زمان افزوده شدن بهره سوآپ

تأمین کنندگان نقدینگی یا LPها نقش مهمی در این صرافی ایفا می‌کنند.

مدیریت حافظه در سیستم عامل — راهنمای جامع

مدیریت حافظه یکی از کارکردهای سیستم عامل است که به مدیریت حافظه اصلی و جابجایی پردازش‌ها بین حافظه اصلی و دیسک در طی اجرا می‌پردازد. مدیریت حافظه صرف نظر از این که موقعیت‌های مختلف حافظه به پردازشی تخصیص یافته‌اند یا نه، همه آن‌ها را مدیریت می‌کند. این فرایند میزان حافظه‌ای که باید به پردازش‌ها تخصیص یابد را تعیین می‌کند. مدیریت حافظه تصمیم می‌گیرد که در هر زمان کدام پردازش به حافظه دسترسی داشته باشد. مدیریت حافظه به ردگیری مقدار حافظه تخصیص یافته یا آزاد شده پرداخته و وضعیت‌های متناظر با آن‌ها را به‌روزرسانی می‌کند.

در این بخش از راهنمای جامع سیستم عامل، مفاهیم مقدماتی مرتبط با مدیریت حافظه را بررسی می‌کنیم.

فضای آدرس پردازش

فضای آدرس پردازش به مجموعه‌ای از آدرس‌های منطقی گفته می‌شود که یک پردازش در کد خود مورد ارجاع قرار می‌دهد. برای نمونه وقتی آدرسی 32 بیتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، آدرس‌ها می‌توانند از 0 تا 0x7fffffff باشند که $$2^$$ عدد را شامل می‌شود و اندازه تئوریکی کلی برای آدرس‌دهی دو گیگابایت است.

سیستم عامل وظیفه نگاشت آدرس‌های منطقی به آدرس‌های فیزیکی را در زمان تخصیص حافظه به برنامه بر عهده دارد. سه نوع از آدرس پیش و پس از تخصیص حافظه در برنامه مورد استفاده قرار می‌گیرند:

نوع آدرس حافظه	توضیح آن
آدرس‌‌های نمادین [Symbolic addresses]	آدرس‌های مورد استفاده در کد سورس. نام‌های متغیرها، ثابت‌ها و برچسب‌های دستورالعمل اجزای اصلی فضای آدرس‌دهی نمادین هستند.
آدرس‌های نسبی	کامپایلر در زمان کامپایل، آدرس‌های نمادین را به آدرس‌های نسبی تبدیل می‌کند.
آدرس‌های فیزیکی	بخش بارگذار (loader) این آدرس‌ها را در زمان بارگذاری برنامه در حافظه اصلی تولید می‌کند.

آدرس‌های مجازی و فیزیکی در زمان کامپایل یکسان هستند و در زمان بارگذاری طرح‌های متصل به آدرس ایجاد را تشکیل می‌دهند. آدرس‌های مجازی و فیزیکی در زمان اجرا طرح‌های اتصال آدرس متفاوتی دارند.

مجموعه همه آدرس‌های منطقی تولید شده از سوی یک برنامه به نام فضای آدرس منطقی (logical address space) نامیده می‌شود. مجموعه همه آدرس‌های فیزیکی متناظر با این آدرس‌های منطقی به نام فضای آدرس فیزیکی (physical address space) شناخته می‌شود.

نگاشت زمان اجرا از آدرس‌های مجازی به فیزیکی به وسیله واحد مدیریت حافظه (MMU) صورت می‌گیرد که قطعه‌ای سخت‌افزاری است. MMU از سازوکار زیر برای تبدیل آدرس مجازی به آدرس فیزیکی بهره می‌گیرد:

• مقدار موجود در ثبات پایه به همه آدرس‌های تولید شده از سوی پردازش کاربر اضافه می‌شود و به عنوان یک افست در هنگام ارسال به حافظه عمل می‌کند. برای نمونه اگر مقدار ثبات پایه برابر با 10000 باشد، در این صورت هنگامی که کاربر تلاش می‌کند از 100 موقعیت حافظه استفاده کند، مکان‌های حافظه مورد استفاده وی به صورت دینامیک تا موقعیت 10100 تخصیص می‌یابند.
• برنامه کاربر با آدرس‌های مجازی سر و کار دارد و هرگز آدرس‌های فیزیکی واقعی را نمی‌بیند.

بارگذاری استاتیک یا دینامیک

انتخاب بین بارگذاری استاتیک و دینامیک در زمان نوشتن برنامه رایانه‌ای صورت می‌گیرد. اگر می‌خواهید برنامه را به صورت استاتیک بارگذاری کنید، در این صوت در زمان کامپایل، برنامه‌ها بدون برجای گذاشتن هیچ گونه برنامه بیرونی یا وابستگی ماژول، به صورت کامل کامپایل و لینک می‌شوند. در این حالت لینکر، برنامه object را با دیگر ماژول‌های object ضروری در قالب یک برنامه کامل کامپایل می‌کند که می‌تواند شامل آدرس‌های منطقی نیز باشد.

اگر مشغول بارگذاری دینامیک یک برنامه باشید، در این صورت کامپایلر برنامه را کامپایل خواهد کرد و برای همه ماژول‌هایی که می‌خواهید به صورت دینامیک بارگذاری شوند، تنها ارجاعی ارائه می‌شود و باقی کارها در زمان اجرا صورت می‌گیرند.

در زمان بارگذاری به صورت بارگذاری استاتیک، برنامه کامل (و داده‌ها) در حافظه بارگذاری می‌شوند تا اجرای برنامه آغاز شود.

اگر از بارگذاری دینامیک استفاده می‌کنید، رویه‌های دینامیک کتابخانه روی یک دیسک به صورت relocatable ذخیره می‌شوند و تنها زمانی که از سوی برنامه مورد نیاز باشند در حافظه بارگذاری می‌شوند.

لینک کردن استاتیک یا دینامیک

همان طور که در بخش قبلی اشاره کردیم، وقتی از روش لینک کردن استاتیک استفاده کنیم، لینکر همه ماژول‌های دیگر مورد نیاز از سوی برنامه را در قالب برنامه اجرایی منفردی ترکیب می‌کند تا از وابستگی‌های زمان اجرا جلوگیری کند.

زمانی که از روش لینک کردن دینامیک استفاده می‌شود، نیاز نیست ماژول واقعی یا کتابخانه به برنامه لینک شود و به جای آن ارجاعی به ماژول دینامیک در زمان کامپایل و لینک کردن ارائه می‌شود. کتابخانه‌های لینک دینامیک (DLL) در ویندوز و اشیای مشترک (Shared Objects) در یونیکس، نمونه‌های خوبی از کتابخانه‌های دینامیک محسوب می‌شوند.

سواپ کردن (Swapping)

سواپ کردن سازوکاری است که در آن یک پردازش می‌تواند به طور موقت از حافظه خارج شود و به حافظه ثانویه (دیسک) منتقل شود. بدین ترتیب این حافظه برای پردازش‌های دیگر باز می‌شود. متعاقب آن پس از مدتی سیستم، پردازش را از حافظه ثانویه زمان افزوده شدن بهره سوآپ به حافظه اصلی وارد می‌کند.

با این که عملکرد سیستم معمولاً با سواپ کردن پردازش‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد؛ اما این فرایند به اجرای پردازش‌های چندگانه و بزرگ به طور موازی کمک می‌کند و به همین دلیل سواپ کردن تحت عنوان تکنیک فشرده‌سازی حافظه (memory compaction) نیز نامیده می‌شود.

کل زمان مورد نیاز برای سواپ کردن پردازش، شامل زمانی است که برای انتقال کل پردازش به دیسک ثانویه و سپس کپی کردن مجدد آن به حافظه و همچنین زمان دریافت حافظه اصلی از سوی پردازش می‌شود.

فرض کنید که پردازش کاربر به اندازه 2048 کیلوبایت روی یک دیسک استاندارد باشد و فرایند سواپ کردن با سرعت حدود 1 مگابایت بر ثانیه صورت بگیرد. انتقال واقعی 100 کیلوبایت از پردازش از حافظه مدت زمان زیر طول می‌کشد:

اینک با در نظر گرفتن زمان ورود و خروج، در کل 4000 میلی‌ثانیه به علاوه مقدار زمان overhead اندکی طول می‌کشد تا پردازش مجدداً صاحب حافظه اصلی شود.

تخصیص حافظه

حافظه اصلی معمولاً دو پارتیشن دارد:

• حافظه پایین (Low Memory) – پردازش‌های سیستم عامل در این حافظه هستند.
زمان افزوده شدن بهره سوآپ
• حافظه بالا (High Memory) – پردازش‌های کاربر در حافظه بالا نگهداری می‌شوند.

