تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟

کوین (Coin) و توکن (Token) از جمله اصطلاحات پایه ارز دیجیتال هستند و برای اشاره به رمز ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. بسیاری از افراد این دو واژه را به عنوان مترادف استفاده میکنند اما تفاوت‌های اساسی بین آن‌‌ها وجود دارد. در ادامه این مقاله تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها با ما همراه باشید تا نحوه تشخیص کوین از توکن، کاربردهای مختلف و تفاوت آنها را توضیح دهیم.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

در حالی که اغلب مردم از عبارات کریپتو کوین، توکن رمزنگاری و ارز رمزنگاری به جای یکدیگر استفاده می‌کنند، اما باید بدانید که آنها یکسان نیستند. اگرچه کوین‌ها و توکن‌ها از فناوری دفتر کل توزیع شده استفاده می کنند، تفاوت‌های قابل توجهی بین یک کوین و یک توکن وجود دارد.

کوین‌های رمزنگاری شکلی از ارز دیجیتال هستند که اغلب بومی یک بلاک چین بوده و هدف اصلی آن ذخیره‌سازی ارزش و کار به عنوان یک وسیله مبادله است.

توکن‌های رمزنگاری دارایی‌های دیجیتالی هستند که بر روی یک بلاک چین موجود (با استفاده از قراردادهای هوشمند) ساخته شده‌اند و می‌توانند عملکردهای متنوعی را انجام دهند، از نمایش یک شی فیزیکی گرفته تا دسترسی به خدمات و ویژگی‌های خاص پلتفرم‌ها.

کوین چیست؟

کوین‌های کریپتو، بومی بلاک چین خود هستند. به عنوان مثال: کوین بلاک چین بیت کوین، BTC است. بلاک چین اتریوم دارای ETH است و بلاک چین لایت کوین از LTC استفاده می کند. این کوین‌ها در درجه اول برای ذخیره ارزش به عنوان یک وسیله مبادله، مشابه ارزهای سنتی طراحی شده‌اند. به همین دلیل است که به کریپتو کوین ها، ارزهای رمزنگاری شده نیز گفته می‌شود.

یکی از تفاوت‌های دیگر کوین و توکن، نحوه به وجود آمدن آنها است. به طور کلی، کوین‌های کریپتو یا با استفاده از مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) استخراج می شوند یا از طریق مکانیزم اثبات سهام (PoS) به دست می آیند.

کوین‌ها برای چه مواردی استفاده می شوند؟

زمانیکه بیت کوین ایجاد شد، آن را به عنوان جایگزینی برای ارزهای سنتی فیات می‌شناختند. همراه با سایر کوین‌های رمزنگاری شده، به گونه‌ای طراحی شده است که مانند پول کاغذی و سکه‌های فلزی کار کند، به این معنی که می‌توان از آن برای بسیاری از چیزهایی که معمولاً با دلار آمریکا یا یورو مبادله می‌شوند، استفاده کرد. از جمله:

• ذخیره ارزش
• مبادله با ارزهای دیگر
• پرداخت هزینه کالا و خدمات
• انتقال به دیگران

علاوه بر این استفاده های سنتی، برخی از کوین‌های رمزنگاری شده نیز می توانند از فناوری قراردادهای هوشمند برای ارائه ویژگی های اضافی بهره ببرند. به عنوان مثال، DASH یک آلت‌کوین است که به عنوان ارز دیجیتال عمل می کند، اما همچنین به دارندگان این امکان را می دهد که در یک سازمان غیرمتمرکز مستقل (DAO) یا decentralized autonomous organization رای دهند.

کوین‌های رمزنگاری محبوب و شناخته شده

• بیت کوین(BTC): در اوایل سال 2009 توسط ” ساتوشی ناکاموتو” عرضه شد، بیت کوین اولین و شناخته شده ترین کوین رمزنگاری در جهان است. شروع اولیه به آن اجازه داد تا به با ارزش ترین ارز دیجیتال تبدیل شود.
• اتر(ETH): یکی از محبوب ترین کوین‌های رمزنگاری بوده و چیزی فراتر از یک ارز دیجیتال است. به لطف ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند، اتریوم به خانه هزاران پروژه بلاک چین و NFT تبدیل شده است.
• Cardano (ADA): یک پلتفرم بلاک چین منبع باز و غیرمتمرکز است که یکی از اولین پلتفرم هایی بود که بر اساس اجماع PoS اجرا شد و به عنوان یک ارز دیجیتال سبز شناخته شد. Cardano در سال 2015 توسط چارلز هاسکینسون، یکی از بنیانگذاران اتریوم تأسیس شد و تراکنش های نظیر به نظیر (P2P) را با کوین ADA خود تسهیل می‌کند.

