معایب صرافی‌های متمرکز

تعداد کاربران: صرافی‌های متمرکز، سابقه فعالیت طولانی‌تری دارند؛ بنابراین برای معامله‌گران شناخته‌شده‌تر هستند. این خصوصیت آن‌ها تا تعداد کاربران صرافی‌های متمرکز، بسیار بیشتر از صرافی‌های غیرمتمرکز باشد.

صرافی ارز دیجیتال ایرانی بدون احراز هویت

بازار ارزهای دیجیتال در دنیای امروز حرف زیادی برای گفتن دارد، در این بازارها به معامله و خرید و فروش ارزهای دیجیتال می‌پردازند؛ برای انجام معاملات ارزهای دیجیتال نیاز به یک صرافی معتبر با امنیت بالا می باشد که هر صرافی مراحل مخصوص به خود را برای عضویت کاربرانش دارد.

صرافی های ارز دیجیتال چیست؟

به این صرافی ها به اصلاح ایکسچنج می گویند، در واقع به پلتفرم های آنلاینی که به عنوان یک رابط در بازار ارزهای دیجیتال برای انجام معاملات گوناگون مورد استفاده قرار می گیرند، صرافی ارزهای دیجیتال گفته می شود.

انواع صرافی ارز دیجیتال

دو نوع صرافی ارز دیجیتال وجود دارند که به شرح زیل می باشند.

1. صرافی متمرکز
2. صرافی غیرمترکز

آشنایی با صرافی متمرکز

در صرافی های‌ متمرکز شخصی مسئول کنترل و تایید معاملات است که مورد اعتماد تمامی کاربران صرافی می باشد، این فرد تمامی تراکنش ها و ترید های افراد را مشاهده و مدیریت می‌کند. این صرافی دارای مزایا و معایبی می باشد که در ادامه خواهیم گفت.

مزایا صرافی متمرکز

• راحت و بدون دردسر از آن استفاده کنید.
• اعتماد کاربران به صرافی بالا است.
• این صرافی نقدینگی بالایی دارد.

معایب صرافی متمرکز

• این صرافی ها دارای احراز هویت می باشند.
• این صرافی قابل هک توسط هکر ها می باشد و در صورت هک شدن سرمایه شما نابود می شود.
• خرید و فروش و معاملات ارزهای دیجیتال توسط صرافی کنترل می شود.

صرافی بایننس یک صرافی متمرکز است که یکی از محبوب ترین صرافی های روز دنیا می باشد.

صرافی های غیر متمرکز

در صرافی های غیرمتمرکز بر خلاف نوع متمرکز کاربران به طور مستقیم با هم در ارتباط هستند، یعنی دیگر هیچ فردی از طرف صرافی برو روی تراکنش ها و تریدها مدیریت ندارد؛ در این نوع صرافی هنگامی که کاربری بخواهد ارز دیجیتال خود را بفروشد دیگر نیازی به ارسال این ارزها به حساب صرافی ندارد و این کار را به طور مستقیم از کیف پول انجام می دهد، این کار از هک شدن کیف پول جلوگیری می کند؛ برای انجام معاملات در این صرافی تنها کافیست کیف پولتان را به حساب صرافی متصل کنید.

مزایا صرافی غیرمتمرکز

• در این صرافی ها نیازی به احراز هویت نیست.
• خرید و فروش مستقیم با کاربران.
• در این صرافی ها لازم به دادن اطلاعات اضافی به صرافی نمی باشد.

معایب صرافی غیرمتمرکز

• این صرافی ها رابط کاربری پیچیده ای دارند و مناسب استفاده برای کاربران تازه وارد و مبتدی نمی باشد.

احراز هویت چیست و‌ چرا حائز اهمیت است؟

احراز هویت وسیله ای برای اثبات موجودیت خود به افرادی که شما را نمیشناسند است؛ به وسیله ی احراز هویت می توانید اعتماد افراد یا نهادهای مختلف را جلب کنید، برای احراز هویت باید شخصی را که ادعا کردید شما هستید را ثابت کنید، زمانی که وارد بازار کریپتوکارنسی شدید برای انجام خرید و فروش ارز دیجیتال باید در صرافی ارزهای دیجیتال ثبت نام کنید، برای ثبت نام لازم است تا نام و سایر مشخصات خود را وارد کنید و سپس مشخصاتی را که به عنوان مشخصات خود ارسال کردید را ثابت کنید تا از کلاهبرداری های احتمالی جلوگیری شود.

در بازار خرید و فروش ارزهای دیجیتال همواره مبالغ بالای پول بین کاربران جابجا می شود، صرافی ها برای جلوگیری از خطرهای احتمالی موظف می باشند تا هویت کاربران خود را شناسایی و سپس تایید کنند.

احراز هویت همواره فوایدی را برای صرافی و کاربر داشته است که در ادامه شرح خواهیم داد:

• در صورتی که احراز هویت نکرده باشید اگر سارق حساب شما را سرقت کند می تواند حساب شما را تخلیه کند، پس بهتر است احراز هویت انجام دهید تا این اجازه به سارقان داده نشود.
• احراز هویت از پولشویی جلوگیری می کند، کلاهبردارانی هستند که برای رد گم کنی پول های خود را به ارزهای دیجیتالی تبدیل می کنند، اگر احراز هویت کنید باعث می شود تا مشخصات کلابردار رو شده و دیگر پولشویی ممکن نباشد.
• احراز هویت از استفاده از حساب های اجاره ای جلوگیری می کند، حساب هایی اجاره تلقی می شوند که در آن کاربر با رضایت شخصی خود حساب خود را در قبال دریافت پول در اختیار شخص دیگری می گذارد، افرادی که حساب های خود را اجاره می دهند کار غیر قانونی انجام میدهند که پیگرد قانونی دارد، با احراز هویت از این قبیل کارهای مجرمانه جلوگیری می شود.

به چند روش احراز هویت انجام می شود؟

احراز هویت چند نوع دارد که به صورت زیر است:

1. آسان ترین راه احراز هویت استفاده از نام کاربری و رمز عبور می باشد که راه کارسازی نیست و بسیار ضعیف می باشد.
2. برای احراز هویت از کارت هوشمند که وسیله ای فیزیکی است، استفاده می شود.
3. از تایید هویت دوعاملی برای احراز هویت استفاده می شود که ترکیبی از دو روش بالا است.

در گذشته صرافی ارز دیجیتال چگونه احراز هویت انجام می داد؟

در اوایل روی کار آمدن ارزهای دیجیتال و انجام معاملات این ارزها توسط مشتریان، کلاهبرداری هایی توسط شیادان صورت گرفت که همین امر صرافی ها را به احراز هویت مشتریان خود وا داشت. در ابتدای کار روش کار احراز هویت از طریق کارت ملی یا کارت بانکی بود که گاها بعضی صرافی ها برای امنیت بیشتر یک دست نوشته هم از متقضیان دریافت می کردند؛ اما با این وجود گاهی اوقات همچنان مشکلاتی برای کاربران به وجود می آمد؛ مثلا فروشندگان ارزهای دیجیتال در بعضی مواقع از مشخصات مشتریان خود سوءاستفاده می کردند و از تصاویر و مدارکی که مشتریان برای آنها ارسال کرده بودندبرای به جای مشخصات خود استفاده می کردند.