سیستم عامل از ساز و کار تخصیص حافظه زیر استفاده می‌کند:

روش تخصیص حافظه	توضیح
تخصیص تک پارتیشنی	در این نوع از تخصیص، از طرح‌بندی relocation-register برای حافظت از پردازش‌های کاربر در برابر همدیگر استفاده می‌شود تا بدین ترتیب کد و داده‌های سیستم عامل تغییری پیدا نکند. ثبات relocation شامل کوچک‌ترین مقدار آدرس فیزیکی است؛ در حالی که ثبات imit شامل بازه‌ای از آدرس‌های منطقی است. هر آدرس منطقی باید مقداری کمتر از ثبات limit داشته باشد.
تخصیص چند پارتیشنی	در این نوع از تخصیص، حافظه اصلی به چند پارتیشن با طول ثابت تقسیم می‌شود که در آن هر پارتیشن شامل تنها یک پردازش است. وقتی یک پارتیشن آزاد می‌شود، پردازشی از صف ورودی انتخاب شده و درون پارتیشن آزاد بارگذاری می‌شود. وقتی یک پردازش خاتمه می‌یابد، پارتیشن در اختیار پردازش دیگری قرار می‌گیرد.

فرگمنت شدن (Fragmentation)

وقتی پردازش‌ها وارد حافظه شده و از آن خارج می‌شوند، فضای آزاد حافظه به قطعه‌های کوچکی تقسیم می‌شود. این وضعت پس از مدتی منتهی به این نتیجه می‌شود که پردازش‌ها نمی‌توانند در بلوک‌های حافظه تخصیص یابند، زیرا اندازه بلوک‌های حافظه کوچک و تکه تکه شده و در واقع بی‌استفاده می‌مانند. این مسئله به نام فرگمنت شدن (Fragmentation) نامیده می‌شود.

دو نوع فرگمنت شدن وجود دارند:

نوع فرگمنت شدن	توضیح
فرگمنت شدن بیرونی	در این حالت فضای کلی حافظه برای تأمین یک درخواست یا جایگیری یک پردازش کافی است؛ اما از آن جا که فضای حافظه پیوسته نیست، نمی‌تواند بدین منظور مورد استفاده قرار گیرد.
فرگمنت شدن درونی	در این حالت، بلوک‌های حافظه تخصیص یافته به یک پردازش، بزرگ‌تر است. در این حالت بخشی از حافظه بی‌استفاده مانده است و از این رو نمی‌تواند از سوی پردازش‌های دیگر استفاده شود.

در نمودار زیر نشان داده شده است که چگونه فرگمنت شدن می‌تواند منجر به اتلاف حافظه شود و همچنین می‌بینیم که چگونه تکنیک فشرده‌سازی می‌تواند برای آزادسازی حافظه فرگمنت شده مورد استفاده قرار گیرد:

فرگمنت شدن بیرونی را می‌توان به وسیله روش‌های فشرده‌سازی (compaction) یا در هم سازی (shuffle) محتوا برای جای دادن همه حافظه آزاد در یک بلوک بزرگ کاهش داد. برای این که بتوان از تکنیک فشرده‌سازی استفاده کرد، باید از relocation دینامیک استفاده کرد.

صفحه‌بندی (Paging)

یک رایانه می‌تواند مقدار حافظه‌ای بیشتر از آن چه روی آن نصب شده است را آدرس‌دهی کند. حافظه بیشتری که در واقع حافظه مجازی نامیده می‌شود بخشی از هارددیسک است که برای تقلید RAM رایانه اختصاص یافته است. تکنیک صفحه‌بندی نقش مهمی در پیاده‌سازی حافظه مجازی دارد.

صفحه‌بندی تکنیک مدیریت حافظه‌ای است که در آن فضای آدرس پردازش به بلوک‌هایی با اندازه یکسان به نام صفحه (page) تقسیم می‌شود. اندازه این صفحه‌ها از توان 2 است و بین 512 بایت و 8192 بایت است. اندازه پردازش بر اساس تعداد صفحه‌ها اندازه‌گیری می‌شود.

به طور مشابه حافظه اصلی به بلوک‌های با اندازه ثابت کوچکی از حافظه فیزیکی تقسیم می‌شود که فریم (frame) نامیده می‌شود و اندازه یک فریم به همان اندازه یک صفحه حفظ می‌شود تا کارکرد بهینه‌ای از حافظه اصلی داشته باشد و از فرگمنت شدن بیرونی اجتناب شود.

ترجمه آدرس

آدرس صفحه به نام آدرس منطقی نامیده می‌شود و با شماره صفحه (page number) و افست (offset) نمایش می‌یابد.

آدرس فریم به نام آدرس فیزیکی نامیده می‌شود و به وسیله شماره فریم (frame number) و افست مشخص می‌شود.

ساختمان داده‌ای که جدول نگاشت صفحه (page map table) نامیده می‌شود، نیز برای ردگیری رابطه بین یک صفحه از پردازش به یک فریم در حافظه فیزیکی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وقتی سیستم یک فریم را به صفحه‌ای تخصیص می‌دهد، آدرس منطقی‌اش را به آدرس فیزیکی ترجمه می‌کند تا مدخلی در جدول صفحه ایجاد کند که در سراسر زمان اجرای برنامه مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

وقتی یک پردازش قرار است اجرا شود، صفحه‌های متناظر آن در فریم‌های موجود حافظه بارگذاری می‌شوند. فرض کنید برنامه‌ای با حجم 8 کیلوبایت داشته باشید؛ اما حافظه شما در هر زمان می‌تواند صرفاً 5 کیلوبایت تخصیص دهد، در این صورت مفهوم صفحه‌بندی مورداستفاده قرار می‌گیرد. زمانی که مقدار RAM رایانه پایان می‌یابد، سیستم عامل صفحه‌های بیکار یا ناخواسته حافظه را به روی دیسک منتقل می‌کند تا RAM برای پردازش‌های دیگر آزاد شود و آن‌ها را مجدداً در زمان نیاز از سوی برنامه گرد هم می‌آورد.

این فرایند در طی کل زمان اجرای برنامه که سیستم عامل صفحه‌های بیکار را از حافظه اصلی خارج می‌کند و آن‌ها را در حافظه ثانویه می‌نویسد تداوم می‌یابد.

مزایا و معایب صفحه‌بندی

در ادامه فهرستی از مزایا و معایب صفحه‌بندی را بررسی می‌کنیم:

• صفحه‌بندی، فرگمنت شدن بیرونی را کاهش می‌دهد؛ اما همچنان از فرگمنت شدن درونی رنج می‌برد.
• صفحه‌بندی، پیاده‌سازی آسانی دارد و به عنوان روش کارآمدی برای مدیریت حافظه نگریسته می‌شود.
• به دلیل اندازه یکسان صفحه‌ها و فریم‌ها، سواپ کردن بسیار آسان است.
• جدول صفحه، نیازمند فضای حافظه مازادی است و از این رو ممکن است برای سیستمی که RAM کوچکی دارد مناسب نباشد.

سگمنت کردن (Segmentation)

سگمنت کردن یک تکنیک مدیریت حافظه است که در آن هر وظیفه به چند سگمنت با اندازه‌های مختلف تقسیم می‌شود. یک سگمنت برای هر ماژول تشکیل می‌شود که شامل تکه‌هایی برای اجرای کارکردهای مرتبط است. هر سگمنت در عمل یک فضای آدرس منطقی متفاوت از برنامه است.وقتی یک زمان افزوده شدن بهره سوآپ پردازش قرار است اجرا شود، سگمنت‌های متناظر آن درون حافظه غیر پیوسته بارگذاری می‌شود؛ اما هر سگمنت در بلوک پیوسته‌ای از حافظه موجود بارگذاری می‌شود.

مدیریت حافظه سگمنتیشن در فرایند کاملاً شبیه صفحه‌بندی عمل می‌کند؛ اما در این روش سگمنت‌ها دارای طول متغیر هستند؛ در حالی که در روش صفحه‌بندی، صفحه‌ها اندازه ثابتی دارند.

یک سگمنت برنامه شامل تابع اصلی برنامه، تابع‌های کاربردی، ساختمان‌های داده و مواردی از این دست است. سیستم عامل یک جدول نگاشت سگمنت برای هر پردازش نگهداری می‌کند و لیستی از بلوک‌های حافظه آزاد را همراه با عددهای سگمنت، اندازه آن‌ها و مکان‌های متناظر حافظه اصلی در آن قرار می‌دهد. جدول در هر سگمنت آدرس‌های آغازین سگمنت و طول سگمنت را نگهداری می‌کند. یک ارجاع به موقعیت حافظه شامل مقداری است که یک سگمنت و یک افست را تعیین می‌کند.

اگر این مطلب برایتان مفید بوده است، آموزش‌های زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:

چگونه از Uniswap استفاده کنیم؟

یونی سواپ (Uniswap) یک صرافی همتا به همتا (P2P) بوده که دارای توکن بومی خود با نام اختصاری «UNI» است.

صرافی یونی سواپ به کاربران خود اجازه می‌دهد بسیاری از ارز‌های دیجیتال برتر جهانی را بدون نیاز به واسطه مبادله کنند.

این صرافی در بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شده و روی آن فعالیت می‌کند؛ به همین دلیل در این پلتفرم تنها می‌توان ارز‌های مبتنی بر استاندارد توکن ERC-20 را خرید و فروش کرد.

صرافی یونی سواپ چیست؟

یونی سواپ (Uniswap) در میان پروژه‌های دیفای موجود در این حوزه، یکی از محبوب‌ترین‌ها محسوب می‌شود.

