در دسته کوین‌ها قرار می‌گیرد) که تازه‌ترین آن همانطور که گفتیم در جولای 2021 انجام گرفت و بایننس 400 میلیون دلار BNB یعنی مجموعا 1 میلیون و 296 هزار واحد از این رمزارز را سوزاند.

توکن سوزی ریپل XRP

ریپل یا XRP ششمین رمزارز جهان از لحاظ ارزش بازار است که سال گذشته با وجود درگیری با سازمان بورس و اوراق بهادار آمریکا رشد قیمت خوبی را تجربه کرده است

ریپل یکی دیگر از بازیگران مهم حوزه رمزارزها نیز همین کار را برای توکن اصلی خود یعنی XRP به روش دیگری انجام می‌دهد. ریپل هزینه تراکنش‌های XRP را به جایی پرداخت نکرده و آنرا نابود می‌کند. درنتیجه با گذشت زمان به صورت تدریجی XRPهای در گردش کاهش یافته و قیمت ثبات پیدا می‌کند.

توکن سوزی استلار XLM

هزینه تراکنش پایین و سرعت بالا از ویژگی‌های اصلی استلار محسوب می‌شوند

استلار نیز شرکت رمزارزی دیگری است که یکی از بزرگترین توکن سوزی‌های تاریخ رمزارزها را در سال 2019 انجام داد. به گزارش کوین‌ تلگراف این شرکت 55 میلیون استلار را برای افزایش قیمت این رمزارز سوزاند. این حجم از توکن استلار در آن زمان ۴/۷ میلیارد دلار ارزش داشت.

توکن سوزی ساتوژی Satozhi

ساتوژی که نامش از ساتوشی ناکاموتو، نام مستعار خالق بیت‌کوین، گرفته شده اولین شبکه مبتنی بر پروتکل اثبات سوخت (Proof-of-burn) است

ساتوژی که نامش از بنیان‌گذار بیت‌کوین، ساتوشی ناکاموتو، گرفته شده به عنوان اولین پروژه مبتنی بر پروتکل اثبات سوخت (Proof-of-burn) روی بلاک‌چین بایننس راه‌اندازی شد.

ساتوز (Satoz) توکن این پروژه همانند بیت‌کوین به 21 میلیون توکن محدود شده و در حال حاضر 10 میلیون ساتوز در گردش است که یعنی حدود 50 درصد از آن با ساتفاده از پروتکل اثبات سوخت سوزانده شده است است و هر 10 دقیقه، 50 ساتوز تولید شده و براساس سهم بین کسانی که در توکن‌ سوزی شرکت داشته‌اند تقسیم می‌شود و این کار بدون مداخله انسانی و توسط بلاک‌چین انجام می‌گیرد.

براساس پروتکل اثبات سوخت، کاربران در ازای نابود کردن توکن‌های خودشان حقوق استخراج یا ماینینگ را دریافت می‌کنند. بر این اساس مثلا اگر در شبکه‌ای که با این پروتکل اجماع فعالیت می‌کند یک میلیون توکن سوزانده شود و آقای x صد هزار توکن سوزانده باشد، هر ده دقیقه ده درصد از پاداش‌ها را که در شبکه ساتوژی 50 ساتوز است دریافت می‌کند.

مزایای توکن سوزی چیست؟

توکن سوزی چندین مزیت دارد. مهمترین مزیت سوزاندن توکن همانطور که گفتیم ارزش افزوده و افزایش ارزش توکن‌های باقی‌مانده است. در مثالی که از استلار XLM ارائه کردیم، این شرکت با سوزاندن 55 میلیارد XML، ارزش این توکن را افزایش داد و ارزش XLM در آن زمان از 25 درصد بیشتر شد.

از نگاه کلی و جامعه رمزارزی، توکن سوزی را می‌توان هدیه‌ای به جامعه سرمایه‌گذاران دانست. برای مثال اگر پروژه X توکن سوزی انجام دهد، موجودی توکن کاهش یافته و درنتیجه ارزش توکن افزایش می‌یابد. ارزش رمزارزها نیز همانند دیگر بازارها براساس عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و درصورت کاهش عرضه، مسلما قیمت افزایش می‌یابد مگر اینکه عاملی باعث کاهش قیمت آن شود.