به همین خاطر برای کاهش ریسک های احتمالی و جلوگیری از سوءاستفاده ی افراد سودجو، تغیراتی در نحوه انجام احراز هویت ایجاد شد؛ این تغیرات به این صورت بود که هنگامی که میخواستید عکس بگیرید، باید دستنوشته ای درون عکس قرار میدادید که در آن از دلیلی که میخواهید احراز هویت کنید، نام فروشگاه یا فروشنده و همچنین تاریخ همان روز را عنوان می کردید. پس از طی مراحلی که گفته شد، برای اطمینان خاطر بیشتر باید اصل فایل را برای خود نگه می داشتید؛ برای خرید و فروش ارز از افراد متفرقه نیز، از سوابق کاری آنها خود را مطلع کنید و سعی کنید این افراد در بازار ارزهای دیجیتال معروف باشند.

تاریخچه احراز هویت چیست؟

در همه ی ادوار تاریخ احراز هویت به گونه های متفاوت انجام می شده است؛ احراز هویت در گذشته امری بسیار پیچیده و چالش برانگیز بود؛ روش کار آن به این صورت بود که از قدرت ذهن برای به خاطر آوردن افراد توسط چهره، اندازه ی قد، قدرت جسمانی و سایر مشخصات فردی، استفاده می شد که طبیعتا در اکثر اوقات با خطا مواجه می شد؛ بنابراین وجود این خطاها نهایت منجر به ظهور روش های نوین برای احراز هویت شد؛ چند نمونه از این روش ها عبارت اند از: استفاده از جواهرات مخصوص، سرشماری دولتی، گذرنامه ها، اثر انگشت، سوابق دیجیتالی و..؛ به مرور زمان و با پیشرفت جامعه ی بشریت احراز هویت هم پیشرفته تر و پیچیده تر از گذشته شد؛ امروزه نیز در عصر دیجیتال از روش های خاصی برای احراز هویت انجام می شود؛ شماره شناسنامه، شماره شناسایی، شماره کارت ملی، آپلود کردن عکس خود و غیره از روش های احراز هویت در امروز می باشد، در صرافی های ارز دیجیتال نیز با ورود به سایت این صرافی ها و با انجام مراحل خواسته شده می توانید به احراز هویت خود بپردازید.

نحوه احراز هویت در خرید و فروش ارزهای دیجیتال در ایران

در حوزه ی ارزهای دیجتال کلاهبرداری های زیادی انجام می شود از این رو فروشندگان برای جلوگیری از این کلاهبرداری ها از کاربران خود احراز هویت می کنند. برای انجام احراز هویت کاربران ایرانی باید عکس کارت ملی و کارت بانک را همراه با سلفی از تصویر خود برای صرافی ارسال کند.

برای اطلاع از خ رید و فروش ارز دیجیتال بدون احراز هویت در ایران و جهان می توانید به سایر مقالات موجود در یوریپتو مراجعه کنید.

صرافی ارز دیجیتال ایرانی بدون احراز هویت

سوالی که ممکن است در ذهن مخاطب ایجاد شود این است که آیا می شود در صرافی ارز دیجیتال ایرانی بدون احراز هویت معامله کرد؟

عضویت در صرافی های خارجی بدون احراز هویت ممکن است، اما کاربران ایرانی به دلیل تحریم های موجود نمی توانند با آی پی ایرانی در این صرافی ها عضو شوند ولی با نرم افزارهای تغیر آی پی اینکار ممکن است. اما در صرافی های ایرانی تا به این لحظه موردی مشاهده نشده که بدون احراز هویت کاربران، آن ها را به عضویت در خود درآوردند. صرافی های موجود در ایران از کاربران ایرانی ابتدا احراز هویت می کنند سپس به آنها خدمات خود را ارائه می دهند.

معمولا افراد تمایل دارند تا از صرافی آنلاین ایرانی بدون احراز هویت استفاده کنند، این افراد هر یک برای انتخاب این صرافی ها دلایل مخصوص به خود را دارند، اما دلیلی که بین این افراد مشترک است ممکن است این باشد که این افراد علاقه ای به افشای اطلاعات خود ندارند.

تفاوت احراز هویت در صرافی ارز دیجیتال و کارگذاری بورس چیست؟

افتتاح حساب در صرافی های ارز دیجیتال بسیار راحت می باشد؛ در این صرافی ها ابتدا با وارد کردن یک ایمیل و گذرواژه مناسب و سپس تایید آدرس ایمیل، ثبت نام می کنید و سپس فرآیند احراز هویت را انجام می دهید؛ مراحل احراز هویت در صرافی ها در این مقاله ذکر شده است؛ در مقابل در کارگذاری ها نیز مراحل ثبت نام همانند صرافی ها ساده می باشد؛ احراز هویت در کارگذاری های بورس بسیار سریع‌تر از صرافی های ارز دیجیتال می باشد و طی مدت نیم ساعت احراز هویت انجام می شود، پس از تایید حساب شما معایب صرافی‌های متمرکز و باز شدن آن، شما می توانید معاملات خود را در بورس آغاز کنید؛ در برخی کارگذاری ها نیز همانند صرافی ها احراز هویت لازم نیست.

نتیجه گیری

برای عضویت در صرافی های ارز دیجیتال خارجی و ایرانی لازم است احراز هویت انجام شود، عدم احراز هویت منجر به اتفاقات جبران ناپذیری می شود، در ایران تا کنون روشی مشاهده نشده که بتوان در آن احراز هویت انجام نداد، بنابراین برای جلوگیری از اقدامات افراد سودجو بهتر است احراز هویت انجام گیرد، در مقاله بالا همه ی آنچه که از احراز هویت در ایران و خارج لازم به دانستن بود آوردیم؛ شما می توانید ضمن مطالعه ی مطالب بالا از تجربیات خود برای ما در بخش نظرات صحبت کنید.

صرافی متمرکز و غیرمتمرکز چیست و کدام‌یک بهتر است؟

این‌ قبیل از سوالات ممکن است سوالاتی باشد که برای هر فردی که تازه وارد دنیای رمز ارزها شده و قصد خرید ارز دیجیتال را دارد به وجود آید.

ما در این مقاله قصد داریم تا تفاوت‌های صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز را بررسی کنیم اما قبل از آن باید گفته شود صرافی ارز دیجیتال چیست؟

شما ممکن است اندک اطلاعاتی در مورد صرافی‌ها داشته باشید با این حال اشاره کوچکی در این مقاله به آن می‌کنیم

صرافی ارز دیجیتال یک واسطه است برای خرید و فروش رمزارزهای مختلف که معمولا در ازای خدماتی که ارائه می‌دهند کارمزد دریافت می‌کنند.

در کل ما دو نوع صرافی داریم صرافی‌های متمرکز (CEX) و صرافی‌های غیر متمرکز (DEX)، هر دو نوع صرافی از نظر کنتـرل، امنیت، محبوبیت،کارمزد، مقررات، ویژگی هاو امکانات، نقدینگی و سرعت تفـاوت هایی دارند.

صرافی متمرکز چیست؟

صرافی متمرکز به صرافی گفته می‌شود که یک فرد یا واسطه معتبری برای کمک به رسیدگی دارایی‌ها و انجام معاملات وجود داشته و بر معاملات کاربران نظارت می‌کنند.

معاملات صرافی‌ های متمرکز در بلاکچین‌ها قابل مشاهده نیستند و چنین صرافی‌هایی نیاز به اطلاعات کاربر برای احراز هویت دارند. اما اگر یک شرکت حقوقی هستید، باید اطلاعات شرکت خود را به صرافی ارائه دهید تا بتواند حساب شما را تأیید کند.

در این گونه صرافی‌ها معمولا هرچه اطلاعات بیشتری به صرافی داده شود میزان سقف برداشت و پرداخت برای کاربر بیشتر می‌شود و اگر دچار مشکل فنی یا فراموشی رمز عبور خود شوید می‌توانید با پشتیبانی صرافی تماس بگیرید.

از نمونه‌های صرافی متمرکز می‌توان به بایننس، کوکوین، کوین بیس و… اشاره کرد.