صرافی یونی سواپ به عنوان یک صرافی غیرمتمرکز از طراحی بدون مجوز (permissionless design) برای انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کند؛ از این رو همه افراد به این پلتفرم دسترسی داشته و صرافی یونی سواپ به هیچ وجه نمی‌تواند قوانین محدودیتی را برای کاربران وضع کند.

این موضوع برای کابران ایرانی که معمولا با دردسرهای مربوط به تحریم در صرافی‌های متمرکز دست و پنجه نرم می‌کنند، یک ویژگی بسیار خوب بنظر می‌رسد.

علاوه بر این، ارز یونی سواپ برای جلوگیری از مشکلات مربوط به نقدینگی که بسیاری از صرافی‌های سنتی با آن مواجه هستند، از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند.

قراردادهای هوشمند کمک می‌کنند تا تمام تراکنش‌ها در شبکه به صورت خودکار پردازش شده و با حذف واسطه‌ها کارمزد انجام تراکنش‌ها را نیز کاهش می‌دهد.

این صرافی نیز مانند اتریوم از قرارداد‌های هوشمند پشتیبانی می‌کند که توسط تکنولوژی بلاکچین فعال شده و به عنوان یک بازار ساز (Market Maker) خودکار عمل می‌کند.

کاربران یونی سواپ می‌توانند کارهای مختلفی در این شبکه انجام دهند از جمله، استخر‌های نقدینگی (liquidity pools) ایجاد کنند، نقدینگی (liquidity) مورد نیاز این شبکه را در ازای سود، فراهم کنند و حتی بسیاری از ارز‌های دیجیتال را مبادله کنند.

تأمین کنندگان نقدینگی یا LPها نقش مهمی در این صرافی ایفا می‌کنند.

چگونه می‌توان از Uniswap استفاده کرد؟

شبکه بلاکچینی یونی سواپ که مانند یک دفترکل الکترونیکی فعالیت می‌کند به طور مداوم داده‌های مربوط به تراکنش‌های کاربران را به‌روز رسانی می‌کند.

کاربران Uniswap می‌توانند به چند شیوه مختلف در این صرافی فعالیت کنند که عبارت‌اند از:

• ایجاد بازار‌های جدید: کاربران می‌توانند از قراردادهای هوشمند جهت ایجاد بازار‌های جدید مبادله جفت ارز‌های دیجیتالی استفاده کنند.
• مبادله دارایی‌ها از طریق بازار‌های موجود: کاربران می‌توانند از این پلتفرم برای مبادله دارایی‌های ارز دیجیتال از طریق بازار‌های غیرمتمرکز موجود در شبکه استفاده کنند.
• فراهم کردن نقدینگی و دریافت پاداش: کاربران ارز یونی سواپ می‌توانند با استیک دارایی‌های خود نقدینگی این شبکه را فراهم کرده و در ازای آن پاداش خوبی دریافت کنند.
• شرکت در حاکمیت یونی سواپ: دارندگان توکن‌های UNI در ازای استیک دارایی‌های خود قدرت شرکت در رأی‌گیری‌های شبکه را خواهند داشت و به این ترتیب می‌توانند در فرایند تصمیمی گیری شبکه دخیل شوند.

تأمین کنندگان نقدینگی نقش بزرگی در ادامه فعالیت و حفظ امنیت این شبکه ایفا می‌کنند. تأمین کنندگان نقدینگی به کسانی هستند که توکن‌های خود را در قالب نقدینگی به استخرهای نقدینگی تزریق می‌کنند.

در این فرایند هم کاربر سود می‌برد و هم صرافی! این کاربران نقدینگی مورد نیاز صرافی و سایر کاربران را فراهم می‌کنند و در ازای آن با توجه به میزان دارایی که استیک کرده‌اند، سود خوبی دریافت می‌کنند.

استخر‌های نقدینگی یونی سواپ بر مبنای x ضربدر y مساوی k عمل می‌کنند.

• X: نماینده توکن‌های اتر (ETH)
• Y: نماینده استیبل کوین تتر
• K: نتیجه‌ای است که با ضرب X در Y به دست می‌آید و نشان‌دهنده میزان کل نقدینگی استخر است.

بازار سازان که قراردادهای هوشمندی هستند که نقدینگی استخر را فراهم می‌کنند بر اساس این اصل کار می‌کنند که K همواره و در هر زمان باید عدد ثابتی باشد.

به عنوان نمونه، در صورتی که کاربری از استخر نقدینگی برای خرید ارز اتر (ETH) و برای پرداخت آن از تتر (Tether) استفاده کند، طبیعتاً مقدار اتر موجود در استخر کاهش و میزان تتر افزایش می‌یابد.

کاربران برای استفاده از صرافی یونی سواپ به کیف پول‌های دیجیتالی نیاز دارند و با توجه به اینکه این صرافی روی بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شده است کارمزد تراکنش‌ها با توکن‌های اتر پرداخت می‌شود.

مزایا و معایب صرافی یونی سواپ چیست؟

صرافی Uniswap یکی از بستر‌های معاملاتی غیرمتمرکز معتبر برای کاربران این حوزه است که شامل مزایای زیادی هم می‌شود، از جمله:

• یک صرافی غیرمتمرکز و همتا به همتا برای مبادلات ارز‌های دیجیتال است.
• برخلاف صرافی‌های دیگر، یونی سواپ هیچ درصدی از هزینه تراکنش را برای خود نگه نمی‌دارد و همه این هزینه‌ها به ارائه دهندگان نقدینگی تعلق می‌گیرد.
• قراردادهای هوشمند مورد استفاده در این صرافی امکان مبادلات ارز‌های دیجیتال به روشی ایمن و ارزان‌تر را فراهم می‌کنند.
• کاربران صرافی یونی سواپ با نگه داشتن توکن‌های UNI خود می‌توانند سود خوبی کسب کنند.
• دارندگان توکن‌ها می‌توانند در حاکمیت غیرمتمرکز این شبکه شرکت کرده و نظرات خود را در مورد تصمیم گیری‌های مختلف ابراز کنند.

علی‌رغم مزایایی که اشاره کردیم، صرافی یونی سواپ معایب خود را دارد که عبارت‌اند از:

• صرافی یونی سواپ تنها از مبادلات توکن‌های مبتنی بر استاندارد ERC20 پشتیبانی می‌کند.
• Uniswap از الگوریتماجماع اثبات کار پیروی می‌کند که معایب زیادی همچون مصرف بالای انرژی، مقیاس پذیری پایین، هزینه بالا تراکنش و … دارد.
• کاربران برای پرداخت هزینه تراکنش‌ها حتماً باید توکن‌های اتر را خریداری کنند.
• برای استفاده از صرافی یونی سواپ کاربران نیازمند یک کیف پول مناسب و سازگار استفاده کنند.

توسعه یونی سواپ

وب‌سایت اصلی این صرافی (Uniswap.org) در نوامبر 2018 راه‌اندازی شد.

توسعه‌دهنده یونی سواپ، هایدن آدامز (Hayden Adams) گفته است که ایده توسعه این پلتفرم را از مقاله ویتالیک بوترین درباره بازار ساز‌های خودکار گرفته است.

uniswap مدتی پس از راه‌اندازی، ورژن دوم خود را منتشر کرد که به کاربران اجازه می‌داد جفت ارز‌های مختلف را در استخر‌های نقدینگی قرار دهند.

برای استیک دارایی در نسخه قبلی یونی سواپ، لازم بود که حتماً یکی از دو دارایی موجود در استخر اتر باشد.

در اواسط سپتامبر 2020، این صرافی اعلام کرد که ارز بومی خود را با نام ارز یونی سواپ ایجاد می‌کند. این ارز، توکن حاکمیتی صرافی Uniswap است که دارندگانش را قادر می‌سازد تا در مورد برخی تصمیم گیری‌های شبکه رأی‌گیری کنند.

ارز یونی سواپ به عنوان توکن حاکمیتی و برای شرکت در فرایند رأی‌گیری در این صرافی استفاده می‌شود.

در زمان عرضه ارز یونی، به هر کاربری که از صرافی یونی سواپ استفاده می‌کرد 400 توکن یونی پرداخت شد. در ابتدا تعداد 1 میلیارد توکن یونی ضرب شد که 15 درصد آن به کاربران قبلی و فعلی اختصاص یافت، 40 درصد نیز بین تیم پروژه که شامل کارکنان، سرمایه‌گذاران و مشاوران بود، تقسیم شد.

راهنمای گام به گام استفاده از صرافی یونی سواپ

در ادامه نحوه ورود به صرافی uniswap را توضیح خواهیم داد:

برای استفاده از یونی سواپ ابتدا وارد سایت یا اپلیکیشن آن به نام «uniswap.org» شوید.

روی گزینه «Connect to a wallet» بزنید و یکی از کیف پول‌های اتریوم سازگار با یونی سواپ مانند متاماسک (metamask) را به این وب‌سایت متصل کنید. این کیف پول به عنوان یک افزونه روی مرورگر شما نصب می‌شود.

توکن مد نظر خود که قصد فروش آن را دارید، در منو کشویی انتخاب کرده و توکنی که می‌خواهید در ازای فروش توکن خود بخرید را نیز انتخاب کنید.

سپس روی گزینه «Swap» زده و پیش نمایش تراکنش شما در پنجره‌ای باز می‌شود.