توکن چیست؟

مانند کوین‌ها، توکن‌های رمزنگاری با استفاده از فناوری بلاک چین طراحی می شوند اما توکن‌های رمزنگاری شده، بومی یک بلاک چین نیستند. در عوض، آنها بر روی یک بلاک‌چین ساخته شده اند و اغلب از قراردادهای هوشمند برای تحقق اهداف مختلف استفاده می کنند.

در حالیکه کوین‌های کریپتو مشابه ارزهای سنتی رفتار می‌کنند، توکن‌های کریپتو بیشتر شبیه دارایی‌ها یا حتی اسناد هستند. یک توکن رمزنگاری می‌تواند سهمی از مالکیت یک DAO، یک محصول دیجیتال یا NFT یا حتی یک شی فیزیکی را نشان دهد. توکن‌های رمزنگاری را می توان مانند کوین خرید، فروخت و معامله کرد، اما از آنها به عنوان وسیله مبادله استفاده نمی‌شود.

برای استفاده از یک مثال در دنیای واقعی، توکن‌های رمزنگاری بیشتر شبیه کوپن و کوین‌های کریپتو مانند دلار و سنت هستند.

انواع مختلفی از توکن‌های رمزنگاری وجود دارد:

برخی از توکن‌های حاکمیتی به دارندگان حق رای در DAO را ارائه می دهند.

• توکن‌ کاربردی یا سودمند (Utility Token) : ممکن است دسترسی به خدمات یا محصولات خاصی را که توسط صادرکننده توکن توسعه داده شده است، فراهم کنند.
• توکن‌های امنیتی (Security Tokens): مانند اوراق بهادار سنتی عمل کرده و حتی بسیاری از سازمان‌های دولتی با آنها یکسان برخورد می‌کنند.

توکن‌ها برای چه مواردی استفاده می‌شوند؟

بیشتر توکن های رمزنگاری برای استفاده در یک پروژه بلاک چین یا Decentralized applications (dApps) طراحی شده اند. برخلاف کوین‌های رمزنگاری، توکن‌ها استخراج نمی شوند. آنها توسط توسعه دهنده پروژه ایجاد و توزیع می شوند.

توکن‌های محبوب و شناخته شده

• Filecoin (FIL) و Arweave (AR) به کاربران این امکان را می دهند که توکن‌های کاربردی خود را برای امتیاز ذخیره داده‌ها در شبکه غیرمتمرکز خود خرج کنند.

• Axie Infinity، یکی از شناخته‌شده‌ترین ابزارهای بازی برای کسب درآمد (P2E) در بازار، دارای یک توکن کاربردی به نام Smooth Love Potions (SLP) است. با کسب یا خرید SLP، بازیکنان می توانند وظایف انحصاری درون بازی را انجام دهند.

آیا استیبل کوین‌ها، توکن هستند یا کوین؟ و چه تفاوتی دارد؟

استیبل کوین‌ها ارزهای رمزنگاری شده‌ای هستند که به دارایی‌های خاصی گره خورده‌اند.

برای مثال USD Coin (USDC) را در نظر بگیرید. این یک استیبل کوین مبتنی بر قرارداد هوشمند است (یعنی زنجیره خاص خود را ندارد و یک توکن ERC-20 است). این توسط دلار آمریکا پشتیبانی می‌شود که توسط شرکت صادر کننده توکن نگهداری می‌شود تا ارزش هر USDC را در 1 دلار آمریکا حفظ کند.

خلاصه تفاوت کوین و توکن

کوین

• کوین ها به منظر رمز ارز بومی یک بلاک چین هستند. ارزش را ذخیره کرده و به عنوان یک وسیله مبادله عمل می‌کنند.
• کوین‌ها را می توان از طریق اثبات کار (PoW) استخراج کرد یا از طریق اثبات سهام (PoS) به دست آورد.

توکن

• یک توکن رمزنگاری برای یک پروژه غیرمتمرکز بر روی یک بلاک چین (معمولا اتریوم، محبوب ترین بلاک چین برای پروژه های غیرمتمرکز) ساخته شده است.
• توکن یک دارایی را نشان می‌دهد یا ویژگی‌های خاص پلتفرم را به دارندگان ارائه می‌دهد.
• توکن‌ها عملکردهایی از جمله ابزار، امنیت و حاکمیت را ارائه می‌دهند.

دانش اقتصادی و علوم مالی از جمله مهارت های فردی هستند که برای موفقیت در زندگی ضروری میباشند ، بخصوص اگر با علم و تکنولوژی روز دنیا ادغام شده باشد. با مطالعه مقالات آموزشی ما در ورسلند همواره سطح هوش مالی خود را ارتقا دهید.

سوالات متداول تفاوت کوین و توکن

آیا بیت کوین ، کوین است یا توکن؟ بیت‌کوین یک ارز دیجیتال است که دارای توکن‌ها یا کوین‌های مجازی است که می‌توان از آنها برای ترید یا خرید استفاده کرد.