همچنین گاهی شرکت‌ها برای امنیت خاطر سرمایه‌گذاران توکن سوزی انجام می‌دهند. در این حالت در دروان عرضه اولیه توکن یا کوین، فرایند توکن سوزی انجام می‌گیرد. از آنجایی که در فرایند عرضه اولیه، توکن‌های زیادی صادر شده و وارد بازار می‌شوند، احتمال دارد که افزایش عرضه باعث از بین رفتن تعادل بین عرضه و تقاضا شده و درنتیجه قیمت توکن یا کوین مورد نظر کاهش یابد. توکن سوزی این اثر را خنثی و از کاهش ارزش جلوگیری می‌کند.

سوالات متداول

توکن سوزی چیست؟

توکن‌ سوزی عملی است که معمولا شرکت‌های صادر کننده توکن برای جلوگیری از افت ارزش و بالا بردن ارزش یک توکن انجام می‌دهند. در این فرایند بخشی از توکن‌های موجود در بازار به روش‌های مختلفی به اصطلاح سوزانده می‌شوند.

کدام ارز دیجیتال توکن سوزی دارد؟

توکن سوزی چه زمانی اتفاق می‌‌‌افتد؟

توکن‌ سوزی عملی است که معمولا شرکت‌های صادر کننده توکن برای جلوگیری از افت ارزش و بالا بردن ارزش یک توکن انجام می‌دهند.

تفاوت توکن و کوین

دراین مطلب به بررسی تفاوت بین توکن و کوین پرداخته و دارایی دیجیتال را به اختصار شرح خواهیم داد .

امروز، ما به موضوعی خواهیم پرداخت که غالباً افرادی را که تازه وارد در cryptocurrency هستند ،
اشتباه می کند – توکن در مقابل سکه.
گاهی اوقات مردم از اصطلاح “سکه” برای اشاره به آنچه دیگران “نشانه” می نامند، استفاده می کنند
و اشاره ای به “سکه” می کنند.
برخی از افراد از هر نامی برای ارجاع دارایی های دیجیتال موجود استفاده می کنند.
با این حال، تفاوت های بسیار بزرگی بین سکه های رمزنگاری و نشان های رمزنگاری وجود دارد،
بنابراین مهم است که بدانید آنها چیست.
با بررسی این مسئله که چرا این دو اصطلاح سردرگمی وجود دارد، آغاز می کنیم.
سپس توضیحاتی در مورد آنچه در واقع سکه ها و توکن ها هستند ، برای شما نمونه هایی از
سکه ها و توکن ها ارائه می دهیم، و نحوه استفاده هر کدام را توضیح می فرق توکن و سکه دهیم.

با پایان این راهنمایی، شما همچنین می توانید تشخیص دهید که یک دارایی دیجیتال یک توکن یا سکه است یا خیر.

سکه یا همان کوین چیست؟

یک سکه دیجیتال دارایی است بومی،که blockchain خود را دارا است.
مانند bitcoin ، Litecoin یا Ether . هر یک از این سکه ها در blockchain خود موجود است.
سکه به هر رمزنگاری که دارای یک blockchain مستقل است – مانند بیت کوین اشاره دارد.

این ارزهای رمزنگاری از ابتدا بوت می شوند و شبکه گسترده تر به صراحت برای دستیابی به یک هدف خاص طراحی شده است.
به عنوان مثال، بیت کوین به عنوان یک فروشگاه با ارزش و متوسط ​​ ارز در برابر سانسور وجود دارد
که دارای یک سیاست پولی امن و ثابت است.
نشان بومی بیت کوین، BTC (یعنی بیت کوین) ، نقدینگی ترین cryptocurrency در بازار است و دارای
بالاترین بازار و کلاهبرداری از بازار در بخش رمزنگاری است.

پروژه های سکه معمولاً از فن آوری های گذشته یا سایر ارزهای رمزنگاری شده الهام می گیرند
و آن ها را در یک سرویس شبکه نوآورانه به یک هدف خاص تبدیل می کنند.