مزایای صرافی متمرکز

• محبوبیت زیاد بین سرمایه‌گذاران
• ارائه امکانات بیشتر به کاربران
• حجم نقدینگی بالا
• سرعت زیاد در پردازش معاملات

معایب صرافی متمرکز

• امکان هک شدن و ناپدید شدن یک شبه سرمایه کاربران
• کنترل بر روی داده‌ها و اطلاعات کاربران
• محاسبه کارمزدها بر اساس تعداد سفارشات افراد

صرافی غیر متمرکز چیست؟

صرافی غیر متمرکز ارزهای دیجیتال در واقع به صرافی گفته می‌شود که افراد می‌توانند بدون نیاز به باز کردن حساب در صرافی، معاملات ارزهای دیجیتال خود را به صورت همتا به همتا و بدون واسطه انجام دهند.

تنها در ابتدای کار نیاز است تا در صرافی متمرکزی ارزهای فیات خود را به ارز دیجیتال تبدیل کنند و سپس برای مبادلات ارزهای خود به صرافی غیرمتمرکز مراجعه نماید.

از جمله صرافی‌هایی که می‌توان در این زمینه نام برد: یونی سوآپ، پنکیک سوآپ، شیبا سوآپ و…

مزایای صرافی غیرمتمرکز

• عدم نیاز به احراز هویت و حریم خصوصی پیشرفته
• انجام معاملات به صورت همتا به همتا به وسیله قراردادهای هوشمند
• کنترل کامل حساب‌ها توسط کاربران
• امنیت بالا و مقاوم در برابر حمله هکرها
• کارمزد پایین نسبت به صرافی متمرکز

معایب صرافی غیرمتمرکز

• محبوبیت و امکانات کم‌تر به نسبت صرافی متمرکز
• میزان نقدینگی کم
• سرعت پایین در پردازش معاملات

مقایسه صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز

صرافی متمرکز	صرافی غیر متمرکز
کنترل	تحت کنترل شخص ثالث	تحت کنترل تمامی کاربران
محبوبیت	محبوبیت زیاد	محبوبیت کم
سرعت	اجرای سریع معاملات	نیازمند چند دقیقه زمان برای انجام معاملات
نقدینگی	نقدینگی بالا	نقدینگی کم
مقررات	قانون‌گذاری آسان و نیاز به احراز هویت	قانون گذاری پیچیده و بدون نیاز به احراز هویت
ویژگی‌ها و امکانات	امکانات و ویژگی‌های زیاد	امکانات محدود
امنیت	در معرض تهدید هکرها	امنیت بالا (امکان هک توسط هکرها کم است)
کارمزد	محاسبه بر اساس تعداد سفارشات	کارمزد کم (گاهی اوقات صفر)

کلام آخر

در این مقاله در مورد صرافی‌ها و انواع صرافی‌های ارز دیجیتال گفته شد.

صرافی غیرمتمرکز مشابه صرافی متمرکز است معایب صرافی‌های متمرکز با این تفاوت که تحت کنترل شخص ثالثی نیست و تمامی اطلاعات مرتبط با معاملات برروی بلاک‌چین ذخیره می‌شود و به همین علت کم‌تر در معرض تهدید حمله هکرها است.

با این حال باز هم ممکن است ابهاماتی از جمله عدم امکان رد یابی و تعیین قوانین در صرافی­ های غیر متمرکز موجب شود تا در انتخاب صرافی تردید داشته باشید که این وابسته به نیاز و انتظارات کاربر از یک صرافی است معایب صرافی‌های متمرکز که کدام‌یک را انتخاب کند متمرکز یا غیرمتمرکز؟

آشنایی با مکانیزم AMM و کاربرد آن در صرافی های غیرمتمرکز

یکی از اهداف اصلی به وجود آمدن بیتکوین و در ادامه آن بازار رمزارزها، ایجاد دنیایی غیرمتمرکز بوده است. کاربران بازار رمزارزها نیز پیرو همین موضوع، همواره علاقه‌مند به استفاده از خدمات غیرمتمرکز بوده‌اند و به همین دلیل همیشه به دنبال راه‌حلی برای ایجاد یک سیستم تبادلاتی (صرافی) غیرمتمرکز بوده‌اند. در اواخر سال 2018 اپلیکیشن غیرمتمرکز Uni-Swap با بهره‌گیری از مکانیزمی به نام مکانیزم بازار ساز خودکار (AMM)، برای اولین بار امکان تبادل غیرمتمرکز دارایی‌های دیجیتالی را برای کاربران بازار رمز ارزها فراهم کرد. اما مکانیزم amm چیست؟ آیا با نحوه کار استخرهای نقدینگی آشنایی دارید؟

در ادامه با بیتفا همراه باشید تا به معرفی نحوه کار این مکانیزم پرداخته، به صورت کامل با آن آشنا شویم و به سوالات ذکر شده پاسخ دهیم!

نحوه کار صرافی‌های متمرکز (CEX)

برای درک بهتر مکانیزم AMM و نحوه کار صرافی‌های غیرمتمرکز بهتر است ابتدا با صرافی‌های متمرکز آشنا شوید. صرافی‌های متمرکز مانند صرافی‌های بایننس و کوکوین، نحوه کاری سنتی و متمرکزی دارند. این نوع صرافی‌ها با دفتر سفارشات (Order-Book) و بازارسازها متمرکز (Market-Maker) کار می‌کنند؛ به این صورت که در این نوع ساز و کار یک گروه فروشنده و یک گروه خریدار وجود دارند و علاوه بر این دو، یک گروه نیز تحت عنوان بازارساز فعالیت دارد که دو گروه خریداران و فروشندگان را به یکدیگر متصل می‌کند. با یک مثال این نوع ساز و کار را بیشتر توضیح دهیم.

با بیت کوین مثال بزنیم؛ گروهی از افراد که قصد فروش دارند (فروشندگان)، میزان حجم و پیشنهاد قیمتی خود برای به فروش رساندن بیت کوین‌ را ثبت می‌کنند. در مقابل گروهی از افرادی نیز که قصد خرید دارند (خریداران)، حجم مورد نیاز و پیشنهاد قیمتی برای خرید بیت کوین را ثبت می‌کنند. این پیشنهادات همگی در یک دفتر سفارشات ثبت می‌شوند و گروهی تحت عنوان بازارساز این پیشنهادات را بررسی کرده و یک قیمت متعادل تحت عنوان قیمت بازار برای هر دو گروه ایجاد می‌کنند. آن‌ها خریداران و فروشندگانی که پیشنهاد قیمتی برابر برای خرید و فروش دارایی‌های خود در نظر داشته‌اند را به یک دیگر متصل کرده و از هر دو طرف یک میزان کارمزد دریافت می‌کنند؛ به این کار، ایجاد کردن بازار گفته می‌شود. این نوع ساز و کار علاوه بر بازار رمز ارزها، در اکثر بازارهای مالی دیگر نیز استفاده می‌شود. اما مشکلی که کاربران بازار رمز ارزها با صرافی‌های متمرکز دارند ماهیت متمرکز بودن آن می‌باشد. در ادامه با معایب آن آشنا خواهیم شد!

معایب صرافی‌های متمرکز چیست؟

همانطور که بالاتر به آن اشاره کردیم و از اسمشان نیز مشخص است، صرافی‌های متمرکز ماهیت متمرکز دارند. به این صورت که قدرت مدیریت در جهت ایجاد بازار، در دستان گروهی مشخص از افراد یعنی همان بازار سازان قرار دارد و آن‌ها می‌توانند قیمت را دستکاری کنند. این موضوع خلاف اهداف اصلی کریپتوکارنسی‌ها یعنی غیرمتمرکز سازی می‌باشد. به همین دلیل جامعه رمز ارزها به فکر ایجاد یک ساز و کار جدید و غیرمتمرکز افتادند؛ ساز و کاری که AMM یا همان بازار ساز خودکار نام گرفت و باعث ایجاد صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) و رشد چشمگیر حوزه DeFi شد.