آیا یک توکن می‌تواند به کوین تبدیل شود؟ زمانیکه پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن‌های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، توکن‌ها در نهایت می‌توانند به کوین تبدیل شوند.

آیا NFT یک توکن است؟ NFTها (توکن‌های غیرقابل تعویض) توکن‌های رمزنگاری منحصربه‌فردی هستند که روی یک بلاک چین وجود دارند و قابل تکرار نیستند. NFT‌ها می‌توانند آیتم‌های دنیای واقعی مانند آثار هنری و املاک را نشان دهند. «توکن‌سازی» این دارایی‌های ملموس در دنیای واقعی، خرید، فروش و ترید آنها را کارآمدتر می‌کند و در عین حال احتمال هک را کاهش می‌دهد.

تفاوت کوین و توکن | Coin , Token

کلمات کوین (coin) و توکن (token) معمولا به صورت مترادف در کنار هم می‌آیند در صورتی که معنی و کارایی بسیار متفاوتی در بازار رمزارز‌ها دارد. اما سوال اینجاست که چرا بسیاری از رمزگذاران، کوین‌ها و توکن‌ها را باهم اشتباه می‌گیرند؟ تیم ارز برتر اینجاست تا برای شما دوست عزیز مفهوم این دو را کاملا شرح دهد:

واقعیت امر این است که کوین و توکن در سطح بنیادی بسیار شبیه هستند. آن‌ها هم ارزش را نشان می‌دهند و هم می‌توانند پرداخت‌ها را پردازش کنند. همچنین می‌توانید کوین‌ها را با توکن‌ها و همین‌طور برعکس نیز تعویض کنید. تفاوت اصلی این دو به سودمندی برمی‌گردد. کارهایی وجود دارد که می‌توانید با توکن انجام دهید ولی با کوین نمی‌توانید و از سوی دیگر، برخی از بازارها کوین را می‌پذیرند نه توکن‌هارا.

در ادامه مقاله هرکدام از این موضوع‌هارا جداگانه توضیح می‌دهیم:

— کوین (coin) —

کوین‌ها به ارز دیجیتال گفته می‌شود که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجاد می‌شوند و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کنند و معروف‌ترین کوین در ارز دیجیتال بیتکوین (Bitcoin) است. ویژگی اصلی در کوین‌ها این است که روی بلاکچین خود عمل می‌کنند و به زبان ساده‌تر این رمزارز شبکه بلاکچینی اختصاصی خودش رو دارد که در آن می‌توان همه تراکنش‌ها را مشاهده کرد. داده‌های این رمزارز‌ها در شبکه بلاکچینی اختصاصی خود ذخیره شده و بین نودهای (Node) شبکه بلاکچین به اشتراک گذاشته می‌شوند.

خوبی کوین‌ها برای امنیت بالایشان است؛ زیرا شبکه بلاکچین بسیار شفاف عمل می‌کند و به همین علت، تقریبا خیال مارا از نبود هکرها (hackers) در این عرصه راحت می‌کند. کوین‌ها ویژگی منحصر به فرد دارند؛ مثل:

1. تعویض‌ میشوند
2. قابل تقسیم‌اند
3. قابل پذیرش‌اند
4. انتقالی هستند
5. ماندگار هستند
6. قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند

— توکن (Token) —

توکن‌ها دارایی دیجیتالی هستند که توسط پروژه به وجود می‌آیند و می‌توانند به عنوان روشی برای پرداخت در داخل اکوسیستم پروژه استفاده ‌شوند و ساده‌تر بخواهیم بیان کنیم، خود شبکه بلاکچینی خاصی ندارند و از شبکه‌های بلاکچینی دیگر استفاده می‌کنند اما تفاوت اصلی این است که به دارنده آن حق مشارکت در شبکه را نیز می‌دهد.

ممکن است عملکرد‌های دارایی دیجیتال را انجام دهد، سهم یک شرکت را نشان دهد، به عملکرد پروژه دسترسی داشته باشند و بسیاری موارد دیگر. ایجاد یک توکن ساده‌تر از ایجاد یک کوین است، زیرا نیازی به ایجاد کد جدید یا تغییر کد موجود ندارید. فقط از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند اتریوم استفاده می‌کنید که بر بستر بلاکچین هستند و به هرکسی اجازه می‌دهد توکن‌هایی را در آن ایجاد کند.

— تفاوت کوین (coin) و توکن (token) —

کوین‌ها شبکه بلاکچینی (Blockchain) خاص خود را دارند در صورتی که توکن‌ها وابسته به شبکه بلاکچینی دیگر و به زبان ساده‌تر Open Sorce هستند. کوین‌ها ارزهایی هستند که می‌توان از آن‌ها برای خرید و فروش چیزها استفاده کرد.