نمونه دیگر سکه ، Ethereum’s Ether (ETH) سکه بومی یک بستر قراردادهای هوشمند برای ایجاد
برنامه های رایانه ای عمومی است که بر روی یک زنجیره غیرمتمرکز اجرا می شوند.
اتریوم به جای اینکه روی داده های مالی تمرکز کند،
روی داده های برنامه دلخواه تمرکز دارد که می تواند
از بازی تا رسانه های اجتماعی را پوشش دهد. اتر برای ارسال / دریافت ، مدیریت دارایی ها ،
پرداخت هزینه های بنزین و تعامل با برنامه های غیر متمرکز (داپ ها) در شبکه استفاده می شود.

بنابراین، برای روشن تر کردن این موضوع:

bitcoin در بلاکچین bitcoin کار و عملکرد دارد

Ether بر روی Ether اتریوم کار کرده و کار می کند

NEO Ether NEO را فعال و کار می کند

معاملات سکه های دیجیتال از یک شخص به شخص دیگر قابل انجام است.
با این حال ، هنگام ارسال و دریافت آنها ، هیچ سکه فیزیکی جابجا نمی شود. تمام “سکه ها”
به عنوان داده های مربوط به یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند.
این بانک اطلاعاتی (یا blockchain) تمامی معاملات را ردیابی می کند و توسط رایانه های سراسر جهان بررسی و تأیید می شود.

کوین چگونه استفاده می شود؟

سکه های دیجیتال معمولاً به همان روشی که پول واقعی است ، استفاده می شود.
شما می توانید درست مثل سکه های موجود در کیف پول یا بانک خود، به سکه هایی مانند بیت کوین،
لایت کوین و مونرو فکر کنید. غالباً، آن ها هدف دیگری را جز استفاده از پول به عنوان پول نمی دهند.
این سکه های “فقط به عنوان پول نقد” استفاده می شوند. برای انتقال پول (می توانید با استفاده از آنها ارزش بدهید و دریافت کنید)

به عنوان یک فروشگاه با ارزش (می توان آنها را ذخیره و بعداً برای چیزهای مفید مبادله کرد)
و به عنوان یک واحد حساب (می توانید کالاها یا خدمات موجود در آنها را قیمت گذاری کنید).
بیایید از بیت کوین به عنوان نمونه استفاده کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که گفته های فوق را درک می کنید.
BTC می تواند برای پرداخت کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و در بسیاری از مکان های دنیای واقعی نیز استفاده شود.

شما می توانید آن را برای مدت طولانی ذخیره کنید و هیچ اتفاقی برای آن نمی افتد.
بعدا می توانید بعداً برای چیزی با ارزش برابر مبادله کنید.

مواردی که می خرید در BTC نیز قابل قیمت است. به غیر از این استفاده های پولی ، هیچ کاربرد دیگری
برای بیت کوین وجود ندارد.
برای به دست آوردن بیت کوین های بیشتر نیازی به استفاده از آن برای اجرای یک برنامه خاص نیست.
این به عنوان پول استفاده می شود وهمه چیز است.

با این حال، برخی از سکه های دیجیتال (مانند Ether ، فرق توکن و سکه NEO و DASH) از ویژگی های بیشتری برخوردارند
تا اینکه فقط به عنوان نوعی پول مفید باشند. این موارد استفاده را در زیر ذکر کرده ایم:

اتر (ETH) برای سوخت رسانی به معاملات در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان در Ethereum ساخت ،
اما اتر هنوز هم برای ارسال یک توکن نیاز است.
این هزینه ی استخراج را تأمین می کند (به رایانه هایی که معاملات در شبکه اتریوم را تأیید می کنند) می پردازد.

برای بدست آوردن سود سهام، NEO (NEO) در یک کیف پول سپرده گذاری میشود.
این سود سهام با عنوان GAS شناخته می شود.
توکن ها را می توان در NEO مانند اتریوم ساخته شوند.
هنگام ارسال توکن در شبکه NEO ، باید GAS را به عنوان هزینه تراکنش پرداخت کنید ،
به همان روشی که اتر برای پرداخت هزینه اتریوم استفاده می شود.