آشنایی با صرافی‌های غیرمتمرکز

در صرافی‌های غیرمتمرکز برخلاف صرافی‌های متمرکز، از دفتر سفارشات استفاده نمی‌شود و در این نوع صرافی‌ها خریدار و فروشنده وجود ندارد. این نوع صرافی‌ها مبتنی بر مکانیزم AMM فعالیت می‌کنند و متشکل از استخرهای نقدینگی، تامین کنندگان نقدینگی و کاربران صرافی می‌باشند. در ادامه با هر کدام از این موارد آشنا خواهیم شد.

استخرهای نقدینگی در صرافی‌های غیرمتمرکز

استخرهای نقدینگی همانطور که از اسمشان معلوم است، نقدینگی لازم برای اپلیکیشن‌ها غیرمتمرکز و پروتکل‌های فعال در حوزه DeFi را تامین می‌کنند و پررنگ‌ترین نقش را در مکانیزم AMM ایفا می‌کنند. این استخرها درواقع قراردادهای هوشمندی هستند که تامین کنندگان نقدینگی دارایی‌های خود را در آن‌ها قفل کرده و نقدینگی مورد نیاز را تامین می‌کنند. (برای اطلاعات بیشتر در رابطه با استخرهای نقدینگی پیشنهاد می‌کنم ویدئو "استخرهای نقدینگی (Liquidity pool) چیست؟" را از سایت بیتفا مشاهده کنید)

تامین کنندگان نقدینگی

تامین کنندگان نقدینگی (Liquidity Provider) که به آن‌ها LP نیز گفته می‌شود، کاربرانی هستند که رمز ارزها و توکن‌های خود را در قراردادهای هوشمند یا همان استخرهای نقدینگی قفل کرده و ایجاد نقدینگی می‌کنند. این کاربران دارایی‌های خود را در اختیار پلتفرم‌ها قرار می‌دهند تا توسط کاربران مورد استفاده قرار گیرد؛ در مقابل از کاربرانی که از این نقدینگی‌ها استفاده می‌کنند، درصدی را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند.

کاربران صرافی‌های غیرمتمرکز

در صرافی‌های غیرمتمرکز خریدار یا فروشنده معایب صرافی‌های متمرکز وجود ندارد و هر دو نقش یکسانی دارند. بالاتر با استخرهای نقدینگی آشنا شدیم، این نوع استخرها معمولاً به صورت جفت ارز فعالیت می‌کنند؛ برای مثال استخر BTC/ETH را فرض کنید، در این استخر باید ارزش برابری از هر کدام از ارزهای بیت کوین و اتریوم قرار بگیرد، برای مثال اگر ارزش بیت کوین برابر 20,000 دلار و اتریوم برابر با 2,000 دلار باشد به ازای هر واحد بیت کوین، 10 واحد اتریوم باید در این استخر وجود داشته باشد.

کاربری که قصد تبدیل کردن اتریوم‌های خود به رمزارز بیت کوین را داشته باشد، باید اتریوم‌های خود را در این استخر قرار دهد تا بتواند به نسبت مشخص (ده به یک) بیت کوین از استخر برداشت کند.

مجموعه‌‌ای از موارد گفته شده، ساز و کار AMM را تعریف می‌کند.

نحوه کار مکانیسم بازارساز خودکار (AMM)

در این نوع ساز و کار تامین کنندگان نقدینگی، دو نوع ارز را با نسبت‌ها مختلف در یک قرارداد هوشمند یا همان استخر نقدینگی قفل می‌کنند و استخر مورد نظر فعالیت خود را شروع می‌کند. برای مثال یک تامین کننده نقدینگی، استخری به صورت جفت ارز برای دو توکن X و Y ایجاد می‌کند. این کاربر 1000 واحد از توکن X و 500 واحد از توکن Y را در این استخر قرار می‌دهد؛ در نتیجه نسبت قیمتی این دو رمزارز به معایب صرافی‌های متمرکز صورت دو به یک (1:2) می‌باشد و کاربران برای برداشت هر واحد از توکن Y می‌بایست 2 واحد از توکن X را در آن استخر قرار دهند و برعکس. البته کاربر یک میزان کارمزد نیز علاوه بر آن باید به عنوان پاداش تامین کننده پرداخت کند؛ این میزان پاداش در اکثر پلتفرم‌ها معمولاً عددی بین 0.3 تا 0.25 درصد از کل تراکنش می‌باش؛ یعنی 2.5 تا 3 دلار به معایب صرافی‌های متمرکز ازای هر 1000 دلار معامله.

مکانیزم AMM درواقع وظیفه کنترل و ایجاد نسبت قیمتی درست میان این دو رمزارز (جفت ارز) را برعهده دارد.

مشکل اولیه ساز و کار AMM

برای درک بهتر مشکل مدل اولیه AMM یک مثال واقعی از این ساز و کار بزنیم.

استخر ETH/USDT را تصور کنید، فرض کنید قیمت جهانی رمزارز ETH برابر 1000 دلار و قیمت رمزارز USDT برابر با 1 دلار می‌باشد؛ در نتیجه نسبت این دو ارز در این استخر به صورت 1 به 1000 (1:1000) می‌باشد. موجودی این استخر اگر در کل برابر با 10,000 دلار باشد، از آنجایی که نصف موجودی این استخر باید ETH و نصف دیگر آن USDT باشد در نتیجه در این استخر 5,000 دلار یا 5 واحد رمزارز ETH و 5,000 دلار یا 5,000 واحد رمزارز USDT قرار دارد.

کاربر (A) را تصور کنید که 1000 واحد رمزارز USDT دارد و قصد تبدیل کردن USDTهای خود به رمزارز ETH را دارد. او 1000 واحد رمزارز USDT خود را در این استخر قرار می‌دهد؛ در نتیجه بنا بر دانشی که تا به حال از نحوه کار استخرهای نقدینگی (درواقع همان مکانیزم AMM) کسب کرده‌ایم، این کاربر 1 واحد رمزارز ETH از استخر برداشت می‌کند. پس از انجام شدن این مبادله موجودی استخر برابر با 4 واحد ETH و 6000 واحد USDT خواهد بود. (نسبت جفت ارزهای این استخر تبدیل به 1 به 1500 خواهد شد)

اکنون اگر همان کاربر (یا حتی کاربر دیگری) 1 واحد ETH برداشتی خود را مجدد در این استخر قرار دهد بنا بر نسبت جدید این استخر (1:1500)، می‌تواند 1500 واحد USDT برداشت کند. در نتیجه اگر کاربر (A) این کار را انجام دهد، دارایی او از 1000 واحد USDT که در ابتدا داشت، تبدیل به 1500 واحد USDT خواهد شد و موجودی کل استخر برابر با 5 واحد ETH و 4500 واحد USDT خواهد شد. درواقع تامین کننده نقدینگی این استخر 500 واحد USDT متضرر خواهد شد. اما راه حل این مشکل چیست؟

آشنایی با Price Impact، کلید گم شده مکانیسم AMM

مثال قبل به صورت ساده سازی شده و در مقیاس بسیار پایین بود تا بهتر متوجه مطلب شوید. در استخرهای نقدینگی زمانی که حجم معامله کاربر درصد بالایی از کل موجودی استخر باشد، این مشکل پیش می‌آید اما توسعه دهندگان برای برای بهینه‌تر ساختن مکانیسم AMM، الگوریتم constant product market maker (بازارساز ثابت محصول) را توسعه دادند.