تفاوت توکن و سکه دیجیتال چیست؟

امروز به مبحثی می پردازیم که اغلب باعث اشتباه افراد تازه وارد به فضای ارزهای رمزنگاری می شود: توکن در مقابل ارز.

گاهی اوقات مردم به اشتباه از واژه سکه به جای آنچه که سایر افراد به نام توکن می شناسند استفاده می کنند. و یا برخی به اشتباه از واژه توکن به جای آنچه که به عنوان سکه می شناسند، استفاده می کنند. برخی دیگر از هر دو نام برای اشاره به دارایی های دیجیتال استفاده می کنند.

با این حال تفاوت زیادی بین سکه های رمزنگاری و توکن های رمزنگاری وجود دارد. خب بیایید آنها را با هم بررسی کنیم.

این بررسی را با نگاه به این که چرا استفاده از این دو واژه این مقدار گیج کننده است، شروع می کنیم. سپس در مورد این که سکه یا ارز و توکن واقعا چه چیزی هستند توضیح می دهیم. و همچنین این که از هر کدام چگونه استفاده می شود.

در پایان شما قادر خواهید بود که تشخیص دهید یک دارایی دیجیتال یک سکه یا ارز است یا یک توکن، و این که کدام برای شما مناسب است.

در تعریف، سکه یا ارز دیجیتال، دارایی یا سرمایه بومی بلاک چین خودش است. مانند بیت کوین، لایت کوین یا اتر. هر کدام از این ارزها بر روی بلاک چین خود وجود دارند. به عبارتی روشن تر:

• بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین عمل می کند.
• اتر بر روی بلاک چین اتریوم کار و عمل می کند.
• نئو بر روی بلاک چین نئو عمل می کند.

تراکنش های ارزهای دیجیتال می تواند از شخصی به شخص دیگر انجام شود. اما همانطور که می دانیم ارزی به صورت فیزیکی در زمان دریافت و انتقال جابجا نمی شود. تمام ارزها یا سکه ها به صورت اطلاعاتی در یک پایگاه داده جهانی عظیم وجود دارند. این پایگاه داده ها یا بلاک چین، تمام تراکنش ها را پیگیری می کند. بررسی و تایید تراکنش ها توسط کامپیوترهایی در سراسر جهان انجام می شود.

ارزها در چه مواردی تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها استفاده می شوند؟

ارزهای دیجیتال معمولا به همان شیوه ای استفاده می شوند که یک ارز فیات یا فیزیکی استفاده می شود. یعنی به عنوان پول. شما می توانید ارزهایی مثل بیت کوین، لایت کوین و مونرو را در اصطلاحا کیف پول خود نگهداری کنید. اغلب آنها صرفا به عنوان پول استفاده می شوند. این ارزها مانند پول نقد برای موارد زیر استفاده می شوند:

• می توانید با استفاده از آنها پول خود را جابجا کنید. در واقع می توانید برابر با ارزشی که دارند پول بدهید یا دریافت کنید.
• به عنوان سرمایه ای برای ذخیره استفاده می شود. می توانید آنها را نگهداری کنید و بعد آن را با کالایی مفید مبادله نمایید.
• به عنوان واحدی برای خرید. می توانید با استفاده از آنها کالا یا خدماتی را خرید کنید.

خب بیایید از بیت کوین به عنوان مثالی برای درک بیشتر موارد فوق استفاده کنیم:

• بیت کوین می تواند جهت خرید و دریافت کالاها یا خدمات در سراسر فضای اینترنت و یا حتی در برخی نقاط، در دنیای واقعی مورد استفاده قرار بگیرد.
• می توانید بیت کوین را برای مدتی طولانی نگه دارید، بدون این که اتفاقی برای آن بیافتد. پس از مدتی می توانید برای تهیه چیزی مفید و ارزشمند، با ارزشی برابر با بیت کوین، آن را مبادله کنید.
• چیزهایی که قصد خرید آنها را دارید می توانید بر حسب بیت کوین قیمت گذاری کنید.

به غیر از استفاده به عنوان پول، بیت کوین معمولا استفاده دیگری ندارد. با این حال برخی از ارزها یا سکه های دیجیتال مانند اتریوم، نئو و دش دارای فواید بیشتری به جز استفاده به عنوان پول هستند. از جمله:

• اتر برای انجام مبادلات در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان بر روی اتریوم ساخت. اما اتر هنوز برای ارسال یک توکن مورد نیاز است. اتر هزینه استخراج را بر عهده دارد(این هزینه به کامپیوترهایی که تراکنش ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پرداخت می شود).
• نئو برای کسب سود در کیف پول مورد استفاده قرار می گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می شود. توکن ها مانند اتریوم بر روی نئو ساخته می شوند. هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، لازم است به عنوان کارمزد تراکنش، GAS پرداخت شود. درست مانند اتر که برای کارمزد اتریوم استفاده می شود.
• در مورد دش نیز داشتن مقدار کافی دش، به کاربران اجازه می دهد تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه دش، بتوانند رای دهند. اگر پیشنهادی برای ارتقاء شبکه دش داده شود، افرادی که دارای تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها مقدار کافی دش هستند، می توانند در مورد این که این ارتقاء انجام شود یا خیر، تصمیم بگیرند. این حق رای به دارندگان دش اجازه می دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه تصمیم بگیرند.