سرانجام، نگه داشتن Dash کافی (DASH) به کاربران اجازه می دهد تا در تصمیمات مهم برای شبکه Dash رای دهند.
اگر ایده ای برای ارتقاء شبکه DASH وجود داشته باشد ، آنهایی که داش کافی دارند می توانند رای دهند
تا تصمیم بگیرند که آیا این بروزرسانی باید رخ دهد یا خیر.
این حق رأی به دارندگان DASH اجازه می دهد تا در چگونگی تحقق این پروژه سخنان خود را بیان کنند.

نمونه ای از کوین ها

همه بازارهای بزرگ دارایی های دیجیتال امروز به عنوان سکه تعریف شده اند. با این حال، همه سکه ها دارای بازار زیاد خوبی نیستند.
وب سایت قیمت گذاری صنعت Coinmarketcap بیش از ۹۰۰ نمونه سکه را نشان می دهد.

البته، ما نمی خواهیم تک تک سکه های دیجیتال را در اینجا لیست کنیم.
لیست کامل را می توانید در Coinmarketcap مشاهده کنید.
ما برخی از آنهایی که بیشتر شناخته شده هستند را گنجانده ایم.
این امر می تواند به درک شما از معنای استفاده از اصطلاح سکه کمک کند.

Bitcoin Cash (BCH)

توکن چیست؟

توکن هامعمولاً سکه های دیجیتال خوانده می شوند.
اما این درست نیست و یک تفاوت عمده وجود دارد! توکن ها روی blockchains های موجود ایجاد می شوند.
در حقیقت ، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن blockchain Ethereum است.
توکن هایی که بر روی سکوی Ethereum ساخته شده اند با عنوان ERC-20 توکن شناخته می شوند.

با این حال ، افراد دیگری مانند NEO ، Waves ، Lisk و Stratis نیز وجود دارند.
در حالی که همانطور که در بالا ذکر فرق توکن و سکه شد ، نشانه های موجود در سکوی Ethereum به عنوان ERC-20 توکن شناخته می شوند ،
NEO از نشانه هایی با نام توکن NEP-5 استفاده می کند.

هر کس می تواند توکن های دلخواه خود را در یکی از این سیستم عامل ها بسازد.

چگونه توکن ها ساخته می شوند؟

در واقع به طور شگفت آوری توانایی فنی کمی لازم دارد. به یک فرد تازه وارد توصیه نمی شود ،
اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد ، تا زمانی که فکر می کنید طول نمی کشد.
لازم است که آن فرد مقداری از سکه‌ها را به blockchain اختصاص دهد،تا توکن ها ساخته شود.

به عنوان مثال ، اگر توکن در Ethereum ایجاد شده است ، سازنده برای تأمین اعتبار کارگران شبکه می بایست
مقداری اتر هزینه کند تا اعتبار معامله توکن (ایجاد) را تأیید کند.

یادآوری این نکته حائز اهمیت است که برای کلیه معاملات توکنی در یک blockchain ، نه فقط ایجاد توکن،
باید هزینه پرداخت شود.
بنابراین ، هر برنامه ساخته شده روی Ethereum باید از سکه های اتر استفاده کند تا توکن های خاص
برنامه را از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر منتقل شود.

این دقیقاً همان روشی است که معاملات سکه برای کسانی که از شبکه محافظت می کنند باید هزینه پرداخت شود.

هدف از این کار

بیشتر توکن ها در برنامه های غیرمتمرکز یا dApps مورد استفاده قرار می گیرند.
هنگامی که توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد می کنند ، می توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحدی
را می خواهند بسازند و هنگام ایجاد، این توکن های جدید از کجا ارسال می شوند.
آنها مقداری از cryptocurrency بومی را در تابلوی زنجیره ای که ایجاد می کنند در این مرحله پرداخت می کنند.
پس از ایجاد ، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه ای که برای آن طراحی شده اند استفاده می شوند.
به عنوان مثال ، Musicoin یک توکن است که به کاربران امکان می دهد از ویژگی های مختلف سکوی Musicoin دسترسی داشته باشند.
این می تواند تماشای یک فیلم موسیقی یا پخش یک آهنگ باشد.
Binance (مبادله) نیز توکن خاص خود را دارد. هنگامی که کاربران با BNB (نشان Binance) تجارت می کنند ، هزینه آنها ۵۰٪ کمتر است.