این الگوریتم درواقع کارمزدی تحت عنوان Price Impact را طبق فرمولی مبتنی بر یک منحنی محاسبه می‌کند و علاوه بر پاداش تامین کننده نقدینگی، این کارمزد را نیز از کاربر می‌گیرد. کارمزد Price impact در شرایط عادی و در استخرهایی با نقدینگی بالا بسیار ناچیز است (کمتر از 1 دلار به ازای هر 10,000 دلار معامله) اما اگر میزان حجم معامله کاربر، درصد بالایی از کل دارایی قفل شده در استخر باشد این میزان کارمزد نیز طبق همان منحنی ذکر شده افزایش می‌یابد. هدف از ایجاد Price Impact کنترل کردن بهینه‌تر نسبت جفت ارزهای قرار گرفته در استخرها می‌باشد تا فرصت کمتری برای آربیتراژ در این استخرها پیش بیاید. این الگوریتم که برای اولین بار توسط UniSwap ارئه شد، باعث تکامل هرچه بیشتر مکانیزم AMM شده و با رفع مشکل آن، باعث ایجاد کاربرد گسترده برای آن شده است.

ضرر ناپایدار در مکانیسم AMM

ضرر ناپایدار یکی از شایع‌ترین ریسک‌های این مکانیسم و البته کل حوزه DeFi به حساب می‌آید. ضرر ناپایدار زمانی پیش می‌آید که یکی از دو رمزارزی که تامین کننده در استخر قرار داده است، نوسان قیمتی بیشتری نسبت به رمزارز دیگر تجربه کند. در ادامه، این موضوع را با یک مثال ساده توضیح خواهیم داد.

قیمت رمزارز ETH را برابر با 1000 دلار و قیمت استیبل کوین DAI را برابر با 1 دلار فرض کنید. فرد "A" به عنوان یک تامین کننده نقدینگی، 1 واحد ETH و 1000 واحد DAI در این استخر قرار می‌دهد. به جز فرد "A"، تامین کنندگان دیگری نیز در این استخر، نقدینگی تامین کرده‌اند و موجودی کل استخر برابر با 20 واحد ETH و 20,000 واحد DAI معادل 40,000 دلار شده است. در نتیجه سهم از استخر فرد A برابر با 5 درصد می‌باشد.

اکنون فرض کنید درحالی که قیمت رمزارز DAI برابر با یک دلار ثابت مانده است، قیمت جهانی رمزارز ETH به 2000 دلار افزایش بیابد؛ در این شرایط میان قیمت جهانی رمزارز ETH (که برابر با 2000 دلار است) و قیمت آن در این استخر (که برابر با 1000 دلار است) اختلاف ایجاد می‌شود. در نتیجه آربیتراژ گیرها از این فرصت ایجاد شده استفاده می‌کنند و DAIهای خود را در استخر قرار داده‌ و به ازای آن رمزارز ETH از این استخر برداشت می‌کنند.

بعد از این که این آربیتراژ گیری‌ها انجام شده و قیمت رمزارز ETH در استخر با قیمت جهانی آن برابر شد، میزان ETHهای این استخر به دلیل برداشت آربیتراژ گیرها به 14 واحد ETH کاهش یافته و میزان رمزارزهای DAI به دلیل واریز از طرف آربیتراژ گیر‌ها به 28,000 واحد افزایش پیدا می‌کند. با افزایش قیمت ETH موجودی کل این استخر نیز از لحاظ دلاری رشد کرده و از 40,000 دلار به 56,000 دلار افزایش می‌یاید؛ نسبت ارزهای قرار گرفته در استخر هم با نسبت آن‌ها در بازار جهانی (1:2000) برابر شده است. در نگاه اول تامین کنندگان نیز باید سود کرده باشند، اما شرایط فرد "A" را دقیق‌تر بررسی کنیم.

بررسی سود و ضرر فرد A (تامین کننده نقدینگی)

تامین کننده در ابتدا، 1 واحد ETH و 1000 واحد DAI که در مجموع 2000 دلار ارزش دارند را در استخر قرار داده و 5 درصد از سهم استخر را به خود اختصاص داد. این درحالی است که کل دارایی‌های استخر در این مرحله برابر با 20 واحد ETH و 20,000 واحد DAI معادل 40,000 دلار بود. سپس با افزایش قیمت رمزارز ETH و فعالیت آربیتراژ گیر‌ها دارایی کل استخر تبدیل به 14 واحد ETH و 28,000 واحد DAI معادل با 56,000 دلار شد که شاهد 16,000 دلار (40 درصد) رشد بودیم.

از آن جایی که سهم فرد A از کل استخر برابر با 5 درصد است، پس در حال حاضر و پس از فعالیت آربیتراژ گیر‌ها، دارایی‌های او در این استخر برابر با 0.7 واحد رمزارز ETH و 1,400 واحد رمزارز DAI شده است که معادل با 2,800 دلار می‌باشد. در نتیجه این تامین کننده 800 دلار سود کرده است، اما شما فرض کنید او نقدینگی خود را در استخر قرار نمی‌داد.

در این شرایط فرد "A" همچنان 1 واحد ETH (که معادل 2,000 دلار می‌باشد) و 1000 واحد DAI (که معادل 1,000 دلار می‌باشد) خواهد داشت که مجموع آن برابر با 3,000 دلار می‌باشد. درنتیجه اگر او دارایی خود را در استخر قرار نمی‌داد، به جای 800 دلار، 1000 دلار سود می‌کرد، در واقع او به دلیل تامین نقدینگی 200 دلار ضرر کرده است. این موضوع فقط مختص به کاربر "A" نمی‌باشد، بلکه کل استخر نیز شاهد این ضرر بوده‌ است. اگر این استخر مورد هدف آربیتراژ قرار نمی‌گرفت و حجم و میزان دارایی‌های قفل شده در آن ثابت می‌ماند، ارزش دارایی‌های آن (20 واحد ETH و 20,000 واحد DAI) به جای آن که از 40,000 دلار به 56,000 دلار افزایش یابد به 60,000 دلار افزایش می‌یافت و در نتیجه این استخر در مجموع شاهد 4,000 دلار ضرر ناپایدار بوده است.

روش‌های مقابله با ضرر ناپایدار

مثال ذکر شده در بالا، نوع ساده‌سازی شده این اتفاق است و در شرایط واقعی به دلیل کارمزدهایی که استخر از کابران می‌گیرد این میزان ضرر بشدت کاهش می‌یابد و در اکثر مواقع تامین کنندگان به دلیل کارمزدهایی که دریافت می‌کنند، در نهایت سود می‌برند. اما در هر صورت این ریسک وجود دارد و استخرها و تامین کنندگان زیادی درگیر این نوع ضرر شده‌اند.

برای کاهش احتمال و میزان این ضرر، توصیه می‌شود نقدینگی خود را در استخری قرار دهید که جفت ارز قرار گرفته شده در آن، نوسان قیمتی نزدیک‌تری به یک دیگر داشته باشند. البته این نکته را نیز در نظر داشته باشید که پروژه‌های DeFi به دنبال بهینه‌تر ساختن مکانیزم AMM و کم کردن این ریسک، در حال توسعه استخرهایی به صورت تک ارزی و یا صندوق‌های بیمه هستند تا این میزان ریسک را به حداقل برسانند و تامین کنندگان با خیال راحت‌تری سرمایه خود را در این استخر‌ها قرار دهند. اما در مجموع ضرر ناپایدتر فاکتور جدا نشدنی از مکانیزم AMM می‌باشد و تامین کنندگان قبل از کار با این نوع مکانیزم باید در رابطه با این ریسک آگاهی کامل داشته باشند.