نکته: سود رمزنگاری، ارز یا توکنی است که به نگهدارنده یک سرمایه پاداش داده می‌شود. یک مثال خوب برای این مورد GAS نئو است. این سود به کاربرانی پرداخت می شود که ارزهای خود را در کیف پول نگه می دارند و به این ترتیب امنیت شبکه را تضمین می کنند. به دارندگان برای انجام این کار GAS پرداخت می شود. این مورد تنها در بلاک چین هایی که از اثبات سهام استفاده می کنند در دسترس است.

نمونه ای از ارزها

تمام دارایی های دیجیتال با ارزش بازار بزرگ و عظیم، امروزه به عنوان ارز رمزنگاری تعریف می شوند. با این حال تمام ارزها دارای ارزش بازار بزرگ نیستند. می توانید لیست کامل ارزهای رمزنگاری را از طریق سایت کوین سرا ملاحظه نمایید.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب ارز دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست. تفاوت عمده ای بین این دو وجود دارد.

توکن ها بر روی بلاک چین های موجود ایجاد می شوند. در حقیقت به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند.

پلتفرم هایی دیگری مانند نئو، ویوز، لیسک و استراتیس نیز وجود دارند. با این حال همانطور که گفته شد توکن های پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند و توکن های نئو به نام توکن های NEP-5 معروف هستند. هر کس می تواند توکن سفارشی خود را بر روی یکی از این پلتفرم ها بسازد.

توکن ها چطور ایجاد می شوند؟

در حقیقت این یک قابلیت فوق العاده و شگفت انگیز است. استفاده از آن برای افراد تازه کار توصیه نمی شود. اما برای کسی که در برنامه نویسی با تجربه است، درک آن زیاد طول نمی کشد. با این حال برای این کار نیاز است که توسعه دهنده از ارزهای بومی بلاک چین برای ایجاد توکن استفاده کند.

برای مثال، اگر قرار است توکن بر روی شبکه اتریوم ساخته شود، نیاز است که توسعه دهنده مقداری اتر به استخراج کنندگان شبکه، جهت تایید تراکنش های توکن بپردازد.

مهم این است که به خاطر داشته باشید که این کارمزد برای تمام تراکنش های توکن، و نه فقط برای ایجاد آن، باید در یک بلاک چین پرداخت شود. بنابراین هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شود، باید از ارز اتر برای انتقال توکن ها بین کاربران و نیز بین برنامه و کاربر استفاده کند.

به همین دلیل لازم است کارمزد برای انجام تراکنش ها و به دلیل ایجاد امنیت در شبکه، پرداخت شود.

هدف آنها

اغلب توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز یا dApps استفاده می شوند. پس از این که توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد کردند، می توانند در مورد این که چه تعداد توکن می خواهند ایجاد کنند و این توکن ها به کجا ارسال خواهند شد، تصمیم می گیرند. در این نقطه آنها باید ارز رمزنگاری بومی بلاک چین بیشتری را پرداخت کنند.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه کاربردی طراحی شده استفاده می شوند.

برای مثال موزیک کوین، توکنی است که به کاربر اجازه می دهد تا به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیک کوین دسترسی داشته باشد. این ویژگی ها می تواند تماشای یک ویدئو یا شنیدن یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس نیز دارای توکن مخصوص خود است. هنگامی که کاربران از توکن بایننس(BNB) استفاده می کنند، کارمزد پرداختی آنها تا 50 درصد کاهش می یابد.

برخی توکن ها برای اهدافی کاملا متفاوت ایجاد می شوند. مثلا برای ارائه یک چیز فیزیکی. مثلا می خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. مسلما نمی توانید به صورت فیزیکی خانه خود تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها را در قرارداد هوشمند قرار دهید. بنابراین می توانید از یک توکن برای ارائه خانه خود استفاده کنید.

یک نمونه خوب از این نوع توکن ها، وی پاور(WPR) است. این توکن برای ارائه برق است. پروژه برنامه کاربردی وی پاور کاربران را قادر می سازد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی شبکه بلاک چین خرید و فروش کنند. توکن آن مقدار مشخصی از انرژی برق را نشان می دهد.