فواید عظیم ایجاد توکن

از آنجایی که توسعه دهنده dApp و توکن ها نیازی به ایجاد blockchain خود ندارند، باعث صرفه جویی در وقت و منابع می شود.
آنها می توانند ضمن اینکه از امنیت blockchain بومی استفاده می کنند ، از ویژگی های cryptocurrency برنامه خود استفاده کنند.

زمان تنها چیزی نیست که آنها ذخیره می کنند – اگر آنها به جای یک dApp و توکن ، سکه را ایجاد کردند ،
برای تأیید معاملات خود نیز باید استخراج کننده پیدا کنند.

استخراج کننده زیادی را می طلبد تا یک زنجیره محکم ایجاد کنند که مورد حمله قرار نگیرد.
این امر برای بسیاری از رایانه ها بسیار بهتر است که روی یک blockchain اشتراکی کار کنند به جای اینکه
روی هزاران بلاکچین ضعیف ، متمرکز شوند.

تفاوت کوین و توکن در چیست؟

امروزه بحث خرید و فروش ارزهای دیجیتال و سرمایه گذاری بر روی رمز ارزها بسیار داغ است. فعالان این بازار حتی با اطلاعات اندکی در خصوص ماهیت کریپتوکارنسی ها، سرمایه خود را وارد این بازار می کنند و دنبال کیف پول های الکترونیکی هستند. اما اصطلاحات این بازار تنها محدود به کیف پول الکترونیکی و نام ارزهای دیجیتال نیست. کوین و توکن دو اصطلاح متداول دیگر در بین فعالان بازارهای ارز دیجیتال است که گاهی اوقات به اشتباه این دو مفهوم را یکی می دانند و به جای یکدیگر بکار می برند. اما تفاوت کوین و توکن در چیست؟ این سوالی است که قصد داریم در این مطلب به آن پاسخ دهیم. پس ابتدا کوین و توکن را بصورت جداگانه تعریف کرده و در نهایت به تفاوت این دو می پردازیم.

کوین (Coin) یا سکه ارز دیجیتال چیست؟

کوین در اصل نوعی پول دیجیتال است که با استفاده از تکنیک های رمزنگاری ساخته شده است. کوین با هدف ذخیره ارزش در دنیای ارزهای دیجیتال استفاده می شود. تعریف دیگری که از کوین وجود دارد این است که به هر رمز ارزی که بلاک چین مستقل و مخصوص به خود داشته باشد، کوین می گویند. بیت کوین، اتریوم و مونرو نمونه هایی از کوین های موجود در بازار کریپتوکارنسی ها هستند.

ویژگی های کوین و موارد استفاده آن

به زبان ساده کوین را می توان شکل دیجیتال پول در فضای مجازی دانست که می توان آنها را از شخصی به شخصی دیگر انتقال داد. تمام اطلاعات مربوط به این انتقال ها در پایگاه اطلاعات جهانی منحصربفرد آنها که همان شبکه بلاک چین است، ذخیره می شود. کوین ها عرضه محدودی دارند و می توان آنها را همانند پول تعویض و یا تقسیم کرد.

کوین ها همان کارایی پول را دارند؛ با این تفاوت که دیگر خبری از شکل فیزیکی آن نیست. در واقع هدف اصلی پیدایش ارزهای دیجیتال هم چون بیت کوین نیز، حذف شکل فیزیکی ابزار انتقال ارزش و تسهیل در انتقالات بین المللی بود. امروزه با کوین هایی هم چون بیت کوین می توان به صورت اینترنتی خرید کرد و یا در بستر شبکه بلاک چین منحصربفرد اش، آن را انتقال داد. یکی دیگر از کاربردهای کوین، قابلیت خرید و ذخیره آن در کیف پول های الکترونیکی است. به این امید که ارزش آن در آینده بیشتر شود.