صحت اطلاعات تراکنش‌ها را بررسی کرده و سپس روی گزینه «Confirm Swap» زده و معامله خود را که در پنجره‌ای در کیف پولتان باز می‌شود، تأیید کنید.

در تصویر بالا گزینه‌های مختلفی را مشاهده می‌کنید که هر کدام اطلاعات مختلفی در اختیار شما قرار می‌دهند.

• Price: قیمت هر توکن در ازای ارز پرداختی شما
• Minimum received: حداقل تعداد توکنی که در این مبادله به دست می‌آورید.
• Price Impact: تفاوت میان قیمت بازار و قیمتی که بسته به حجم معاملات خود به دست می‌آورید.
• Fee: هزینه کارمزد تراکنش که در نهایت به تأمین کنندگان نقدینگی پرداخت می‌شود.

حالا تراکنش شما پردازش شده و باید کمی صبر کنید تا روی بلاکچین اتریوم نیز تأیید شود. برای پیگیری وضعیت تراکنش نیز می‌توانید جزییات آن را در وب‌سایت «Etherscan.io» مشاهده کنید.

چالش‌های پیش روی صرافی یونی سواپ

امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای، حوزه‌ای بسیار رقابتی است. به همین دلیل Uniswap در صورتی که به خوبی در بازار عمل نکند ممکن است فقط مدت محدودی پرطرفدار باشد و پروتکل‌های دیگر سریعاً جای آن را بگیرند.

می‌دانیم که اتریوم در حال حاضر از الگوریتم اثبات کار استفاده می‌کند و این الگوریتم مشکلاتی مانند مقیاس پذیری پایین و هزینه بالا تراکنش را برای این شبکه به دنبال دارد؛ همین امر باعث می‌شود که پروژه‌های بزرگ دیفای که روی این بلاکچین راه‌اندازی شده‌اند به بلاکچین‌های دیگر منتقل شوند یا شبکه‌های خود را ایجاد کنند.

با این حال، اتریوم در حال حاضر برنامه‌هایی زمان افزوده شدن بهره سوآپ برای به‌روز رسانی پلتفرم خود به اتریوم 2.0 دارد که در آن الگوریتم اثبات کار این شبکه به اثبات سهام تغییر خواهد یافت که احتمال می‌رود به‌زودی این به‌روز رسانی اعمال شود.

با تغییر الگوریتم اجماع به اثبات سهام، این شبکه می‌تواند مشکلاتی که تا کنون با آن‌ها روبرو بوده است را حل کند.

برخی هم مدعی هستند که به دلیل اتکای ارز یونی سواپ بر معاملات آربیتراژ، این پلتفرم همواره به سایر صرافی‌های ارز دیجیتال غیرمتمرکز مانند کوین بیس (coinbase) و بایننس (binance) متکی خواهد بود.

با این وجود، تیم توسعه‌دهنده یونی سواپ بیکار ننشسته‌اند و اخباری در مورد ارائه نسخه سوم یونی سواپ به گوش می‌رسد. بنیان‌گذاران یونی سواپ ادعا می‌کنند که ورژن سوم این صرافی بسیار متفاوت خواهد بود و قرار است خدمات و ویژگی‌های منحصر به‌فرد زیادی را در اختیار سرمایه‌گذاران خود قرار دهد.

سخن آخر

صرافی یونی سواپ یکی از بستر‌های معاملاتی ارز دیجیتال محبوب بازار است. این صرافی روی بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شده و از بسیاری از ارز‌های مبتنی بر erc20 پشتیبانی می‌کند. یونی سواپ توکن بومی خود به نام توکن uni را نیز منتشر کرده است.

از ارز یونی سواپ به عنوان توکن حاکمیتی استفاده می‌شود. دارندگان این ارز می‌توانند با استیک این توکن‌ها علاوه بر دریافت پاداش، قدرت رأی‌گیری نیز کسب کنند. در نهایت از این طریق می‌توانند در فرایند رأی‌گیری شبکه شرکت کرده و تأثیر مستقیمی در برخی تصمیم گیری‌های شبکه داشته باشند.

قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید:

پیوند مجدد پالایشگاه‌های ایران با نفت خزر

مردادماه سال 1395 بود که پیروز موسوی مدیرعامل شرکت پایانه‌های نفتی ایران به خبرنگارانی که برای بازدید از تاسیسات پایانه‌های نفتی به استان مازندران سفر کرده ‌بودند، وعده داد که ایران کمتر از 30روز با از سرگیری سوآپ نفت خام فاصله دارد. دقیقا یک سال پس از دادن این وعده، خبر پهلوگیری نفتکش‌های شرکت دراگون‌اویل حامل نفت تولیدی ترکمنستان در پایانه نکا منتشر شد. هرچند یک سال طول کشید تا وعده یک ماهه مدیرعامل شرکت پایانه‌های نفتی عملیاتی محقق شود، اما شیرینی انتشار این خبر به حدی بود که این تاخیر را جبران می‌کرد.

سابقه اجرای طرح معاوضه نفت کشورهای حاشیه دریای خزر به سال 1375 باز می‌گردد. جایی که روسای جمهور ایران و قزاقستان پیشنهاد اجرای سوآپ را مطرح کردند و نهایتا در سال 1381 عملیاتی شد. اما به مدت 7 سال بود که ایران چوب تصمیمی را می‌خورد که مسعود میرکاظمی وزیر نفت دولت احمدی‌نژاد گرفت و سوآپ نفت شمال به جنوب را متوقف کرد و 500میلون دلار سرمایه و تاسیسات را در شمال کشور بلااستفاده گذاشته بود.

از سرگیری سوآپ بدون شک ثمره مستقیم برجام زمان افزوده شدن بهره سوآپ است. هرچند علت لغو اولیه سوآپ در سال 2010 و در زمان میرکاظمی، اختلاف بر سر هزینه‌های انتقال بود، اما 2سال بعد که ایران خواستار برقراری مجدد این معاملات شد به دلیل اعمال تحریم‌ها امکان این کار وجود نداشت. بنابراین طولانی شدن توقف سوآپ ناشی از تحریم‌هایی بود که کشورهای غربی علیه ایران اعمال کرده‌ بودند و برقراری مجدد آن یکی از دستاوردهای برجام به شمار می‌رود.

از سرگیری سوآپ نفت‌ خام توسط ایران تاثیرات قابل توجهی در عرصه مراودات انرژی و سیاسی منطقه خواهد گذاشت که این مساله از چشم رسانه‌ها و تحلیلگران خارجی دور نمانده است. در همین رابطه تارنمای المانیتور در گزارشی تاثیرات برقراری مجدد سوآپ نفتی بر روابط ایران با همسایگان شمالی، پالایشگاه‌های تهران و شمال کشور را بررسی کرده است. در این گزارش، همچنین به 3مدل از معاملات سوآپ مدنظر ایران اشاره شده است. مشروح این گزارش را در ادامه می‌خوانید.

«پس از 7سال وقفه در سوآپ نفت کشور، 360هزار بشکه نفت خام از طریق خط لوله 32اینچی نکا-ساری-ری سوآپ شد». این آمار را روز گذشته فرود عسگری، سرپرست گمرک ایران اعلام کرد تا بدین‌ترتیب شاهد این باشیم که این‌بار حقیقتا سوآپ نفت از بن‌بست 7ساله درآمده است. براساس قراردادهای سوآپ، ایران نفت خام را از همسایگان حوزه دریای خزر در پایانه نکا در شمال کشور دریافت کرده و از این طریق خوراک مورد نیاز پالایشگاه‌های شمالی را تامین می‌کند. سپس از محل پایانه‌های جنوب کشور، نفت خام را به مشتریان بین‌المللی کشورهای حاشیه دریای خزر تحویل می‌دهد.

المانیتور در این رابطه می‌نویسد تا پیش از سال 2010 و تصمیم عجیب مسعود میرکاظمی در لغو سوآپ نفت، زمان افزوده شدن بهره سوآپ شرکت بازرگانی نفت ایران (نیکو) از زیرمجموعه‌های شرکت ملی نفت مسوول اجرای سوآپ بود. اما در سال 2010، وزارت نفت دولت محمود احمدی‌نژاد با بهانه عایدی پایین ایران، تمام موافقتنامه سوآپ را متوقف کرد. در آن زمان استدلال مقامات نفتی ایران این بود که قیمت یک‌دلاری برای سوآپ هر بشکه نفت باید براساس قیمت‌های بین‌المللی افزایش یابد. تهران در آن زمان گمان می‌برد که مسیر جایگزین برای کشورهای تولیدکننده حاشیه خزر، خط لوله باکو-تفلیس-جیحان خواهد بود که هزینه بالاتری خواهد داشت (و احتمالا به همین دلیل، تولیدکنندگان نفت زمان افزوده شدن بهره سوآپ حاشیه خزر حاضر به پذیرش افزایش قیمت خواهند شد).

در سال 2012 شرکت نیکو تلاش کرد تا معامله سوآپ نفت را مجددا احیا کند. هرچند در آن بازه زمانی، صنعت نفت ایران تحت تحریم‌های امریکا و اتحادیه اروپا قرار گرفته بود که شامل شرکت نیکو نیز می‌شد. بدین معنی که هر معامله‌ مستقیم نفتی نیکو حتی با شرکت‌های نفتی غیرامریکایی منجر به اعمال جریمه‌های سنگین برای طرف مقابل می‌شد.