بزرگترین مزیت ایجاد توکن

از آنجا که توسعه دهنده برنامه و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در صرف زمان و منابع صرفه جویی می کند. آنها می توانند تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها از ویژگی های ارز رمزنگاری برنامه خود استفاده کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین بومی سود می برند.

زمان تنها چیزی نیست که این توسعه دهندگان در آن صرفه جویی می کنند. اگر آنها به جای توکن و برنامه های خود، بلاک چین خود را داشته باشند، لازم است استخراج کنندگانی را برای بررسی و تایید تراکنش های خود پیدا کنند.

پیدا کردن استخراج کنندگان زیاد برای ایجاد یک بلاک چین قوی در برابر حملات، زمان بر خواهد بود. این باعث می شود که بهره جستن از یک بلاک چین مشترک برای استفاده از چندین برنامه کاربردی، بسیار کاراتر از هزاران بلاک چین تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها ضعیف و اغلب متمرکز باشد.

ایجاد یک بلاک چین جدا فرایندی بسیار طولانی تر و گران تر است.

نگاهی به نحوه کار توکن ها

توکن ها برای ارتباط با برنامه های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین های متفاوت ساخته شده اند، مورد استفاده قرار می گیرند. یک مثال خوب برای این مورد سیویک(Civic) است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می کند.

برنامه کاربردی آنها از شناسه های رمزنگاری شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می کند. هدف آن ارائه یک روش ارزان تر، قابل اعتماد و کارآمد برای بررسی و شناسایی هویت است. بیایید نحوه کار آن را بررسی کنیم.

اگر بخواهید تعطیلات خود را به خارج از کشور سفر کنید، لازم است در مسیر و در بسیاری از مناطق هویت شما بررسی شود. اولین جا فرودگاه است. اگر شرکت هواپیمایی از سیویک پشتیبانی کند، آنها می توانند با درج کد QR شما، اطلاعات شما را درخواست کنند.

با استفاده از برنامه کاربردی سیویک تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها می توانید جزئیات اطلاعات خود را مستقیما از طریق تلفن همراه خود، برای شرکت ارسال کنید. اطلاعات بر روی تلفن شما ذخیره شده است. اما این اطلاعات به صورت پنهان و رمزگذاری شده است. این امر مانع از سرقت اطلاعات شما خواهد شد. یک اثر انگشت و یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک اطلاعات دریافت شده هستید.

می توانید از همین دستگاه در طول مسیر و در نقاط مختلف(فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. در هر شرکت یا سازمانی که از تایید هویت دیجیتالی استفاده می کند، می تواند با استفاده از بلاک چین داده ها را بررسی کند.

توکن CVC برای انجام مبادلات در این سرویس مربوط به تایید هویت، استفاده می شود. این توکن به منظور تایید IDها، برای انجام بررسی شناسایی مشتری استفاده می شود. پس از پرداخت، اطلاعات در پایگاه داده های بلاک چین ذخیره می شود.

گاهی CVC به صورت پاداش و جایزه برای کاربر ارسال می شود. این یک سیاست تشویقی برای خرید CVC است. زیرا شرکت هایی که نیاز به تایید اسنادشان دارند، در نهایت باید توکن های بیشتری از کاربران بخرند. این ایجاد یک فرایند اقتصادی است که هر کس برای شرکت در آن پاداش می گیرد.

همانطور که می بینید توکن CVC کارایی بیشتری غیر از پول بودن دارد. پلتفرم Civic همچنین تنها توکن CVC را پذیرش می کند و بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات خود قبول نخواهد کرد. البته انجام هر تراکنش نیاز به پرداخت مقداری اتر دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است.

توکن امنیتی، توکن برابر یا توکن سودمند

در نهایت در بررسی و تعریف توکن بیایید به چند نوع از توکن ها نگاهی بیاندازیم. آنها با عنوان توکن های تضمینی یا سرمایه ای، توکن های پرداختی، توکن های برابر و توکن های سودمند شناخته می شوند. در فوریه 2018 تنظیم کننده های مالی سوئیس، FINMA، دستورالعمل هایی را تنظیم کردند که توکن های امنیتی یا سرمایه ای، سودمند و توکن های پرداخت را تعریف می کند. این کار برای کمک به کار آنها جهت این که چطور با توکن های مختلف از نظر قانونی باید رفتار کنند، انجام شد:

• توکن های وثیقه ای: اغلب توکن های ارائه شده در ارائه اولیه سکه(ICO)، توکن های وثیقه ای هستند. شخصی که این توکن ها را خریداری می کند، این سرمایه گذاری را به امید کسب سود انجام می دهد. طبق قوانین سوئیس، رفتار آنها مشابه اوراق بهادار سنتی است.
• توکن های برابر: اگر یک توکن به عنوان سهام یک شرکت یا ارزشی برابر با ارزش سهام آن شرکت ارائه شود، به آن توکن همتا یا برابر گفته می شود. با این حال شرکت های کمی این کار را انجام داده اند. زیرا قوانین زیادی در مورد راهنمایی که این دقیقا چگونه کار می کند و چه چیز است، وجود ندارد.
• توکن سودمند یا کارا: این نوع توکن، توکن کاربردی نیز نامیده می شود. این نوع توکن ها برای تامین دسترسی به محصولات یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع توکن ها نیز نادر هستند. زیرا اغلب توکن ها به علت عرضه محدود خود ارزش پیدا می کنند.
• توکن های پرداختی: توکن های پرداختی صرفا برای پرداخت جهت دریافت کالاها و خدمات ارائه می شوند.

هنگام طبقه بندی کردن انواع توکن ها، FINMA به این نکته نیز دقت داشت که کدام توکن ها می توانند در بیش از یک گروه قرار گیرند.

این احتمال وجود دارد که تنظیم کننده های قوانین مالی دیگر، تعاریف کمی متفاوت را ارائه داده و دسته بندی بیشتری را داشته باشند. ICOها و توکن ها هنوز مفاهیم و ایده های جدیدی هستند.

نتیجه گیری

حالا شما معنای ارز رمزنگاری و توکن دیجیتال را درک می کنید. حالا باید تعریف ساده ارز و توکن را بدانید. ارزهای رمزنگاری در واقع ارز بومی و متعلق به بلاک چین خود هستند. اما توکن ها بر روی بلاک چین دیگری ساخته می شوند.

همچنین رایج ترین کاربردها را برای هر دو می دانید. ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال برخی از ارزها دارای کاربردهای دیگری نیز هستند. این استفاده ها شامل سوخت برنامه های کاربردی، استفاده برای تایید تراکنش ها در یک شبکه یا استفاده به عنوان سوخت در قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

در عین حال توکن اهداف دیگری را دنبال می کند. اگر توکن ها برای استفاده در یک برنامه کاربردی غیرمتمرکز ایجاد شده باشند، کاربردشان بستگی به اهداف برنامه خواهد داشت. در برخی موارد به عنوان حق رای استفاده می شوند. در موارد دیگر برای انجام تراکنش ها در برنامه کاربردی استفاده می شود. برخی از آنها نیز به عنوان پاداش به کاربران برای دادن تخفیف داده می شود(مثل بایننس کوین).

تفاوت کوین و توکن چیست؟

کوین (Coin) به رمز ارزهایی میگویند که صاحب شبکه بلاکچین اختصاصی خود بوده و در یک بستر اختصاصی فعالیت میکنند.

مانند بیت کوین (BTC)، اتر (ETH)، لایت کوین (LTC) و ریپل (XRP)

در مقابل توکن (Token) رمز ارزهایی هستند که بلاکچین اختصاصی خود را ندارند و در واقع بر روی بلاکچین کوین های دیگر فعالیت میکنند.

مانند یونی (UNI)، تتر (USDT)، چین لینک (LINK) و بیت تورنت (BTT)

از متداول ترین بستر هایی که امکان ایجاد توکن بر روی آن برای افراد فراهم میباشد، میتوان به بسترهای اتریوم (ETH)، بایننس اسمارت چین (BSC) و ترون (TRON) اشاره کرد.

تفاوت توکن های مثلی و غیر مثلی

امروز می خواهیم نگاه عمیق تری به حوزه NFT یا توکن های غیر قابل تعویض داشته باشیم. کلمه NFT مختصر شده عبارت Non-Fungible Token است که به معنی توکن های غیر قابل تعویض می باشد. توکن های غیر قابل تعویض با دیگر رمز ارز ها یک تفاوت بزرگ دارند و آن است که توکن های ان اف تی قابل تبادل نیستند ولی رمز ارز هایی مانند بیت کوین یا اتریوم را می توان با بیت کوین ها و اتر های دیگر معامله کرد، توکن های غیر قابل تعویض بیشتر در صنعت گیمینگ و کلکسیون دیجیتال استفاده می شود. اگر بخواهیم توکن ها را از نظر ساختار دسته بندی کنیم، با دو گروه توکن های تعویض پذیر یا مثلی و توکن های غیر قابل تعویض یا غیر مثلی مواجه می شویم که در ادامه به توضیح و تفاوت های این دو می پردازیم.