توکن (Token) چیست؟

اما توکن همان دارایی دیجیتال هم چون حواله و ارز و غیره هستند که می توان آن را در یک اکوسیستم یا پروژه خاص استفاده کرد. توکن ها شبکه بلاک چین مخصوص به خود ندارند و در بلاک چین های موجود ساخته می شوند. تعداد توکن ها روز به روز در حال افزایش است و اکثر آنها در بستر کوین های معروفی هم چون اتریوم به وجود می آیند. تتر و بت، نمونه هایی از توکن هستند.

کاربردهای توکن و موارد استفاده از آن

توکن ها معمولا برای استفاده در یک پروژه یا برنامه غیرمتمرکز ساخته می شوند. ساخت توکن های جدید کار سختی نیست، اما این اهداف یک پروژه و میزان موفقیت آن در نیل به این اهداف است که ارزش توکن ها را تعیین می کند. اجازه دهید با مثالی ساده توضیح دهیم.

فرض کنید شما بلیط یک شرط بندی بر روی مسابقه فوتبال را خریده اید. شما با این بلیط تنها می توانید در این مسابقه شرکت کنید و هرگز نمی توان با آن به سینما رفت و از تماشای فیلم لذت برد! از طرفی ارزش این بلیط شما بستگی به موفقیت تیمی دارد که شما حاضر شدید بر روی برد آن شرط بندی کنید. اگر تیم شما شانس برد بیشتری داشته باشد، بلیط شرط بندی شما هم ارزش بیشتری پیدا می کند.

توکن ها قابلیت های جذابی در جذب سرمایه دارند. شرکت های تازه تاسیس می توانند با تبلیغ و مشخص سازی اهداف خود، تعداد مشخصی از توکن های شرکت را به مردم فروخته و سرمایه لازم را جمع آوری کنند. به تدریج و با راه اندازی شرکت، ارزش توکن های در دست مردم افزایش می یابد و مالکان آنها می توانند توکن ها را انتقال و یا نگهداری کنند. این تنها کاربردی ساده از توکن ها بود!

آشنایی با انواع توکن

توکن ها را بر اساس نحوه عملکرد و کاربرد می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد:

۱ – توکن های فرق توکن و سکه کاربردی (Utility Tokens)

نوعی ارز دیجیتال است که از آن برای خرید کالا و خدمات و یا پرداخت هزینه ها در یک پروژه خاص استفاده می شود. این نوع از توکن ها، از رایج ترین ارزهای دیجیتال موجود در بازار کریپتوکارنسی ها هستند. توکن لینک (Link) نمونه ای از یک توکن کاربردی است که می توان برای پرداخت هزینه پلتفرم چین لینک از آن استفاده کرد.

۲ – توکن های جایزه (Reward tokens)

این نوع توکن ها برای در نظر گرفتن نوعی امتیاز وفاداری به افراد داده می شود. به همین خاطر به آنها توکن جایزه می گویند. این توکن ها بر روی یک بلاک چین خاص طراحی می شوند. ولی ارزش آنها الزاما برابر با توکن های استاندارد نیست.

۳ – توکن های امنیتی (Securities tokens)

توکن های امنیتی نقش اوراق بهادار را دارند. به همین خاطر به آنها توکن های بهادار هم می گویند. این توکن ها سهامی یک شرکت یا پروژه هستند که پس از اتمام دوره عرضه اولیه، به خریدار داده می شود. هر یک از این نوع توکن ها نشان دهنده یک حقوق مشخص و مالکیت بخشی از شرکت است. ارزش این توکن ها هم چون سهام بورسی، وابسته به عملکرد شرکت است. و در کل توسط قوانین خاص فدرال و قانون تجارت سهام محدود می شوند. این توکن ها را می توان در بستری خارج از پلتفرم مخصوص آنها هم استفاده کرد.

۴ – توکن های غیر قابل معاوضه (NFT tokens)

این نوع از توکن ها ویژگی های خاصی دارند و اکثرا از آنها برای خرید و فروش آثار هنری استفاده می شود. توکن های موجود در این مجموعه ارزش برابری ندارند و هر توکن از امضای خاصی برخوردار است؛ بنابراین نمی توان آنها را با یکدیگر تعویض کرد. از این رو به آنها توکن های غیر قابل معاوضه می گویند.