با اجرایی شدن توافق هسته‌یی بین ایران و 6 قدرت جهانی در ژانویه 2016، وزارت نفت ایران مجددا علاقه زمان افزوده شدن بهره سوآپ خود را به احیای توافقنامه قدیمی سوآپ نفت اعلام کرد. در حقیقت زیرساخت‌های لازم برای بازگشت به سوآپ نفت کاملا نصب شده و آماده استفاده بود. ایران دارای دو خط لوله نفتی است که از پایانه نفتی نکا خارج و به پالایشگاه ری در جنوب تهران وصل می‌شود. مجموع ظرفیت این دو خط لوله در اصل 150هزار بشکه در روز بوده اما در حال حاضر ظرفیت آن بیش از 3برابر شده و به مرز 500هزار بشکه در روز رسیده‌ است. بدون شک استفاده از نفت خزر در پالایشگاه‌های شمال ایران، کمک شایانی به این کشور در راستای کاهش هزینه‌های انتقال نفت از استان‌های جنوبی این کشور به شمال می‌کند.

یکی از اصلی‌ترین دلایل علاقه‌مندی ایران به سوآپ نفت این است که بازسازی پالایشگاه تهران در واقع با هدف استفاده از نفت‌ خام دریای خزر صورت گرفته‌ است. در فاصله سال‌های 2012 تا 2016 و زمانی که صادرات نفت ایران با محدودیت جدی تحریم‌ها روبه‌رو بود، شرکت ملی نفت ایران این توانایی را داشت که مازاد تولید نفت خود را به این پالایشگاه اختصاص دهد. اما اکنون و با برداشته‌شدن تحریم‌ها، منطقی به نظر می‌رسد که ایران نفت خام بیشتری از جنوب صادر کند و از نفت خام تولیدی کشورهای حاشیه دریای خزر به عنوان خوراک پالایشگاه تهران استفاده کند.

اتفاقا شرکت ملی نفت ایران علاوه بر سوآپ سنتی نفت خام به معامله‌های سوآپ فرآورده‌های نفتی نیز علاقه‌مند شده‌ است. در ژوئن 2015، نخستین عملیات سوآپ بنزین با مشارکت ترکمنستان صورت گرفت. بدین صورت که یک محموله بنزین از ترکمنستان وارد پایانه بندرانزلی شد و در عوض به همان میزان فرآورده‌های نفتی دیگر از جمله نفت سوخت از پایانه‌های جنوبی ایران (به مشتریان ترکمنستان) صادر شد. این نخستین معامله سوآپ فرآورده‌های نفتی از سال 2000 به بعد محسوب می‌شد.

نیاز ضروری ایران برای سوآپ فرآورده‌های نفتی، ناشی از افزایش تدریجی سطح تولید گاز طبیعی است که موجب کاهش مصرف گازوییل و نفت‌سوخت در واحدهای صنعتی ایران شده است. ایران از یک سو دارای کسری در تولید بنزین و از سوی دیگر دارای مازاد در تولید دیگر محصولات پالایشگاهی است. بنابراین هرگونه معامله سوآپی که به تهران پیشنهاد فروش بنزین در ازای فروش دیگر محصولات پالایشگاهی را بدهد، بسیار پسندیده خواهد بود.

چنین تفاهمنامه‌هایی در ظاهر یک سناریو برد-برد برای تمام اطراف به نظر می‌آیند. اما گلوگاه‌هایی وجود دارند که می‌توانند موفقیت آنها را به خطر بیندازند. یکی از این گلوگاه‌ها، هزینه انتقالی است که ایران مایل به اعمال است. به خاطر داشته باشید که علت اصلی لغو معاملات سوآپ در سال 2010، درخواست ایران برای قیمت بالاتر بود.

از سوی دیگر، کیفیت و درجه نفت خام دریافتی از تولیدکنندگان حاشیه خزر باید با نیازها و ساختار پالایشگاه‌های شمال ایران سازگار باشند. در چند سال اخیر، ایران اقدام به بازسازی پالایشگاه‌های خود با هدف بهینه کردن مصرف سوخت کرده است و همین امر ممکن است، الگوهای مصرف سابق را تغییر داده باشد. با این وجود کارشناسان انتظار دارند که شرکت ملی نفت 3مدل از قراردادهای سوآپ نفت را در آینده مدنظر داشته باشد. مدل اول سوآپ خالص است. بدین صورت که ایران نفت خام را در پایانه نکا دریافت می‌کند و همان میزان محصول را در پایانه‌های صادراتی جنوب بارگیری کرده و به دست مشتریان کشورهای حاشیه خزر برساند. مدل دوم، سوآپی است که شامل بازاریابی فروش نهایی نفت خام باشد. بدین صورت که تولیدکنندگان حاشیه خزر از فعالیت‌های بازاریابی ایران و فروش بالقوه نفت خام این کشور به مشتریانش از جمله مشتریان آسیایی بهره‌مند شوند و در نهایت مدل سوم، توافق خرید خالص است. در این چرخه جدید از قراردادها با تولیدکنندگان نفت خزر، تهران آمادگی دارد تنها محصولات آنها را خریداری کند. بنچمارک چنین معامله‌یی، فی پرداختی در هر بشکه به خط لوله باکو-تفلیس- جیحان خواهد بود.

در چنین شرایطی، مقامات شرکت ملی نفت اعلام کرده‌اند که قرارداد جدید سوآپ با کشورهای تولیدکننده نفت خزر براساس مشارکت کمپانی‌های بخش خصوصی خواهد بود. به عبارت دیگر، شرکت ملی نفت ایران یا یکی از زیرمجموعه‌های آن (همچون نیکو) با یک پیمانکار اصلی ایرانی قرارداد می‌بندد و از این پیمانکار درخواست می‌کند تا وارد مذاکره با تولیدکنندگان خزر بشود.

(به نظر می‌رسد) که فلسفه موجود در این تصمیم شرکت ملی نفت این است که NIOC تیم حقوقی خود را متمرکز بر مذاکره با شرکت‌های بزرگ بین‌المللی برای سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش بالادستی کرده و قصد ندارد خود را درگیر قراردادهای سوآپ کند. همچنین با این اقدام شرکت ملی نفت می‌تواند، ادعا کند که در حال تقویت بخش خصوصی است. اینکه کدام شرکت به عنوان پیمانکار انتخاب شود، می‌تواند مذاکرات واقعی معامله سوآپ را امکان‌پذیرتر کند، هرچند اجرای نهایی سوآپ بستگی به نظر شرکت ملی نفت خواهد داشت. اگر شرکت پیمانکار وابسته به نهادهای عمومی یا نظامی همچون سپاه پاسداران انقلاب اسلامی باشد، با توجه به تحریم‌هایی که دولت امریکا علیه این نهاد نظامی اعمال کرده است، می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند.

در هر صورت، اکنون که شرکت ملی نفت و وزارت نفت ایران به تعادل در تولید و مصرف و صادرات در سطح پیش از تحریم‌ها رسیده‌اند، انتظار می‌رود که روند رو به رشد معاملات سوآپ با شرکت‌های حاشیه دریای خزر جزو استراتژی‌های اصلی آنها باشد. هرچند همان‌طور که اشاره شد، تهران بیشتر علاقه‌مند به معاملاتی است که شامل واردات بنزین و صادرات دیگر فرآورده‌های نفتی باشد.

نهایتا افزایش تنوع معاملات سوآپ به ایران این اجازه را خواهد داد تا به صورت فعالانه همسایگان خزر را با خود همراه کند و نیز کارایی کلی بخش انرژی خود را افزایش دهد. معاملات سوآپ همچنین به کشورهای آسیای مرکزی اجازه می‌دهد از مرزهای خود فراتر رفته و مسیرها و مشتریان جدیدی را برای نفت خام و فرآورده‌های نفتی پیدا کنند.

swap در فارکس چیست

swap در فارکس چیست

سبد خرید شما خالی است.

سبد خرید شما خالی است.

swap چیست؟ سواپ (SWAP) در فارکس یکی از مفاهیم پرکاربرد محسوب می‌شود که اگر بخواهیم آن را به صورت آکادمیک تعریف کنیم باید سراغ مبانی اقتصاد برویم. بر اساس اقتصاد سواپ، یک نوع معاوضه اوراق بین دو شرکت یا دو عامل تجاری است.

این معاوضه معمولاً باعث ایجاد یک گردش مالی نسبتاً کوچک می‌شود که در تعداد بالا حجم زیادی را شامل می‌شود. بعدها در اقتصاد نوین سؤال سواپ چیست بیشتر مورد توجه قرار گرفت زیرا خدمات بانکی و تجارت رو به افزایش بود و این خدمات به صورت معاوضه‌ای با یک خدمات دیگر در حال انجام بود.