جمع‌بندی

مکانیسم AMM را می‌توان قلب تپنده صرافی‌های غیرمتمرکز و حتی DeFi دانست. این مکانیسم محیطی غیرمتمرکز، بدون نیاز به دفتر سفارشات و بدون دخالت شخص ثالث در جهت انجام معاملات ایجاد کرده است. AMM نحوه تعیین قیمت و تایمن نقدینگی به صورت غیرمتمرکز را تعریف می‌کند. انتظار می‌رود در آینده با بهینه‌تر شدن این نوع مکانیزم، کاربرد گسترده‌تری برای صرافی‌های غیرمتمرکز ایجاد شود و درصد زیادی از کاربران از صرافی‌های متمرکز (CEX) به صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) کوچ کنند.

تفاوت صرافی متمرکز و غیرمتمرکز ارز دیجیتال

چقدر تفاوت‌های صرافی متمرکز و غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال را می‌شناسید؟ در این مقاله مزیت‌های صرافی غیرمتمرکز و تفاوت‌های آن با صرافی متمرکز را مورد بررسی قرار داده‌ایم.

اگر بخواهیم در بازار رمز‌ارزها به فعالیت کنیم، جدا از کسب دانش لازم برای شناخت و تشخیص ارز دیجیتال مناسب، باید با ابزارهای ترید و فعالیت در این بازار هم آشنا باشیم. یکی از مواردی که هر فعال بازار ارز دیجیتال باید با آن آشنایی داشته باشد، صرافی‌های ارز دیجیتال است.

با کمک این صرافی‌ها است که می‌توانیم با پرداخت پول‌های فیات (پول رایج و رسمی کشورها مثل ریال) یا سایر رمز‌ارزها، ارز دیجیتال مورد نظر خود را خریداری کنیم.

البته راه‌های دیگری، مثل معامله با دوست و آشنا برای خریداری ارز دیجیتال وجود دارد، اما همواره استفاده از امکانات یک صرافی آنلاین معتبر، یکی از اصلی‌ترین، امن‌ترین و پرطرفدارترین راه‌های معامله رمزارزها بوده است.

صرافی‌های آنلاین ارز دیجیتال (Cryptocurrency Exchange) به دو گروه صرافی متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می‌شوند. هرکدام از این دو نوع صرافی، روش کار متفاوتی دارند که آن‌ها را با یک‌دیگر متمایز می‌کند.

در این مقاله، مدل کاری صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز را معرفی کرده و به بررسی تفاوت‌های بین آن دو می‌پردازیم.

نحوه کار صرافی متمرکز (CEX)

صرافی متمرکز (Centralized exchange) نوعی از صرافی‌های آنلاین است که توسط یک شخص ثالث اداره می‌شود. معامله‌گران ارزهای دیجیتال، برای ثبت هر سفارش خرید و فروش، لازم است ابتدا، پول یا رمز‌ارز خود را به‌حساب صرافی واریز کنند.

همچنین از طریق اکثر این صرافی‌ها می‌توان، ارز دیجیتال را به پول فیات تبدیل کرد.

در برخی از صرافی‌های متمرکز تنها امکان معامله با خود صرافی وجود دارد. به این نوع صرافی‌ها بروکر می‌گویند که در آن خریدار و فروشنده باهم معامله نمی‌کنند. دقیقا مشابه یک مغازه که شما همیشه با فروشنده مغازه معامله می‌کنید.

معمولا در این نوع بروکرها قیمت فروش، گران‌تر از قیمت بازار و قیمت خرید نیز ارزان‌تر از قیمت بازار خواهد بود. اما در این بین، برخی از صرافی‌های متمرکز وجود دارند که خریدار و فروشنده بتوانند به‌صورت مستقیم با هم معامله کنند که به اختصار به آن‌ها صرافی P2P) Peer To Peer) نیز می‌گویند.

این نوع معاملات باعث می‌شود تا قیمت‌های خرید و فروش، متعادل شوند و صرافی تنها یک واسطه بین خریدار و فروشنده است که از کارمزد معاملات بهره می‌برد.

وظیفه اصلی یک صرافی متمرکز، لیست کردن اطلاعات سفارش‌های خرید و فروش و جوش دادن معاملات، بین خریدار و فروشنده است. صرافی‌های متمرکز این کار را از طریق دفاتر سفارش (order book) انجام می‌دهند.

همه اطلاعات مربوط به سفارشات، در یک دفتر کل ثبت می‌شود که دسترسی به آن تنها در اختیار نهاد مرکزی است که مدیریت صرافی را به عهده دارد. با کمک این دفتر کل است که سفارشات به‌صورت اتوماتیک در صرافی تطبیق داده می‌شوند.

اقدامات لازم برای استفاده از امکانات صرافی متمرکز

برای استفاده از خدمات یک صرافی متمرکز ابتدا باید در آن ثبت‌نام کنید. ثبت نام در بعضی از صرافی‌ها بسیار ساده است و فقط با ثبت یک ایمیل انجام می‌شود. اما برای استفاده از خدمات کاملِ بعضی از صرافی‌ها باید علاوه‌بر ایمیل خود، اطلاعات شناسایی خود را نیز به صرافی بدهید.

مثلا صرافی از شما می‌خواهد که تصویر کارت ملی یا پاسپورت خود را به همراه شماره تلفنتان، ارسال کنید. این به این معنی است که اطلاعات هویتی شما برای صرافی و اشخاصی که به سیستم‌های اطلاعاتی آن دسترسی دارند، شناخته شده خواهد بود.

با گسترش بازار رمزارزها در سراسر دنیا، صرافی‌های متمرکز زیادی ایجاد شده‌اند. این باعث می‌شود، دست ما برای انتخاب یک صرافی مناسب باز باشد. از معتبر‌ترین صرافی‌های متمرکز خارجی، می‌توان به صرافی‌های بایننس، کوکوین، کوین بیس و هوبی گلوبال اشاره کرد.

طی سال‌های اخیر، در ایران نیز چندین صرافی ایجاد شده‌ که خدمات خوبی به کاربران ارائه می‌دهند. این صرافی‌ها که همگی به صورت متمرکز کار می‌کنند، نسبت به صرافی‌های خارجی، مزایا و معایب مخصوص به خود را دارند.

از محبوب‌ترین اکسچنج‌های ایرانی می‌توان به نوبیتکس، تبدیل، رمزینکس و … اشاره کرد. برای آشنایی با بهترین صرافی‌های ایرانی می‌توانید مقاله‌ای که در این رابطه نوشته شده است را مطالعه کنید.

نحوه کار صرافی غیرمتمرکز (DEX)

صرافی‌های غیر‌متمرکز (Decentralized exchanges) نیز یک واسطه بین خریدار و فروشنده هستند. منتها این کار را با روشی متفاوت انجام می‌دهند.

طبق اصول، یک صرافی غیرمتمرکز نباید زیر نظر هیچ شخص یا نهاد مرکزی اداره شود. چنین صرافی‌هایی امکان انجام معایب صرافی‌های متمرکز معاملات شخص به شخص (P2P) را به‌صورت خودکار فراهم می‌کنند.

سازوکار صرافی‌های غیرمتمرکز از طریق قوانینی که بر روی بستر یک شبکه بلاک‌چین، مثل اتریوم یا بایننس کوین برنامه‌نویسی شده‌‌اند، عملی می‌شود.