۵ – توکن های ارزی (Currency tokens)

توکن های ارزی برای پرداخت خریدها طراحی می شوند و ویژگی هایی مانند رمز ارزهای واقعی دارند. این توکن ها را می توان با دیگر رمز ارزها و ارزهای فیات معامله و یا برای دیگران ارسال کرد.

۶ – توکن های دارایی (Asset tokens)

نوع دیگری از توکن ها وجود دارد که توسط دارایی های واقعی هم چون طلا، اوراق قرضه و یا املاک پشتیبانی می شوند. به همین دلیل به آنها توکن های دارایی می گویند. با استفاده از این توکن ها می توان اموال فیزیکی را در بازار ارز دیجیتال خرید و فروش کرد. توکن های دارایی نشان دهنده ارزش واقعی اموالی هستند که پوشش می دهند.

تفاوت کوین و توکن

تا به اینجای کار باید تفاوت بین کوین و توکن را فهمیده باشید. مهمترین فرق کوین و توکن در برخورداری از یک شبکه مستقل بلاک چین است. کوین ها شبکه بلاک چین اختصاصی خود را دارند اما فرق توکن و سکه توکن ها در بستر بلاک چین کوین های دیگر طراحی می شوند. البته توکن ها می توانند پس از توسعه یافتن، بلاک چین مستقل خود را راه اندازی و به کوین تبدیل شوند.

از کوین و توکن می توان برای پرداخت استفاده کرد. اما توکن ها قابلیت های بیشتری دارند و می توان از آنها برای راه اندازی یک کسب و کار و یا شرکت استفاده کرد. کوین ها فقط برای پرداخت ارزش یک کالا و یا جنس استفاده می شوند و کارایی های پول فیزیکی را دارند.

یکی دیگر از مهمترین تفاوت کوین و توکن در معیارهای تعیین ارزش آنها است. ارزش هر کوین بر اساس میزان عرضه و تقاضایی که برای آن در بازار وجود دارد، تعیین می شود. اما توکن ها به خودی خود ارزشی ندارند و ارزش توکن ها وابسته به میزان موفقیت پروژه یا شرکتی است که آنها را طراحی کرده است.

دیگر تفاوت های بین کوین و توکن

موضوع بعدی که در ارتباط با تفاوت کوین و توکن می توان به آن اشاره کرد، بحث ایجاد آنهاست. توکن را می توان به راحتی و با هزینه ای بسیار کم، در بستر یک شبک بلاک چین ایجاد کرد. اما ساخت کوین بسیار دشوار است و نیاز به ایجاد یک پلتفرم مستقل دارد.

اکثر کوین ها قابل استخراج هستند و یا خود شرکت موسس آنها را به صورت قطره چکانی به بازار تزریق می کند. اما توکن ها به روش عرضه اولیه یا همان ICO بین متقاضیان تقسیم می شوند.

از دیگر فرق های بین کوین و توکن، بحث برخورداری از کیف پول اختصاصی است. کوین ها می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند. اما توکن ها را تنها می توان در کیف پول بلاک چین میزبان ذخیره کرد.

کلام آخر

شاید حتی پس از مطالعه این مطلب، درک تفاوت کوین و توکن برای شما مشکل باشد. این یک موضوع طبیعی است؛ چون شما برای سرمایه گذاری بر روی بهترین ارزهای دیجیتال به اطلاعات جامع و کاملی در این زمینه نیاز دارید و باید بیشتر مطالعه کنید. برای تشخیص اینکه کدام ارز دیجیتال کوین است و کدام یک توکن، می توانید به سایت معتبر کوین مارکت کپ مراجعه کنید. در سراسر این مطلب سعی شد که با زبانی ساده فرق بین کوین و توکن را به شما یاد دهیم. اما اگر باز سوالی در این زمینه داشتید، آن را در بخش دیدگاه ها با ما در میان بگذارید تا شما را راهنمایی کنیم.