از این رو خود به خود سوآپ در حال رخ دادن بود. از این رو تصمیم گرفته شد که توجه بیشتری به این موضوع صورت بگیرد. اگر بخواهیم در یک کلام بگوییم سوآپ چیست می‌توانیم آن را معامله پایاپای بدانیم که بر معاوضه یک جریان نقدی در آینده است.

swap در فارکس چیست

در جواب سوال سواپ چیست باید بگوییم که سواپ (SWAP) در فارکس و سواپ به زبان ساده چیزی شبیه به بهره‌های بانکی است اما کمی داستان این دو با هم فرق می‌کند. در بانک‌ها به ازای جابه‌جایی مالی و معاوضه مالی که امروز پرداخت می‌شود و قرار است شما آن را در آینده باز پس بدهید بهره می‌گویند اما سواپ (SWAP) در فارکس مفهومی است که طی آن بروکر هزینه مورد نیاز خود جهت انجام مبادلات را از معامله‌گران دریافت می‌کند. در ادامه سعی می‌کنیم بیشتر از سواپ (SWAP) در فارکس صحبت کنیم و سواپ به زبان ساده بررسی کنیم.

برای درک این موضوع که سواپ (SWAP) در فارکس چگونه کار می‌کند باید کمی به نحوه انجام مبادلات توسط بروکر ها توجه کنیم. در هیچ بازارسرمایه ای بورسی مانند بازار بورس ایران و امریکا و فارکس شما به عنوان سرمایه‌گذار و معامله‌گر نمی‌توانید به صورت مستقیم اقدام به خرید و فروش سهام کنید. شما نیاز به یک بروکر دارید تا به واسطه آن خرید و فروش‌ها صورت بگیرد. از این رو سواپ (SWAP) در فارکس ایجاد می‌شود.

بروکر برای خرید سهام مورد نظر شما و فروش آن به معامله دیگر باید تکیه بر حساب معتبری داشته باشد که بتواند از آن بودجه لازم را تأمین کند. این بودجه وقتی ضرب در تعداد معامله‌گران می‌شود متوجه خواهیم شد که با عددی بزرگ در طرف هستیم که عملاً نمی‌تواند یک بروکر همچنین حسابی داشته باشد؛ بنابراین برای حل مشکل یک وام یک روزه از بانک معتبر دریافت می‌کند. این وام می‌تواند تبدیل به همان پشتیبانی شود که بروکر دنبالش بود.

بر اساس این وام بروکر می‌تواند سفارش‌های خرید شما را و سفارش‌های فروش خود را انجام دهد؛ اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که وام به هرحال دارای بهره‌ای هست که باید پرداخت شود. سهم شما از پرداخت بهره ‌این وام همان سواپ (SWAP) در فارکس است.(در ادامه مقاله تفاوت اوراق قرضه با اوراق مشارکت را بخوانید)

این ساده‌ترین شکل توضیح سواپ (SWAP) در فارکس محسوب می‌شود. کاری با نحوه محاسبه سوآپ نداشته باشید. تنها چیزی که لازم است شما بدانید این است که سواپ (SWAP) در فارکس به هر خرید و فروشی تعلق نمی‌گیرد؛ یعنی شما به عنوان یک معامله‌گر لازم نیست در هر معامله خود سواپ (SWAP) در فارکس را پرداخت کنید؛ اما اگر معامله شما به اندازه ۲۴ ساعت باز باشد، به ازای هر روز سواپ (SWAP) در فارکس به حساب شما تعلق می‌گیرد؛ یعنی در واقع سواپ (SWAP) در فارکس هزینه باز نگه‌داشتن معامله شما خواهد بود.

اما بیایید سواپ (SWAP) در فارکس را از زاویه‌ای دیگری هم نگاه کنیم. فارکس یک نوع بازار CFD محسوب می‌شود؛ یعنی در آن خرید و فروش به واسطه تعهدی صورت می‌گیرد که معامله‌گر می‌تواند در زمان نزول قیمتی نیز از آن سود دریافت کند. از طرف دیگر بازار فارکس ۲۴ ساعته باز می‌باشد؛ یعنی یک معامله در طول ۲۴ ساعت دستخوش تغییرات مختلفی می‌شود بنابراین از نظر قیمتی دچار افزایش یا کاهش قیمت می‌شود.

این دو مورد در کنار هم نشان می‌دهد که بروکر باید توانایی انجام تعهد خود در CFD را داشته باشد. به این معنی که اگر قیمت‌ها کاهشی باشد توانایی پرداخت مابه‌التفاوت به بانک را داشته باشد و در صورتی که قیمت‌ها افزایش باشد باید توانایی پرداخت سود مشتری و معامله‌گر را داشته باشد. از این رو عملاً بروکر نیاز به یک منبع مالی به عنوان تکیه‌گاه خود به مدت‌زمان ۲۴ ساعت به ۲۴ ساعت دارد؛ بنابراین وقتی قرار باشد که معامله شما بیش از ۲۴ ساعت بماند، شما مشمول پرداخت سهم بهره خود خواهید بود که به آن سواپ (SWAP) در فارکس گفته می‌شود.

در واقع به ازای هر ۲۴ ساعت شما باید سود وام روز قبل خود را پرداخت کنید و این یک سواپ (SWAP) در فارکس محسوب می‌شود؛ اما این تمام ماجرا نیست. بانک‌ها و بروکر ها به صورت مستقیم و رگوله با یکدیگر ارتباط دارند و زمان ۲۴ ساعته آن‌ها بر اساس ساعت‌های جهانی تنظیم می‌شود. از این رو اگر می‌خواهید که مشمول پرداخت سواپ (SWAP) در فارکس نشوید بهتر است که ساعت خودتان را با ساعت‌های جهانی تنظیم کنید. به نظر می‌آید که این‌گونه می‌توانید از سواپ (SWAP) در فارکس فرار کنید.(مقاله دستورات خرید و فروش در بازارهای جهانی و تفاوت قیمت سکه در بورس و بازار را هم بخوانید)

جالب است بدانید که اسکالپر ها معتقد هستند که سواپ (SWAP) در فارکس یک ضرر جبران‌ناپذیر محسوب می‌شود. سواپ (SWAP) در فارکس برای آن‌ها هم‌معنی با مالیات برای دولت است! آن‌ها معتقد هستند که شما به ازای باز ماندن معامله خود باد سواپ (SWAP) در فارکس را پرداخت کنید در حالی که شاید هیچ سودی نکرده باشید. از این رو اسکالپرها اصلاً دوست ندارند یک‌بار هم معامله‌ای بیشتر از یک روز داشته باشند.

اسکالپرها که همان نوسان گیرهای خودمان هستند، به نوعی سعی می‌کنند سودهای کوچک اما تعداد بالا داشته باشند. این‌گونه می‌توانند از سواپ (SWAP) در فارکس نیز فرار کنند. البته به جز اسکالپرها معامله‌گران کوتاه‌مدت کمتر از یک روزه نیز که به چند ده پیپ بیشتر سود طمع نمی‌کنند نیز دلشان نمی‌خواهند همان چند ده پیپ را از دست بدهند.

اما یک نکته جذاب و دوست داشتنی که مطمئنم از شنیدنش بسیار خوشحال می‌شوید این است که نرخ سواپ (SWAP) در فارکس در روزهای چهارشنبه سه برابر محاسبه می‌شود. علت این امر نیز بسیار روشن است. چون تسویه معاملات در فارکس سه روزه است، بنابراین اگر حساب شما در چهارشنبه تسویه شود به روزهای شنبه و یک‌شنبه می‌خورد که تعطیل است، پس باید شما سواپ (SWAP) در فارکس این روزها را هم پرداخت کنید و نمی‌توانید از زیر دین آن خارج شوید!

بنابراین اگر بخواهیم اطلاعات خودمان را در مورد سواپ (SWAP) در فارکس بهبود دهیم، سواپ (SWAP) در فارکس پرداخت شده توسط شما برای تسویه سه روز دیگر خواهد بود؛ بنابراین نرخ سواپ (SWAP) در فارکس را سه روز پیش کسی دیگر واریز کرده است! این چرخه‌ای است که به این صورت در جریان است و ادامه دارد. به هر حال سواپ (SWAP) در فارکس وجود دارد و شما نمی‌توانید به راحتی آن را نادیده بگیرید.

چه نکاتی باید در سواپ (SWAP) در فارکس در نظر داشت؟ یکی از نکات مهم که باید در سواپ (SWAP) در فارکس در نظر داشت این است که نرخ سوآپ در شرایطی که معامله شما باز بوده و خریدار بوده‌اید، منفی است، یعنی شما باید سواپ (SWAP) در فارکس را پرداخت کنید؛ اما در شرایطی که شما فروشنده باشید این نرخ توسط خریدار به شما پرداخت می‌شود.

از این رو برخی‌ها با دانستن نحوه محاسبه سواپ سعی می‌کنند در خرید و فروش خود میزان اسپرد (اسپرد چیست) یا کارمزد کارگزاری را صفر کنند؛ اما پیشنهاد ما این است که زیاد خودتان را درگیر محاسبه این موضوع نکنید؛ زیرا سوآپ در یک معامله و در چند روز معدود عدد چندان بزرگی نمی‌شود، فقط سعی کنید قبل از روز چهارشنبه اقدام به فروش سهام‌های خود داشته باشید تا مشمول پرداخت سوآپ نشوید.