منظور از مثلی و غیر مثلی چیست؟

برای درک هر چه بهتر توکن های مثلی ابتدا باید با تفاوت کوین و توکن آشنا باشید، به طور کلی هر دارایی دیجیتال که دارای بلاک چین اختصاصی نباشد در دسته توکن قرار می گیرد. در واقع تحول عظیمی که ارز های دیجیتال در دنیا ایجاد کردند به دلیل ساختار رمز ارز ها از فناوری بلاک چین اتفاق افتاد، توکن ها نیز از بلاک چین استفاده می کنند اما کمی متفاوت تر، منظور از مثلی در توکن های قابل تعویض همانطور که از نامشان پیداست قابل مبادله بودن آن ها است، بیایید با یک مثال موضوع را روشن تر کنیم. مبادلات کالا با کالا را فرض کنید که در گذشته از آن استفاده می شد، برای مبادله پول شما باید از واحد هایی با ارزش یکسان استفاده کنید اما در مبادله پول انعطاف پذیری نیز وجود دارد، مثلا اگر شما در مقابل 10،000 تومانی دو اسکناس 5،000 تومانی دریافت کنید مشکلی برایتان به وجود نمی آید. به این نوع دارایی ها که قابل تعویض هستند و از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار هستند دارایی مثلی گفته می شود. در نتیجه بیت کوین یک دارایی مثلی است که واحد های آن با یکدیگر قابل معاوضه هستند که بدون کم یا اضافه کردن به هزینه واحد ها معامله انجام می شود.

اما در مقابل دارایی های غیر مثلی یا غیر قابل تعویض قرار دارند که واحد های آن با یکدیگر معامله نمی شوند. مثلا لپ تاپ، گوشی یا ماشین از مواردی هستند که در اقتصاد غیر مثلی نامیده می شوند و برای مبادله نیاز به معادل سازی قیمت دارند، توکن ها نیز دقیقا به همین شکل دسته بندی می شوند. توکن های NFT قابل تعویض نیستند، زیرا قیمت هر توکن غیر مثلی با دیگر توکن ها متفاوت است حتی اگر توکن مورد نظر مشابه آن باشد. در نتیجه می توان گفت خاصیت توکن های غیر مثلی در مالکیت و یکتا بودن آن ها است که مربوط به دارایی های خاص می شود.

تفاوت توکن های مثلی و غیر مثلی

با توضیحاتی که تا اینجا دادیم متوجه شدید که توکن های NFT غیر قابل معامله و توکن های مثلی قابل معامله هستند و این فرق بزرگی است که این دو را از یکدیگر متمایز می کند. توکن غیر مثلی یا غیر قابل تعویض با نشان اختصاری NFT نشان داده می شوند و تعریف آن ها دقیقا برعکس توکن مثلی می باشد. توکن های غیرمثلی ارز هایی هستند که بسیار خاص و کمیاب می باشند و ارزش گذاری یک شکل ندارند. مثلا بنز و پراید هر دو ماشین هستند اما قیمت و ارزش و کارایی بنز بسیار متفاوت است و ما نمی توانیم صرفا جهت آن که پراید هم ماشین است با بنز معاوضه کنیم. پس توکن غیر مثلی یک ارز دیجیتال است که واحد های آن از نظر ارزش مشابه و قابل تعویض نیست، مانند ارز دیجیتالی تتر. لازم به ذکر است که تعداد توکن های مثلی در بازار خرید و فروش ارز دیجیتال بیشتر از توکن های غیر مثلی است و از توکن های غیر مثلی بیشتر در صنعت گیمینگ و هنر استفاده می شود. اما موارد دیگری نیز وجود دارد که باعث ارزشمندی و محبوبیت توکن های غیر مثلی در بازار شده است که در زیر برای شما عزیزان دسته بندی کرده ایم:

منحصر به فرد بودن: هر کدام از توکن های NFT ویژگی های مخصوص به خود را دارند که در توکن های دیگر دیده نمی شود. در نتیجه هر یک از توکن های غیر قابل تعویض از ارزشمندی ویژه ای برخوردار است.

محدود بودن: با آنکه سازندگان NFT می توانند این توکن ها را به شکل نا محدودی تولید کنند، اما تولید توکن های مثلی محدود است و این باعث کمیابی توکن های غیر مثلی می شود.

اصالت: هر NFT دارای زبانه tab مختص به خود می باشد که مانند گواهی اصالت عمل می کند و این یعنی هر توکن غیر قابل تعویض اطلاعات خاص را ذخیره دارد و این مهم ترین ویژگی توکن های غیر مثلی محسوب می شود.

غیر قابل تقسیم بودن: برای مثال شما می توانید واحد های بیت کوین را تا جایی که به اعشار می رسد تقسیم کرده و خریداری کنید. اما توکن های غیر مثلی فقط در قالب یک واحد قابل انتقال هستند.

حقیقی بودن: گیمر تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها های با استفاده از توکن های NFT بازی های خود را به حقیقت نزدیک می کنند، این ویژگی جالب توکن های غیر مثلی است که در آن مالک های این نوع توکن می توانند ملک های حقیقی مانند خانه،ماشین یا هر چیز دیگری را در بازی خود بسازند و وارد دنیای مجازی کنند.