این قوانین درواقع قراردادهای هوشمندی هستند که برای اجرا شدن، هیچ نیازی به تایید شخصی دیگر ندارند، آن‌ها مانند یک تابع ریاضی، با دریافت یک ورودی مشخص، خروجی از پیش تعیین شده‌ای را اجرا می‌کنند.

برای خرید و فروش از طریق یک صرافی غیر‌متمرکز، نیازی نیست تا ارز دیجیتال خود را به‌حساب صرافی واریز کنید، بلکه با اتصال کیف پول خود به صرافی، می‌توانید سفارش خرید یا فروش ثبت کنید. بعد از اینکه معامله شما انجام شد، تغییرات موجودی حساب را مستقیما در کیف پول خود مشاهده خواهید کرد.

برای درک بهتر تفاوت عملکرد بین صرافی متمرکز و غیرمتمرکز، یک مثال می‌زنیم.فرض کنید در یک دستگاه مثل فلش مموری، فایلی داریم که اطلاعات بسیار مهم و حساسی بر روی آن ذخیره شده است.

حالا نیاز پیدا کرده‌ایم که با استفاده از یک کامپیوتر پیشرفته، پردازشی را بر روی اطلاعات این فایل انجام دهیم؛ برای انجام این کار دو راه داریم.

اولین راه این است که ابتدا اصل فایل را به کامپیوتر انتقال داده و تغییرات لازم را بر روی آن انجام دهیم. سپس اطلاعات آن را به موبایل خود ارسال کنیم. این روش درست مانند نحوه دادوستد ارزهای دیجیتال در صرافی‌های متمرکز است.

راه‌حل دوم این است که بدون کپی‌کردن اصل فایل در رایانه، از طریق اتصال مستقیم، خودِ فلش مموری را به کامپیوتر وصل کنیم. در این صورت هم می‌توانیم با استفاده از سیستم کامپیوتری، عملیات موردنظر را انجام دهیم و در تمام این مدت بدون خارج‌کردن فایل از محل ذخیره اصلی آن، تغییرات لازم را روی آن ایجاد کرده‌ایم. پس از اتمام کار نیز فلش مموری را از کامپیوتر جدا می‌کنیم.

راه‌حل دوم شبیه کاری است که در هنگام معامله از طریق یک صرافی غیرمتمرکز انجام می‌دهیم.

باتوجه‌به نحوه کار صرافی‌های غیرمتمرکز، گفته می‌شود که آن‌ها پیرو راستین اصل عدم تمرکزگرایی (یکی از مهم‌ترین اهداف ایجاد بلاک‌چین‌ها) هستند.

اما این برداشت فعلا کمی عجولانه به نظر می‌رسد، چرا که صرافی‌های غیر‌متمرکز، مدت کوتاهی است که کار خود را شروع کرده‌اند و ممکن است هنوز موفق به اجرای کامل تمرکززدایی، نشده باشند.

در ادامه بررسی تفاوت‌های صرافی متمرکز و غیرمتمرکز به معرفی چنر صرافی غیرمتمرکز می‌پردازیم. به‌عنوان چند نمونه از صرافی‌های غیر‌متمرکزی که در زمان نوشتن این مقاله شناخته شده هستند، می‌توان صرافی‌های یونی سواپ (Uniswap)، پنکیک سواپ (PancakeSwap) و سوشی سواپ (Sushiswap) را نام برد.

در ادامه تعدادی از محبوب‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز حال حاضر را خدمت شما معرفی می‌کنیم:

معرفی صرافی یونی سواپ Uniswap

صرافی غیرمتمرکز یونی سواپ در سال 2018 شروع به فعالیت کرد. از آن سال تا کنون، به ترتیب دو نسخه جدید و به‌روزتر uniswap v2 و uniswap v3 برای این صرافی معرفی شدند تا کاربران بتوانند با امنیت و امکانات بیش‌تری دارایی‌های خودشان را به‌صورت غیر‌متمرکز مبادله کنند.

ازآنجایی‌که صرافی یونی سواپ روی شبکه بلاک‌چین اتریوم کار می‌کند، امکان مبادله اتریوم و توکن‌های ERC-20 (نوعی پرکاربرد از توکن‌های اتریومی) در این صرافی مهیا شده است.

معرفی صرافی پنکیک سواپ Pancakeswap

صرافی پنکیک سواپ بعد از اکسچنج یونی سواپ و در سپتامبر ۲۰۲۰ آغاز به کار کرد. پشتوانه این صرافی شبکه پرسرعت بایننس اسمارت چین (Bep-20) است، به همین دلیل توکن‌های بایننس اسمارت چین در این صرافی قابل تبادل هستند. صرافی پنکیک سواپ در آوریل ۲۰۲۱ از نسخه جدید خود یعنی pancakeswap v2 رونمایی کرد‌.

معرفی صرافی dydx

صرافی dydx یکی از پیشرفته‌ترین صرافی‌های غیر‌متمرکز است. این صرافی امکانات جدیدتری نسبت به سایر صرافی‌های غیرمتمرکز ارائه می‌کند. یکی از این امکانات که به‌خوبی تمایز آن را نسبت به سایر صرافی‌های غیر‌متمرکز نشان می‌دهد، قابلیت انجام معاملات اهرم دار با حداکثر اهرم ۲۵ است.

صرافی dydx که در بستر بلاک‌چین اتریوم کار می‌کند، فعالیت خود را از سال ۲۰۱۷ شروع کرده است. در سال ۲۰۲۱، این صرافی در حجم معاملات روزانه خود، افزایشی چند برابری داشت و حتی در بازه‌ای، در جایگاه اول در بین صرافی‌های غیر‌متمرکز قرار گرفت.

تا این بخش از مقاله سعی کردیم یک معرفی کلی در مورد انواع از صرافی متمرکز و غیرمتمرکز داشته باشیم. به‌دنبال آن به توضیح فرق بین این دو نوع صرافی و شناخت ویژگی‌های مهم هر یک از آن‌ها خواهیم پرداخت.

مزیت‌های معامله در صرافی متمرکز

ویژگی‌های مثبت صرافی‌های ارز دیجیتال متمرکز به شرح زیر است:

تعداد کاربران: صرافی‌های متمرکز، سابقه فعالیت طولانی‌تری دارند؛ بنابراین برای معامله‌گران شناخته‌شده‌تر هستند. این خصوصیت آن‌ها تا تعداد کاربران صرافی‌های متمرکز، بسیار بیشتر از صرافی‌های غیرمتمرکز باشد.

مزیت‌های استفاده از صرافی غیرمتمرکز

صرافی‌های غیر‌متمرکز به دلیل ماهیت اصلی‌شان (عدم نظارت و کنترل توسط هیچ نهاد مرکزی)، در بسیاری از ویژگی‌ها با صرافی‌های متمرکز اختلاف دارند. همین قضیه باعث می‌شود تا نقاط قوت خود را در بخش‌های متفاوتی نشان دهند.

امنیت در برابر هک و نفوذ: غیرمتمرکز بودن یک صرافی، می‌تواند احتمال هک و دستبرد به اطلاعات حساس و مهم را پایین بیاورد. درحالی‌که در یک صرافی متمرکز، هکرها با دستیابی به رمز خصوصی اصلی صرافی، می‌توانند هر دارایی که در آن صرافی قرار داشته باشد را سرقت کنند (البته این کار بسیار سختی است).

همچنین می‌توان از صرافی‌های غیرمتمرکز انتظار داشت، زمانی که همه دنیا ایرانی‌ها را تحریم کرده‌اند، اجازه فعالیت آزادانه بدون نیاز به تغییر آی پی را به ما بدهند. این صحبت بسیار دلگرم‌کننده است، اما در واقعیت عملی کردن صددرصدی این ادعا بسیار مشکل است.