یکی از دلایلی که ما به شما نحوه محاسبه این نرخ را نمی‌گوییم این است که در بسیاری از پلتفرم‌ها نرخ‌های سوآپ در لحظه محاسبه می‌شود شما سریع می‌توانید سواپ (SWAP) در فارکس در خرید و فروش را به دست بیاورید. این یک امکان فوق‌العاده در پلتفرم‌ها و اکثر بروکرها محسوب می‌شود. از این رو به نظر می‌رسد بهتر است به جای این‌که بخواهید به صورت دستی این نرخ را محاسبه کنید، جای سواپ در متاتریدر یا بروکر خود را پیدا کنید.

در نهایت می‌توانیم بگوییم که سواپ به زبان ساده یک نیاز اقتصادی است که از سال ۱۹۴۰ وجود دارد. شما چه بخواهید چه نخواهید این موضوع در معاملات شما تأثیر می‌گذارد. در ضمن چندان هم فکر نمی‌کنیم با این مسئله مشکلی داشته باشید زمانی که می‌توانید نرخ بهره وام ۲۰ درصد یا ۳۰ درصد را پرداخت کنید! به هر حال این نیز یک نوع سوآپ محسوب می‌شود.

تا این جا توانستیم معنی SWAP در فارکس را به نوعی متوجه شویم. همانطور که در بالاتر گفتیم سواپ در فارکس به نوعی سهم شما از بهره بانکی است که بروکر باید بپردازد. توجه داشته باشید که سوآپ به زمان وابسته است و نه به مدت زمان معامله شما.
به طور مثال اگر شما ساعت ۱۲ شب یک پوزیشن باز کرده باشید و بروکر ساعت ۱ بامداد بخواهد سوآپ خودش را پرداخت کند. پوزیشن شما مشمول این سوآپ می شود. از این رو اگر می خواهید از پرداخت این مبلغ که به نوعی شبیه به مالیات است فرار کنید، بهتر است ساعت خودتان را با ساعت پرداخت سوآپ صرافی خود تنظیم کنید. معمولا هر صرافی به صورت جداگانه اعلام می کند که در چه ساعتی اقدام به دریافت وام یک روزه و پرداخت سوآپ روز قبلی می کند. شما می توانید معاملات خودتان را بر اساس این ساعت تنظیم کنید.

اما سوال اصلی این است که معنی swap در ارز دیجیتال و وفرق آن با سواپ در فارکس چیست؟ برای پاسخ به این سوال یک بار دیگر به معنی لغوی سوآپ نگاه کنید. سوآپ به معنی معاوضه یک مطاع یا یک چیز در بازار محسوب می شود. معمولا در این معاوضه ارز واسطه حذف می شود. از این رو هزینه ها کاهش پیدا می کند. به بیان بهتر سوآپ به روز شده کالا به کالا است.

معنی swap در فارکس نیز تقریبا چیزی شبیه به همین است. در واقع در فارکس سوآپ بین صرافی و بانک ها در قبال دریافت وام اتفاق می افتد.
در ارزهای دیجیتال نیز داستان شبیه به همین موضوع است. در ارزهای دیجیتال زمانی که کاربران عملا نمی خواهند هزینه خرید و فروش بپردازند از سواپ استفاده می کنند، اما چگونه؟

بیایید با یک مثال سوآپ در ارز دیجیتال را توضیح دهیم. فرض کنید شما در این بازار مقداری بیت کوین دارید و به هر دلیل قصد دارید آن را تبدیل به اتریوم کنید. برای این کار دو راه دارید.
راه اول این است که بیت کوین های خودتان را بفروش برسانید و بر اساس سرمایه ایجاد شده به سبب فروش آن ها اقدام به خرید اتریوم کنید. در اینجا یک فروش و یک خرید اتفاق می افتد. یعنی شما باید دو بار به صرافی کارمزد پرداخت کنید.

اما راه منطقی ترین نیز وجود دارد. اگر شما در این بازار کسی را پیدا کنید که به دنبال یک حرکت برعکس باشد. یعنی این که بخواهد اتریوم خود را به بیت کوین تبدیل کند عملا شما می توانید با یک دیگر دست به معاوضه بزنید. یعنی این که شما می توانید به صورت مستقیم بیت کوین های خودتان را به اتریوم تبدیل کنید. در این جا هیچ خرید یا فروشی اتفاق نیفتاده است و عملا هیچ کارمزدی نصیب صرافی یا بروکر نخواهد شد. این اتفاق در میان ارزهای مطرح بازار به وفور رخ می دهد.

البته سختی سوآپ در ارزهای دیجیتال پیدا کردن معامله گر مورد نظر است. از این رو صرافی ها سعی می کنند با پیدا کردن معامله گر مناسب برای سوآپ مورد نظر شما درصدی از کارمزد همیشگی خودشان را دریافت کنند.

بسیاری از علاقه مندان حوزه اتریوم میخواهند بدانند اتریوم چیست؟ و نحوه استخراج اتریوم چگونه است؟ برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید این مقاله را بخوانید و اگر سوالی داشتید از ما بپرسید.

فیلتر های بورسی این امکان و قدرت را به شما می‌دهد که بتوانید بین نمادهای مختلف و گسترده بازار سرمایه نماد درست و مطابق استراتژی خودتان را پیدا کنید. پس اگر میخواهید از این فیلترها استفاده کتید حتما به این مقاله سر بزنید.

توضیحات خوبی بود ممنون

سلام مقالتون خیلی کمکم کرد
فقط میشه یک بار بفرمایید سواپ چیست؟
ممنون

swap در فارکس چیست

در جواب سوال سواپ چیست باید بگوییم که سواپ (SWAP) در فارکس و سواپ به زبان ساده چیزی شبیه به بهره‌های بانکی است اما کمی داستان این دو با هم فرق می‌کند. در بانک‌ها به ازای جابه‌جایی مالی و معاوضه مالی که امروز پرداخت می‌شود و قرار است شما آن را در آینده باز پس بدهید بهره می‌گویند اما سواپ (SWAP) در فارکس مفهومی است که طی آن بروکر هزینه مورد نیاز خود جهت انجام مبادلات را از معامله‌گران دریافت می‌کند. در ادامه سعی می‌کنیم بیشتر از سواپ (SWAP) در فارکس صحبت کنیم و سواپ به زبان ساده بررسی کنیم.

کلی مقاله در مورد معنی سواپ و swap چیست دیدم برای خیلی جامع و کامل بود ممنونم ازتون

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه *

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

مشترک نمی شوم
دریافت همه دیدگاه های این نوشته
فقط دریافت پاسخ دیدگاه های خودم
مرا با ایمیل از دیدگاه های آتی این نوشته مطلع کن. همچنین می توانید بدون ارسال دیدگاه مشترک شوید.

Δdocument.getElementById( “ak_js_1” ).setAttribute( “value”, ( new Date() ).getTime() );

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

آشنایی با lp-token

میدانیم که نقش غیرقابل انکار در رشد چند سال اخیر دنیای ارزهای دیجیتال مدیون امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) است. اگر سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ مساله روز این حوزه عرضه اولیه کوین‌های جدید (ICO) بود، در دو سال اخیر دیفای بدل به ترند روز شده است. در بطن دیفای، نقدینگی و تامین آن قرار دارد و اینکه چگونه می‌توان آن را به شیوه‌ای غیرحضانتی و غیرمتمرکز گرد آورد و به کار گرفت. اینجاست که نقش توکن نقدینگی (Liquidity Provider Token) پررنگ می‌شود. اما توکن نقدینگی یا زمان افزوده شدن بهره سوآپ زمان افزوده شدن بهره سوآپ به اختصار LP token چیست؟

lp-token چیست؟

ایده انقلابی نخست برای زدودن تمرکز از نهادهای مالی بر بستر بلاک چین، از صرافی‌ها شروع شد. صرافی یونی سواپ اگرچه اولین صرافی ارزهای دیجیتال نبود که با گذشتن از مدل دفتر سفارش (orderbook)، به مدل بازارساز خودکار (AMM) رو آورد (صرافی بنکور پیش‌تر این کار را انجام داده بود) لیکن اولین نهادی بود که موانع تمرکزگرایی و لیست شدن جفت ارزها را از سر راه برداشت و آن را در قالبی ساده و کاربرپسند ارائه داد.

طبق این مدل یا به تعبیری دقیق‌تر مدل بازارساز تابع ثابت (Constant Function Market Maker) رابطه بین تعداد دو دارایی دیجیتال با تابعی ثابت به نمایش در می‌آید. در این روش کاربران با در اختیار قرار دادن نقدینگی خود در استخرهای نقدینگی صرافی (به شکل غیرحضانتی)، کارایی سیستم را ممکن می‌سازند و در عوض از مشوق‌های مالی به شکل درصدی از تراکنش‌های انجام شده بهره‌مند می‌شوند.

توکن نقدینگی را می‌توان نوعی رسید تامین نقدینگی دانست. پس از تامین نقدینگی یک استخر، قرارداد هوشمند متولی با توجه به مقدار نقدینگی کاربر در قیاس با حجم نقدینگی استخر، به او تعدادی توکن نقدینگی می‌دهد که نشان‌دهنده سهم او از نقدینگی استخر است. برای خارج کردن نقدینگی و دریافت بخش یا تمام اصل سرمایه و پاداش حاصل، این عمل در جهت مخالف تکرار می‌شود؛ یعنی Lp token از کیف پول تامین‌کننده نقدینگی به قرارداد هوشمند ارسال شده و سرمایه و پاداش به آدرس وی واریز می‌گردد.

LP توکن چگونه کار می‌کند؟

توکن‌های نقدینگی عموما فرق چندانی با دیگر توکن‌های رایج شبکه‌های خود ندارند برای مثال توکن‌های نقدینگی سوشی سواپ و یونی سواپ v2 از استاندارد ERC-20 شبکه اتریوم و توکن‌های استخرهای نقدینگی صرافی پنکیک سواپ از استاندارد BEP-20 زنجیره هوشمند بایننس پیروی می‌کنند. یونی سواپ v3 تغییرات گسترده‌ای نسبت به نسخه‌های قبلی داشته است و سهم و پوزیشن دارایی‌های تامین‌کنندگان نقدینگی در آن منحصر به فرد است. بنا بر این توکن LP هر تامین‌کننده به شکل توکن غیر مثلی (NFT) ایجاد می‌شود. همچنین هزینه‌های تراکنش در استخرهای این نسخه به شکل خودکار به موجودی استخر افزوده نمی‌شود. برای ترسیم بهتر نحوه کارکرد توکن نقدینگی به مثال زیر توجه کنید:

فرض کنید در استخر نقدینگی ETH-DAI یک صرافی مقدار ۱۰,۰۰۰ دای و ۱۰ اتر موجود است (اعداد منطبق با واقعیت نیستند و تنها برای توضیح بهتر انتخاب شده‌اند). این نقدینگی توسط دو تامین‌کننده به نسبت برابر مهیا شده است و هر یک در ازای نقدینگی خود ۲۵ عدد توکن ETH-DAI LP دریافت کرده‌اند. حال فرض کنید تامین‌کننده نقدینگی دیگری می‌آید و به اندازه موجودی استخر (۱۰,۰۰۰ دای و ۱۰ اتر) به نقدینگی می‌افزاید. از آن جا که سهم او اکنون نیمی از موجودی جدید استخر است، این مساله باید در مقدار LP توکن او نیز لحاظ شود. بنابراین قرارداد هوشمند این استخر،‌ ۵۰ توکن ETH-DAI LP جدید ایجاد (mint) کرده و به وی پرداخت می‌کند. حال تعداد توکن‌های نقدینگی او (۵۰ عدد از ۱۰۰ عدد کلی) نمایانگر سهم وی از نقدینگی استخر خواهد بود. حال تصور کنید پس از مدتی، تامین‌کننده تمثیلی ما تصمیم می‌گیرد نقدینگی خود را از استخر برداشت کند. در طی این مدت تامین‌کننده جدیدی به استخر اضافه نشده، اما به دلیل افزوده شدن کارمزد انتقال پلتفرم به استخر، موجودی کمی افزایش پیدا کرده است. لیکوییدیتی پول (Liquidity Pool) حالا محتوی ۱۰,۵۰۰ دای و ۱۰.۵ اتر است. با توجه به اینکه تامین‌کننده نقدینگی همچنان مالک نیمی از نقدینگی استخر است، با تحویل ۵۰ توکن نقدینگی خود، نیمی از موجودی استخر را دریافت می‌کند که شامل سرمایه اولیه به علاوه سهمش از هزینه‌های تراکنش است. ۵۰ توکن نقدینگی تحویلی، توسط قرارداد هوشمند سوزانده می‌شود و تعداد کل توکن‌های نقدینگی در گردش به عدد ۵۰ کاهش پیدا می‌کند.

حمله خون‌آشام (Vampire Attack) چیست؟

سال ۲۰۲۰، سال شکوفایی دیفای بود و هر روز پروژه‌ای جدید پا به عرصه وجود می‌گذاشت. در اواخر آگوست (اوایل شهریور ۱۳۹۹) صرافی غیرمتمرکز جدیدی برای رقابت با یونی سواپ ایجاد شد. این صرافی که با فورک کردن کدهای یونی سواپ به وجود آمده بود، سوشی سواپ نام داشت. نقشه سوشی سواپ برای افزایش سهم بازار خود، نقشه‌ای بدیع و جاه‌طلبانه بود. یونی سواپ که تا آن زمان توکن کاربردی خود (توکن UNI) را نداشت، تنها مشوق مالی‌اش برای تامین‌کنندگان نقدینگی پرشمارش به شکل سهم هزینه تراکنش بود. سوشی سواپ با ایجاد توکن سوشی (SUSHI) و با وعده پرداخت این توکن به دارندگان توکن‌های نقدینگی صرافی یونی سواپ، موفق شد در مدت کوتاهی حجم زیادی از توکن‌های نقدینگی یونی سواپ را در پلتفرم خود قفل کند. طی تنها یک هفته، بیش از یک میلیارد دلار توکن نقدینگی در این پلتفرم استیک شد. حال نوبت مرحله بعدی حمله بود.

در این مرحله با قول ادامه یافتن پاداش‌های جذاب به شکل توکن سوشی علاوه بر پاداش هزینه تراکنش، نوبت آن بود که علاوه بر نقدینگی، حجم معاملات یونی سواپ نیز در معرض دستبرد قرار گیرد. با توسعه قرارداد هوشمندی برای انتقال نقدینگی، کاربران می‌توانستند با سپردن توکن‌های نقدینگی خود به این قرارداد و فشردن یک دکمه، به راحتی نقدینگی خود را از صرافی یونی سواپ به سوشی سواپ منتقل کنند. سوشی سواپ موفق شد بدین ترتیب بیش از ۸۰۰ میلیون دلار از سرمایه بزرگترین رقیبش را تصاحب کند و البته منجر به تغییر گسترده‌ای در پلتفرم یونی سواپ شود.

موارد استفاده توکن‌ نقدینگی چیست؟

با توجه به سیال بودن فراوان نقدینگی در فضای دیفای و استفاده چند زمان افزوده شدن بهره سوآپ باره از نقدینگی قفل شده در یک استخر نقدینگی، کاربردهای بسیاری در گذر زمان برای این توکن‌ها پیشنهاد و عملی شده که برخی از آن‌ها را با هم مرور می‌کنیم:

استفاده به عنوان گواه مالکیت نقدینگی و دریافت فی تراکنش
همان‌طور که پیش‌تر توضیح دادیم، این ابتدایی‌ترین کارکرد این توکن‌هاست. صرافی‌های غیرمتمرکز مختلف درصد‌های متفاوتی دریافت می‌کنند و جفت ارزهای مختلف حجم معاملاتی متفاوتی دارند. میزان دریافتی تامین‌کننده بسته به حجم معاملات و سهم او از استخر متفاوت خواهد بود. همچنین خطر ضرر ناپایدار (Impermanent Loss) به خصوص برای جفت ارزهایی که قیمت آن‌ها رابطه معکوس با یکدیگر دارد، بیشتر است.

کشت سود و دریافت سود مضاعف

پس از حمله خون‌آشامی صرافی سوشی سواپ، ایجاد مزارعی برای سپرده‌گذاری توکن‌های نقدینگی در صرافی‌ها بدل به نرم شد. اکنون در اکثر صرافی‌های بزرگ، با تامین سرمایه در استخرهای منتخب، می‌توانید از پاداش مضاعف (معمولا به شکل توکن حاکمیتی – توکن‌هایی همچون SUSHI، UNI، CAKE و…) بهره‌مند شوید.

پاداش ارائه شده در مزارع کشت سود صرافی‌ها در بسیاری از مواقع قابلیت بهره‌گیری از واریز مجدد سود به اصل موجودی (تبدیل بهره ساده به بهره مرکب) را ندارند. این سرویس‌ها با بهینه کردن خودکار بر اساس شرایط هر پلتفرم (هزینه گس شبکه، توالی زمانی پرداخت سود و…)، سود شما را بهبود می‌بخشند. از سرویس‌هایی همچون آکروپولیس، آلفا هومورا و بیفی فایننس می‌توان به عنوان نمونه نام برد.

استفاده به عنوان وثیقه در پروتکل‌های وام‌دهی

توکن‌های نقدینگی پلتفرم‌های محبوب را می‌توان در برخی از پروتکل‌های وام‌دهی به عنوان وثیقه استفاده کرد و از سود آن استفاده کرد یا متناسب با سرمایه سپرده‌گذاری شده، وام دریافت کرد. برای مثال سرویس آوه (Aave) و Cream از توکن‌های نقدینگی صرافی‌های یونی سواپ، بالانسر و پنکیک سواپ پشتیبانی می‌کنند.

ترجیحا در سرویس‌هایی سرمایه‌گذاری کنید که مورد وارسی امنیتی شرکت‌های معتبر Audit قرار گرفته باشند. همچنین توجه داشته باشید اگر به هر دلیلی دسترسی به کیف پولی که LP توکن‌های شما در آن است را از دست دهید، موفق به دریافت سرمایه خود از استخرهای نقدینگی نخواهید شد. خطر ضرر ناپایدار هم خطری جدی در این نوع سرمایه‌گذاری است. گاهی هولد کردن، سود بیشتری برای شما به همراه دارد.