برای مثال، صرافی‌های غیرمتمرکز حتی اگر نحوه اداره آنها از طریق کدهای نوشته شده در بلاک‌چین و کاملا غیرمتمرکز باشد، بازهم برای این‌که بتوانند خدمات خود را بر روی یک پلتفرم مانند یک سایت اینترنتی به کاربران عرضه کنند، نیاز دارند تا از سرویس‌های متمرکز استفاده کنند.

حتی اگر تابه‌حال مشکل خاصی در استفاده از این صرافی‌ها با آی پی ایران نداشته‌ایم. بابت اطمینان هم که شده، بد نیست زمان استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز، از آی پی کشورهای دیگر که در لیست تحریم‌ها نیستند، استفاده کنیم.

جمع‌بندی تفاوت‌های صرافی متمرکز و غیرمتمرکز ارز دیجیتال

در این مقاله گذری بر تفاوت‌های بین صرافی متمرکز و غیرمتمرکز داشتیم. همین‌طور بعضی از خصوصیات مهم هرکدام از این صرافی‌ها را بیان کردیم. مسیری که صرافی‌های غیرمتمرکز ارز دیجیتال شروع کرده‌اند، مسیر جسورانه‌ای است که راه زیادی تا پایان آن باقی مانده است. راهی که وعده می‌دهد، بالاخره روزی خواهد رسید که همه معاملات ارزهای دیجیتال، سریع، امن و کاملا مستقل از قوانین دستوری انجام خواهند گرفت.

معرفی صرافی‌های متمرکز (CEX)

یک صرافی متمرکز در معاملات رمزارزها سهم زیادی دارد؛ گفتنی است آشنایی با این صرافی‌ها برای فعالان بازار رمزارز اهمیت بالایی دارد. در ادامه این گزارش به توضیح این صرافی‌ها خواهیم پرداخت.

به گزارش تجارت‌نیوز در حال حاضر بیشتر معاملات بازار رمزارزها در صرافی‌‌های متمرکز یا همان Centralized Exchange انجام می‌شود. صرافی متمرکز برای بسیاری از معامله‌گران و سرمایه‌گذاران بازار رمزارز، پراستفاده‌ترین و راحت‌ترین راه برای خرید و فروش رمزارزها به حساب می‌آید.

صرافی‌های متمرکز یا CEX

صرافی متمرکز یا همان(Centralized Exchange) پلتفرمی متمرکز برای داد و ستد است. ویژگی متمرکز بودن این صرافی‌ها به این معنی‌ست که یک واسطه در انجام تراکنش‌ها دخالت دارد. گفتنی است خریداران و فروشندگان در یک پلتفرم متمرکز هر دو به این واسطه اعتماد دارند و دارایی‌شان را به این واسطه می‌سپارند. مانند بانک‌ها که در آن افراد سرمایه خودشان را برای نگهداری می‌سپارند.

دلیل این اعتماد به صرافی‌های متمرکز، خدمات امنیتی و نظارتی‌ آن‌ها است؛ که باعث می‌شود برای مدیریت تراکنش‌ها گزینه مناسبی برای معامله‌گران باشد. در بحث رمزارزها، اشخاص می‌توانند با از دست دادن کلید کیف پولشان، صدها یا هزاران دلارشان را از دست بدهند. این درحالی است که در صرافی‌ های متمرکز معتبر، هرگز چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد و نهاد پاسخگویی برای این موارد وجود دارد.

اولین صرافی‌های متمرکز رمزارز

اوایل پس از عرضه بیت کوین تنها دو راه برای به دست آوردن این رمزارز وجود داشت. یکی از طریق استخراج و یا از طریق معامله‌ای به نام (P2P) از کاربر دیگری خریداری کنند. این افراد از راه انجمن‌هایی که آن زمان وجود داشتند با هم آشنا می‌شدند. در آن زمان بیت کوین عملا بی‌ارزش محسوب می‌شد، اما در هر صورت معامله نظیر به نظیر، ریسک بالایی برای هر دو طرف داشت. چون هیچ گونه اعتمادی میان دو طرف نبود و طرفین صرفا در یک انجمن با یکدیگر آشنا می‌شدند.

سال ۲۰۱۰ به بعد یک صرافی ارز دیجیتال متمرکز به نام Mt.Gox تاسیس شد که طرفداران زیادی پیدا کرد. در ادامه نیز صرافی‌های دیگری نیز تاسیس شدند که البته به نسبت صرافی Mt.Gox مشهور نشدند. در سال ۲۰۱۴ این صرافی هدف حمله هکرها قرار گرفت و نزدیک به ۸۵۰ هزار واحد بیت کوین (با ارزشی برابر ۴۶۰ میلیون دلار) از Mt. Gox دزدیند و این شرکت را به ورشکستگی رساندند.

این اتفاق صرافی‌ ها را بر آن داشت که برای ادامه روند کاری و محافظت از اموال کاربران، به فرآیندهایی مانند احراز هویت، سیستم ضد پولشویی و قوانین محافظت در برابر تامین مالی ترورسیم روی آورند.

مزایای استفاده از صرافی متمرکز

برای کاربران مبتدی این صرافی‎‌ها بسیار مناسب‌تر هستند. زیرا استفاده از آن‌ها به دلیل طراحی ساده، جذابیت زیادی دارد. صرافی‌ های CEX به دلیل ساختار متمرکزی که دارند، با اقداماتی مانند طراحی بهینه رابط کاربری‌شان و همچنین ایجاد لایه‌های محافظتی اضافه بر سیستم‌های امنیتی خود، سعی در جذب کاربران دارند. این روزها کار در این صرافی‌ها بسیار راحت و سریع است.

صرافی های متمرکز به عنوان یک شخص ثالث بین خریدار و فروشنده عمل می‌کنند. آن‌ها توسط یک نهاد مشخص اداره و کنترل می‌شوند. پس کاربران دیگر نگرانی بابت گم شدن کلیدهای عمومی و خصوصی خود ندارند. این در حالی است که پیش‌تر زمانی که افراد از کیف پول‌های شخصی استفاده می‌کردند، در صورت گم کردن عبارت بازیابی خود دیگر هیچ راه برگشتی نداشتند.

آن‌ها یک کیف پول در اختیار کاربر قرار می‌دهند تا بتواند به راحتی دارایی رمزارزی خود را ذخیره و مدیریت کند. یا در صورت تمایل با آن معامله (ترید) انجام دهد. به همین دلیل برخی ترجیح می‌دهند به منظور داشتن توانایی سریع انجام مبادله و خرید و فروش در بهترین زمان‌های ممکن، به جای کیف پول‌های شخصی، دارایی رمزارزی خود را در یک صرافی متمرکز نگهداری کنند. البته در گزارش‌های قبلی اشاره شد که این موضوع مورد تایید تحلیلگران بازار نیست.

معایب استفاده از صرافی متمرکز

با وجود تمام مزایای صرافی‌های متمرکز، معایبی همچون خطر هک شدن آن‌ها همچنان وجود دارد. مانند اتفاقی که برای صرافی (Mt. Gox) رخ داد. با توجه به مبالغ بالایی که در حساب صرافی‌ها موجود است، هکرها همیشه این صرافی‌ها را مورد حمله قرار می‌دهند.

همچنین اکثر صرافی های متمرکز برخلاف تراکنش‌های نظیر به نظیر، برای خدماتی که ارائه می‌دهند هزینه قابل توجهی دریافت می‌کنند. این مبالغ گاهی اوقات می‌تواند برای معامله‌گران آزاردهنده باشد. همچنین برای کاربران ایرانی نیز نگرانی بسته شدن حساب‌هایشان به علت تحریم‌ها یا هر اتفاق دیگر وجود دارد.